TYCDTN
Chapter 52
လင်ရှီက အစက ပြုံးရယ်ကာ သမီးဖြစ်သူရဲ့ဆံပင်ကို ပုလဲဆံထိုး ထည့်ပေးနေခဲ့သည်။ ၁၅မိနစ်လောက် ကြာပြီးနောက် အပြင်ကို မကြာခဏ ကြည့်နေပြီး နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ လင်ရှီရဲ့မျက်နှာက ပျက်ယွင်းလာကာ အစေခံလေး တစ်ယောက်ကို လွှတ်ပြီး သွားကြည့်ခိုင်းခဲ့သည်။
ကသိကအောက် လေထုကြီး လျော့ကျစေဖို့အတွက် ဆိုင်ရှင်ချန်က ကျန်ရှိနေသည့် သေတ္တာအနီတွေကို ဖွင့်ပြနေကာ သူ(မ)ရဲ့ လက်ဝတ်ရတနာတွေကို အမွှန်းတင်နေသည်။
ခဏလောက်ကြာပြီးနောက် ကျင်းမောမောက အိတ်ငယ်လေးတစ်လုံးကိုင်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။
"ဘာလို့ အဲလောက်ကြာနေတာလဲ"
လင်ရှီက လေသံမာမာဖြင့် မေးလိုက်တုန်း ယွီမောက်ချီကတော့ ဘာမှမကြားသလို ရွှေဆံထိုးကို ယူကာ မှန်ကြည့်ပြီး ထိုးကြည့်နေသည်။
"တတိယသခင်မလေးက ဒုတိယသခင်မလေးကို လက်ဆောင်ပေးဖို့ ပစ္စည်းရှာတာ ကြာနေလို့ အချိန်နောက်ကျသွားတာပါ"
ကျင်းမောမောက ယွီရှန်း စွန့်ပစ်ထားပုံရသည့် ဖုန်တက်နေသည့် သေတ္တာကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။ စိတ်ကသိကအောက် ခံစားနေရတာကြောင့် သေတ္တာက ဖုန်တွေကို သူ(မ)က အင်္ကျီလက်ဖြင့် သုတ်ပေးလိုက်သေးသည်။
လင်ရှီရဲ့ မျက်နှာက မည်းမှောင်နေသည်။ သူ(မ)က အပြင်းအထန် အပြစ်တင်တော့မည့်အချိန်မှာ ဆိုင်ရှင်က ဖြတ်ပြောလေသည်။
"အိုက်ယား ဒါကျွန်မတို့ ကျင်းချုံအိမ်တော်က တစ်ခုတည်းသော ရွှေဖီးနစ် ပုလဲတောင်ပံ ခေါင်းအဆင်တန်ဆာမလား၊ ခေါင်းအဆင်တန်ဆာက ပုလဲတွေက နဂါးမျက်လုံး အရွယ်အစားရှိရုံမကဘဲ ရှားပါးပုလဲပဲ၊ ဒီသေတ္တာကလည်း အလွန်စျေးမြောက်တယ်၊ သေတ္တာအဖုံးကို ရှားပါးသစ်သားနဲ့ လုပ်ထားပြီး အပေါ်က ပွင့်ချပ်တွေကိုလည်း ထိပ်တန်းကျောက်စိမ်း အနီတွေနဲ့ လုပ်ထားတာတော့ အရောင်ကလည်း တောက်ပြောင်နေကောပဲ၊ နေရောင်အောက်မှာဆိုရင် ပန်းနီနီလေးကို လူတိုင်း ထိတွေ့ချင်နေမှာ"
သူ(မ)က စကားပြောပြီး သေတ္တာကိုယူကာ နေရောင်အောက်မှာ လှည့်လည်လိုက်သည်။ သူ(မ)က လျှာခတ်ကာ အားကျစွာ ပြောလေသည်။
