ငြိမ်းနဲ့ခွန်းတို့ရဲ့ သံယောဇဉ် ကကြာလာတာနဲ့အမျှခိုင်မာ၏...နေ့တိုင်းလဲဖုန်းပြောဖစ်၏ တစ်နေ့တွင်...
"Morning ငြိမ်း..."
"ဟယ် အိမ်ကိုဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲခွန်း...''
"အမှန်တိုင်းပြောရမလား ငြိမ်းကိုသတိရလို့..."
"ဟာခွန်းကလဲနော်..နေ့တိူင်းလဲဖူန်းပြောတာဘဲကို..."
"မတူဘူးလေ....ဒါနဲ့ ဒိနေ့ ပန်းချီပစ္စည်းတွေသွားဝယ်ရမယ်ဆို..."
"ဟုတ်တယ် ခွန်း ကုန်နေတာတွေများနေပိ..."
"ခွန်းပါလိုက်မယ် ဒိနေ့ရုံးပိတ်ရက်ဆိုတော့ အိမ်မှာမနေချင်လို့...."
"ကဲပါ ဒါဆိုလဲလိုက်ခဲ့ရီနော်..."
ပန်းချီပစ္စည်းဆိုင်တွင်...
"ဟာ ဆေးကအပေါ်ကိုရောက်နေတယ် ငါကလဲမမှီ...အမလေးဟယ်..."
ရုတ်တရက်ခွန်းက ငြိမ်းရဲ့အနောက်ကနေလှမ်းယူပေးလိုက်၏... ငြိမ်းလှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် နှစ်ယောက်သားအကြည့်ချင်းဖလှယ်ကာ ခွန်းက ငြိမ်းရဲ့ပန်းနုရောင်နှုတိခမ်းဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်၏...
"ဟိုဟို ကျေးဇူးပါ ခွန်း..."
"အွန်း ရပါတယ် ငြိမ်း..."
ဝယ်ပိးပြန်ထွက်လာချိန်...
"ငြိမ်း...စိတ်မစိုးပါနဲ့ ခွန်း..''
"အင်းပါ ရပါတယ် ဘာမှမဖစ်ပါပူး.."
ရုတ်တရပ်ဖုန်းဝင်လာ၏..
"အလင်္ကာငြိမ်း အခုချက်ချင်း company ကိုလာခဲ့စမ်း.."
ဒေါသတကြိးပြောနေသောအမကြောင့် ငြိမ်းတစ်ယောက်လန့်သွား၏...
"ဟို မမဘာဖစ်လို့လဲဟင်..''
"မမေးနဲ့မမကလာဆိုလာလိုက်..."
"ဟုတ် မမ..."
"ဘာဖစ်လို့လဲငြိမ်း.."
"သိပူး မမကဒေါသထွက်နေတယ် ပိးတော့ ငြိမ်းကိုလဲလှမ်းခေါ်နေတယ်.."
"ဟုတ်လား လာ ခွန်းလိုက်ပို့ပေးမယ်..."
"ဟုတ် ခွန်း ကျေးဇူးပါ နော်.."
LV company ရှေ့တွင်...
"ခွန်းစောင့်ပေးမယ်လေ..."
"မစောင့်နဲ့တော့ခွန်း ပြန်လိုက်တော့နော် မမကဘာတွေပြောအုံးမလဲမသိဘူး"
"ဒါဆိုရင် ညကျရင် ငြိမ်းကိုခွန်းဖုန်းဆက်လိုက်မယ်..."
"ဟုတ် ခွန်း..."
Company ထဲတွင် ရှိုင်းမာန်နဲ့သွားတွေ့မိ၏..
"ဟ ဟို မမလေး ငြိမ်း.."
"အမလေးနော် ဘယ်လိုတွေတောင်ခေါ်နေတာတုံး.."
"ဟုတ်တစ်ခါကလေ ကျွန်တော် ဥက္ကဋ္ဌ ရဲ့ ညီမ မှန်းမသိလို့ဆရာကြိးလူပ်မိလုပ်တာ အဲ့တာ..''
"အော် ဘာမှဖစ်ပူး...ရတယ် ဒါနဲ့လေ မမ ဒိနေ့ တစ်ခုခုစိတ်ဆိုးနေလယးဟင်.."
"ဟမ် စိတ်စိုးတယ် မကြားမိဘူးအဲ့လိုတွေ..."
"ဟုတ်လား အင်းပါ...''
"ကျွန်တော့ကိုခွင့်ပြုပါအူံးမမလေးငြိမ်း.."
"ဟ ငြိမ်းလို့ဘဲခေါ်ပါဟယ်..''
"ဟုတ်ကဲ့ ငြိမ်း..."
