Trigger Warning: Please be advised that the following chapter contains material that might be distressing for some readers. It deals with sensitive topics. Please proceed with caution and prioritize your mental health. If you feel that these topics might be too overwhelming, it's perfectly okay to skip this chapter. Your well-being is important.
Read and You'll Die
I'm warning you
Chapter 6
Wynd's POV
"Students..."
Sa wakas. Tumahimik rin ng biglang nay nag-anunsyo galing sa speaker.
"This is a message from the dean. Listen..." umubo ang nag-a.announce bago nagpatuloy. "The school understand that there are rumors circulating about a chilling message found in one of the classrooms. The Dean assures you all that they are looking into the matter seriously. Your safety is our top priority."
"Omygash! Is this really happening?"
"Baka totoo talaga na may namatay. Scary!"
"Na-office pa si Jhake. Kawawa naman."
"Oo, dahil sa bagong salta." Aniya. Tunog galit. "What's her name again?"
"Thana." Tila naduduwal pang sagot ni Marites #2.
"Mas bagay sa kanya ang saTHANAs," they laughed together. "Argh! I hate her!" Napapadyak ito sa galit.
"Oh! Oh! Oh!" Inakbayan ko ang dalawang Marites.
"K-Kaylus." They said in unison. Namumula pa ang dalawang pisnge. Kala mo nasampal ng sampung beses.
Wag kayong kiligin, uy!
"Lusanna! Raquel!" Galit na sambit ni Ayana.
"Kilala mo 'to?" Turo ko sa dalawang Marites.
Ayana nodded. "classmate natin nung 4th year high-I mean," Napahawak ito sa ulo. "Classmate ko sila nung 4th year high school. They are students from the GAS strand."
Bago pa ko makapagreact, agad ng hinila ni Ayana ang dalawang Marites palayo, "Masakit ulo ko. Let's go."
Anong nangyari dun? Hay, hirap niyo talaga intindihin girls.
"Oh, alis na. Pasok na sa kanya-kanyang classroom," I order full of authority. "Tapos na ang palabas."
Agad naman sumunod ang karamihan. Pero meron pa rin'g iilan na may malalaking kuko na tumambay sa hallway at nakikipagtsismisan.
Aba! Ayaw niyo makinig? Di ata ako kilala. Baka Wynd 'to!
Humiga ako sa ilalim ng malaking pono ng garden area ng school. Nawalan ako ng ganang kumain. Kumusta na kaya sina Thana? Okay lang kaya siya sa office? Baka pinagsusuntok na yun? Lakas pa naman bumanat kanina.
I laughed at the thought. Nauulol talaga pagwalang laman ang tiyan.
Mabilis kong kinuha sa bag ang diary. Hindi ko alam kung bakit sa gitna ng komosyun kanina mas pipiliin ko pa 'ring magbasa ngayon.
Hmmm... Pasakit pa naman 'to.
Naalala ko pa yung first time kong nabasa yung diary. Napagtripan ko lang basahin nung una pero... Ako pa ata yung napagtripan sa huli.
Entry #1
Dear Diary,
Dad, I told you before that I don't want to write in the diary because it's too much, right? I didn't know that I would eat everything I said.
O.A naman talaga ang diary lalo na sa aming mga lalaki. Nakakawala ng angas tignan. Para bang nakakabakla.
Yesterday Papa when I found out you died because of me, I went to the bridge. I want to follow you. I just want to die.
Napahigpit ang hawak ko sa diary. "Shit!" I whispered to myself with a trembling voice. Yung iba gustong mabuhay. Kaya bakit mo sasayangin ang buhay na meron ka?
Jusmiyo! Bakit kahit di ko naman kilala yung sumulat ng diary pero sumasakit ang puso ko para sa kanya.
Can someone kill me? I am just 12 years old. I don't deserve to live. I should lose my life...I want to finish my life. But I know it can't happen. I wanted to die but when I was about to jump, Papa, I suddenly remembered what you said yesterday before that accident happened. It is to look after my little brother.
Nanginig ang kamay ko. Di ko ma-imagine na sa murang edad ay mawawala si erpats sa buhay ko. Di ko ata kakayanin. Mawala na lahat wag lang ang mga mahal ko sa buhay. Handa akong makipaglaro sa kamatayan, mailigtas lang ang mga mahal ko.
Napatingin ako sa ceiling ng may biglang tumulong tubig sa pahina ng diary. Wala namang butas. San nanggaling-Napahawak ako sa mukha ko. Ay, tae mo! B-bakit nanunubig mata ko?
Yes, Papa. I have to live for my brother. I must live not to be happy in this world but to suffer. Death is not enough to pay for my sin.
Halos makunot na ang diary sa higpit ng pagkakahawak ko. Sobrang lakas kasi ng hangin.. Sa sobrang lakas, lumuluha ang mata ko at sumasakit ang puso ko.
And Yesterday is the day my world fell apart. The day I lost Papa.
-Death
Shit. Parang kailangan ko ata ng inhaler. Di ako makahinga. Parang pinipilipit ang puso ko sa sakit.
Sana...Sana nakinig ako sa warning mo. Dahil unang pahina pa lang, halos mamatay na ako sa nabasa.
Napatingin na naman ako sa ulap dahil nabasa na naman ang papel ng diary dahil sa biglaang may tumulong tubig.
Hmmm..Wala namang ulan. Nasisilongan naman ako dito. Tirik na tirik pa ang araw.
Napahawak ako sa mukha ko. Ayun. Nanunubig na naman mata ko, Katulad noong una kong binasa ang diary.
"B-bakit ka umiiyak?" Napatingin ako sa babaeng may pink na buhok.
Nag-isip ako ng sagot. "For a.." ngumiti ako. "Change?" Tukoy ko sa pangalan niya.
"Sira ka," natawa siya sa sinabi ko. Hindi naman ako nagjo-joke.
Pinunasan ko ang mata ko. "Nagpa-practice ako para sa drama ng isang pelikula. Pasado na ba?"
"Okay pa sa alright," Aniya.
Bakit ang hyper niya ata? Parang kanina lang di ako pinapansin ng babaeng 'to. Ano kaya nakain ng babaeng 'to?
"Change, ano nakain mo?"
"Ha?" Nagulantang siya. "Ba't mo natanong?"
I laughed a lot when I saw that she tried to smelled her mouth. "Wala. Nagutom ako." I smiled while I scratched my head.
