gün batımı🌤

☆34☆

Günler hızlı geçiyor arkadaşlarım ve ailemle ayrılma vaktim yaklaşıyordu.

Mutlu gibi gözüksem de mutlu değildim, gülüyordum ama gülüşlerimin arkasında acılar yatıyordu.

Hayallerim var evet ama ben ailemi, arkadaşlarımı ve sevgilimi hesaba katmamıştım.

Yoğun bir tempoyla hayatımızı belirleyecek sınava hazırlanıyorduk. Hatta birbirimizin yüzünü bile zor görüyorduk ve çoğunluk mesajlaşmakla yetiniyorduk ayrılık ilk defa bu kadar canımı yakıyordu.

Bahsetmedim ama bursada çocukluk arkadaşım buseyle buluşmak istediğimi söylemiştim ama Buseye ulaşamadım bu da çok canımı yaktı.

Hem ailem tarafından baskı vardı,bir de kendime uyguladığım baskı vardı, okulun uyguladığı baskı da zaten var.

Kimyagerlik isteyen ben artık laborant olmak istiyordum bilmiyorum ama dil son zamanlarda çok ilgimi çekmişti hatta oğuzun önerdiği uygulamada metin çevirerek para kazanılıyodu orada metin çevirmiştim ve aşırı zevkliydi ve diğer yapmaya başladığım şey dinlediğim şarkıları okudum cümleleri ingilizceye çevirmeye çalışıyordum .

Kucağımda köpük vardı ve ikimiz dışarıyı izliyorduk, hani derler ya... ya da ben duydum hayvanlar kişide ki duyguyu hissedermiş.

Köpükte sanki benim durumumu hissetmiş gibi bu aralar çok sakindi.

son sınıf olduğumuz için tüm gün okulda olmuyorduk sadece deneme olup eve geliyorduk annem ve babam da çalıştığı için evde tek başımaydım.

Vazgeçmeyi düşündüm ama hayallerim buna izin vermedi hemde kalbimin sesini dinlemedim onu duymazdan geldim...gelmek zorunda kaldım.

Umarım herşey istediğim gibi olurdu...

Az önce okuldan eve gelmiştim klasik deneme olup eve gelmiştik.

Karnımın acıktığını fark edip dolabı açıp ne yapabilirim diye düşündüm.

Bilmem belki de üşendim ama kendime makarna yapıp oturma odasına geçtim.

Bir yandan kucağımda ki köpüğün başını severken diğer yandan yemeğimi yedim.

Sonra annem ve babam arayıp işlerinin geç biteceğini eve gelmeyeceklerini söylediler.

Söylemek istediğim şeylerin çoğunu içine atan biriydim ben hatta tamamen öyle herşeyi içime atarım övünmek gibi olmasın. Kendi içimde hallemediğim sorunlarım çok fazlaydı hatta bazen bu yükü kaldıramayacak hale geliyordum hala öyle içimde ki kasvet beni günden güne bitiriyordu.

Gözümden bir kaç damla yaş aktı sonra devamı da geldi. Ve ben o gece köpüğe sarılarak ağladım...köpüğe sığındım.

Sonra ağlamanın yorgunluğu sanırım köpükle birlikte açık olan ışıkları kapatıp odama geldik sonra pikeyi sererek önce köpüğü yatırdım ve sonra kendime yatarak uyudum...