Evet numarayı tuşlamıştım ama arayamadım. aramaya elim gitmiyordu. nasıl arayabilirdim ki bu durum da kim ne yapabilirdi, ne söyleyebilirdi ve en önemlisi nasıl davranabilirdi? kafamdaki soruları bir kenara atıp ne yapsam diye düşünmeye koyuldum.
bu sefer notu aldım elime içimden okumaya başladım notta aynen şöyle yazıyordu demiştim ya hani kısa ve özdü diye
* seni buldum şimdi sıra senin hayatını mahvetmekte beni unuttun ama ben hep bu anı bekledim kötü bir şey olursa annen tehlikeye girer aşağıda yazan numarayı ara*
evet aynen bu şekilde yazıyordu notta fevri bir hareket yaparsam benim aleyhime idi başıma gelecekler umurumda değildi ama annemi düşünmek zorundaydım .mantıklı düşünmem gerekiyordu bana yardım edecek kişiler bulmalıydım tek başıma bu işten çıkmam imkansızdı. çocuklara bahsetmeli miydim acaba? pek emin değildim ama bu sorun ile başa kalırsam mantıklı bir karar vereceğime pek emin değildim orası bir kesindi. Kesinlikle şevval ve efeyi aramalıydım yada belki bütün çocukları sonuçta hepimiz toplanırsak mantıklı bir karara ortak bir şekilde varırdık değil mi? tabi ki de tolgayı da aramalıydım her ne kadar kötü ve üzücü bir konuşmada yapsak bana yardım edebilirdi...
çocukların hepsini arayıp bir araya getirmek neredeyse iki buçuk saatimi aldı. Fakat aradığım da tek sorun çıkartmayan kişi tolgaydı gelmesi gerektiğini söylediğim de ikiletmeden tamam demişti onu kırdığım için pişmandım. hepsi bana olumsuz yanıt vermişti birisi manikür randevum var dedi, birisi pes oynamaya gideceğim dedi, birisi toplantım var falan gibi gibi şeyler diyip durdular. ikna edip toplamak için çok çaba sarf ettim ve şimdi hepsi karşım da koltukta oturmuş neden burada olduklarını sorgular, anlamaz ifadelerle bana bakıyorlardı. tolga da en köşe de oturmuş ne anlatacağımı bekliyordu o olaydan sonra birbirimizi hiç görmemiştik adeta birbirimizden kaçıyorduk şimdi aradığım da buraya gelmiş bana yardım etmek istiyordu belki de hala beni o cümlelerimden sonra seviyordur kim bilebilir ki
söze nereden gireceğimi bilmiyordum ama bir yerden başlamam gerekiyordu derince hem de çok derince bir nefes aldım, kafamda cümleleri toplamaya çalıştım
*evet söze nereden başlayacağımı inanın ki bilmiyorum hepiniz neden burada olduğunuzu sorguluyorsunuz onu da biliyorum sizin hepinizi buraya çağırdım çünkü konu hem korkunç hem de hangi açıdan bakarsanız bir tehdit unsuru bunu tek başıma halletmeye çalışacaktım ama sonra mantıklı bir karar veremeyeceğim için bir son verdim ve işte sonra sizi arayıp ikna etme çabasındaydım*
tek solukta konuştuğum için nefes alıpverişlerim düzensiz idi. hepsi hala bana anlamaz şekilde bakıyordu takındıkları ifade aynen şöyle idi *ne dedi biz bir şey anlamadık* yada * ya sen ne anlatıyorsun be abla gözünü seveyim be abi* gibi idi cidden tarif edince biraz anlamsız ve komik geliyor ama bakışları aynen böyleydi
*evet* deyip tekrar söze giriştim *şimdi odamda kitap okuyordum ve beni bir numara aradı elbette açmadım sonra aynı numara beni bir daha aradı*
Özgür *kesin birisi seni işletmek istemiştir* deyip güldü sonra efe konuştu
efe * umarım bizi bir numara aradığı için toplamamışsındır*
Derya (ben) * bakın başta bende birinin beni işleteceğini düşündüm ve açmadım sonra kapım çalındı aşağı indim ve kapıyı açtım paketin içinde güller ardından da çok rahat bir şekilde uzaktan okuyabileceğiniz tarzda yazılmış bir not sadece notu aldım okuduğum şey o kadar bana dokundu ki size anlatamam ayrıca sizi önemsiz bir şey için neden ikna etme çabasına gireyim efe güya aramızdaki en mantıklı kişi sensin ama hiçte öyle davranmıyorsun ya lütfen kötü durumdayım tehdit ediliyorum diyorum nesini anlamıyorsunuz delirtmeyin beni* yüzüm kıpkırmızı olmuştu şevval ayaklandı ve yüzümü ellerinin arasına aldı konuşmaya başladı
