Aşk Sana Benzer. ||KarYar||

Yaren'in acı geçmişi..

Bundan tam 9 yıl önce
......

Gündüzün aydınlığı artık bana gecenin karanlığı gibi geliyordu.. 18 yaşındayken annemin, babamın yokluğu yetmiyormuş gibi bir de bu gelmişti başıma.. Ellerim, üstüm başım kan içerisindeydi. Sanki gökyüzü ve yeryüzü bir olmuş beni sıkıştırmaya çalışıyorlardı. Bir duvar kenarına çekilmiş, saçım dağınık, başımdaki o çekilmez ağrılarla dizlerimi karnıma çekmiş ağlıyordum. Yurda böyle nasıl giderdim, derdimi kime anlatırım bilmiyordum. Ayağa kalktım o cesedi ve silahı görmemek için gözlerimi kapatıp , lanetli evin banyosuna gidip aynada kendime baktım. Yıkılmış bir vazitteydim. Çökmüştüm adeta. Elime yüzüme şu çarpıp hayatımı mahvecek olan kan lekelerinden kurtulmaya çalıştım. Çıkmıyordu bu lekeler. Çamaşır suyunu alıp hepsini elime döktüm. Ve başarmıştım, katil ben bunuda başarmıştım. Yolmaktan kalmayan saçlarımı topladım. Daha sonra kanlı giysileri çıkarıp, yanımda lazım olur taşıdığım giysilerimi çantadan çıkardım. Ve giysilerimi değiştirdim. Çantada bulunan makyaj malzemelerini yüzüme sürebildiğimce sürdüm. Silahı temizleyip, adamın sağ eline tutuşturdum. Ve hızlıca oradan uzaklaştım..
•••••••
1 saat önce
.....

Yolda eksiklerimi almış yurda doğru yürürken bir arabanın beni takip ettiğini farkettim. Önce emin olmak için başka bir sokağa girdim. Araba da aynı sokağa girmişti. Daha sonra bir başka sokak denedim. Evet evet bu araba beni takip ediyordu. Geldiğim yoldan geri gitmeye çalıştım. Buralarda yeniydim, yolları bilmiyordum. Kaybolmuştum. Naparım, ne ederim bilmiyordum. Zaten arkamda bi psikopat. Geziyorduk oradan oraya. Yolu bulmaya çalışıyordum. Ama nafile yolu bulamadım. Arabanın bana daha çok yaklaştığını farkettim ve arabadan inen bir adam benim çığlıklarım... Kaçırılmıştım. Çırpınıyordum sürekli. Ağzımda bir bant..Araba durdu. Ve beni bir eve getirdiler. Kaçırıldığım noktadan pekte uzağa gitmiş sayılmazdık. Neymiş neymişte beni babamdan intikam almak için kaçırmışlar. Adamların yüzlerini görüyordum. Beni öldürmemeleri için hiç bir sebep yoktu. Babam ne yapmıştı bu adamalara babamın bu tefecilerle ne işi olurdu. Patronları "24 saat içerisinde bana 300 bin dolar bulup getirirsen canını bağışlarım" diyordu. Ne yapacaktım ben nasıl bulurdum o kadar parayı. "Ben b-ben o parayı size hayatta bulamam. Ben fakir bir ailenin çocuğuyum kimsemde yok zaten" dedim stresten yiyip bitirilen tırnaklara bakarak. "O zaman yapacağımız belli. Senin canın 300 bin dolardan daha kıymetlidir. Çokta genç, çokta güzelmişsin" "Ya lútfen bırakın beni. Beni öldürürseniz kimse acı çekmez. Babamda acı çekmez daha doğrusu çekemez" "Seni bırakmayı çok isterdim ama hepimizin yüzünü gördün" Patronları adamlarına gezip tozmalarını söylemişti. Adamlar dışarı çıkınca, çok pahalı olduģu her halinden belli olan ceketinin ucunu yana aldı. Ve orjinal deri olan kemerinin kapattığı silahı can kenarından çıkardı. Kafama dayadı. Ağlıyordum ve kelime-i şahadet getiriyordum. Patron bana bir şeyler söylüyordu ama anlamıyordum. Yere diz çökmüş otururken gözüm hemen yanımda duran oduna takıldı. Bir hamle yapıp odunu elime aldıktan sonra adamın ayağına vurmam bir oldu. Adam yere düşmüştü. Bacağını tutarak yerde kıvranırken elinden düşürdüğü silahı elime aldım ve adama doğru tuttum. Adam "seni yaşatmazlar, seni bulur öldürürler" diyordu. Ve adamın can kenarından yedek silahını çıkarmasını beklemeden tetiğe bastım....... Ve adam uçsuz bucaksız bir yolculuk... Benim için ise denizin dibi, otun kökü, sonsuz boşluğu gökyüzünün..
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Ninem "Yaren hadi yatağa!" diyordu. Kalktım, yatağıma gittim ve bir daha asla geçmişimi hatirlamam gerektiğini anladım....