ချစ်ရပါသော လူကြီးမင်းလု(ဘာသာပြန်)

Chapter ( 2 )

လော့ဝမ်ချန်မှာ ထခုန်လုမတက်ဖြစ်သွားသည်။

ဘယ်သူမဆို သည်လောက်အေးစက်ပြီး လူသေကိုကြည့်နေသလို တိတ်တဆိတ်စိုက်ကြည့်ခံရပါက လန့်ဖြန့်ခြောက်ခြားသွားမည်သာ။ တစ်ဖက်လူက မျက်လုံးတစ်ဖက်ပဲရှိနေသော အချက်ကိုသာ ထပ်ဖြည့်လိုက်ပါက ဆိုဖွယ်ရာပင် မရှိတော့။

အိုး ...မဟုတ်သေး ပြောသင့်တာက သူ့ဘယ်ဘက်မျက်လုံးကို ဖော်ထားပြီး ညာဘက်မျက်လုံးကိုတော့ မျက်လုံးအကာဖြင့် အုပ်ထားသည်ဟုပင်။

အေးစက်သောလေများ တိုက်ခတ်နေသည့် ဤညချမ်းမှာ အနှီမျက်စိတစ်ဖက်ဖုံးလူဟာ အသက်တစ်ချောင်းအတွက် အသက်တစ်ချောင်း ဟူသောကိစ္စကို ထမင်းစားရေသောက်သဖွယ်ပြောနေခဲ့သည်။

အောက်ဘက်က ကားအက်စီးဒန့်သည်ပင် သူနှင့် သက်ဆိုင်နေလောက်၏။

လော့ဝမ်ချန်သည် သူတော့ နောက်တစ်ခဏမှာ ထာဝရ တိတ်ဆိတ်သွားရတော့မည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

သူ့ကံက အလွန်ဆိုးလှသည်။

သူသာ ဒါမျိုးကိစ္စနှင့် ကြုံရမည်မှန်း သိထားပါက လော့ဝမ်ကျွင်းလုပ်မည့် အဝတ်ကိုကိုယ်လုံးတီးချွတ်ကာ လမ်းပေါ်ပစ်ချမည့်ဟာကိုပဲ ခံလိုက်ချင်တော့သည်။

တစ်ဖက်လူသည်ကား ခုထိကိုသေလောက်အောင် တိတ်ဆိတ်နေဆဲ။

သုံးစက္ကန့်လောက်ကြာပြီးနောက် လော့ဝမ်ချန် အရင်စလှုပ်ရှားကာ အနေရခက်စွာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ပြောလိုက်၏။

"အမ်...မင်္ဂလာပါ...လူကြီးမင်းမှာ စားစရာတစ်ခုခုရှိလားဟင်။ကျွန်..ကျွန်တော် တစ်ခုလောက်တောင်းလို့ရမလား"

သူသည် ဖုန်းမကိုင်ထားသောတစ်ဖက်လက်ဖြင့် ဆွဲထားသည့်အထုတ်အားကြည့်ရင်း ဖုန်းပြောနေတာတွေအား မကြားလိုက်သလိုဟန်ဖြင့် တံတွေးကိုအလောတကြီးမျိုချပြကာ ကူကယ်ရာမဲ့ဟန် လုပ်ပြလိုက်သည်။

မျက်စိတစ်ဖက်လပ်နှင့်အမျိုးသားက သူ့အား ခဏမျှကြည့်ပြီးမှ ဖုန်းကိုချကာ အိတ်ကပ်ထဲပြန်ထိုးထည့်ရင်း နောက်ဆုတ်၊ နောက်ဆုတ်လုပ်နေသော လော့ဝမ်ချန်ထံ ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်သည်။