Çocuklar Doubledor'u ikna etmeye çalışır. Burada araya MC.Macconakal girer.
Macc:
Profesör,lütfen izin verin,sonuçda bunu hak ediyorlar. Sene boyu çok çalıştılar.
Snape:
Haklısınız Profesör,dün bana "MAL" diyerek çok çalıştılar.
Draco:
Profesör,yeminle DC oynuyorduk,Pansy söyledi,ben yaptım.
Doubledor:
Offff! Uzatmayın. Tamam 2 hafta size tatil izni veriyorum. Şimdi gidin hazırlaşın. Yarın gidiyorsunuz.
Her kes:
Teşekkürler Profesör♡
Her kes hazırlanmak için ayrılır.
Kızlar odasında:
Mary:
Bu çok iyi oldu.
Pansy:
Evet,kafamızı toplarız.
Astoria:
Sen ilk önce bavulunu topla,sonra kafanı toplarsın.
Ginny:
Ya,ben bir şey diyecem.
Acaba çok elbise almasakmı?
Luna:
Yok bu kadar iyi. Lazım olur.
Cho:
Erkekler hazırmı acaba?
Mary:
O değilde acaba biz olmayınca ne konuşuyorlar?
Herm:
Kızları!
~Her kes güler~
🤣🤣
O sırada Erkekler:
Tom:
Çikolatalı....
Draco:
Ayran!
Ron:
Lahmacun!
Tom:
Sofraya yar...
Harry:
Lahmacun!
Mattheo:
Kebab!
Neville:
Çarşafa nar....
Tom:
Limon!
Draco:
Lahmacun!
..........Ve s.
Her kes uyur. Sabah kızlar hazır bir şekilde bekliyorlardı.
Mary:
Ayyyy! Sanki KRALİÇE ELİZABETLER! Gelmeleri için önlerine kırmızı halı sermek gerek.
Pansy:
Evet ya,nerde kaldılar.
Astoria:
Gelirler şimdi.
Cho:
Öldüm bittim ben. Gelseler de gitsek.
Ginny:
Geliyorlar!
Tom:
Lan siz ne çabu-
Astoria:
Siz neredesiniz?!
Neville:
Hazırlanıyorduk.
Luna:
İyi hadi gidelim.
Hogwarts'ın dışına çıkarlar. Trene binerler. Trenin tütü çalar ve yola koyulur. Artık Yeşil bir yerden geçerler ve tren durur.
Tom:
Niye durduk?
Tren idareçisi:
Bay Albus,sizi burda bırakmamı istedi.
Mary:
O zaman inelim.
İnerler.
Mattheo ve İkizler gelmemişti. Her yer çok huzur kokuyordu. Ama burası tatil yeri değildi. Tatil yeri neredeydi?
Tren idareçesi:
{Yolunuz uzun,çabuk olun.}
{Kış olmadan,yağmura yar olun.}
{Işık varsa son bulsun hayat}
{Engellere siz zor olun}
Bu neydi şimdi? Niye böyle bir şiir okudu ki? Aman boş verin. Yürümekten yorulmuş ve istedikleri yere varmamışdılar. Bir az dah yürüdüler. Önde bir sahil vardı. Muhtemelen gemiyle seyahat edeceklerdi. Ama yol git-git bitmiyordu. Sanki bu bir seraptı.
