Tirsa Dilê Min (+18)

13.ölüm

Azel bilincini kaybetmeye başlamıştı kısa sürede bilincini kaybetmiş hiçliğin ortasında ölüme terk edilmişti...

_______________________________

( Boran'dan)

" Emin misin abi ?" Dedi korumam cemil ona bakıp

"O arabaya kim binerse binsin arabayı paramparça etmeden bırakmayacaksınız" dedim.

Cemil benden duydukları ile onayladı ve çekildi sonunda Ahir Xozan'dan kurtuluyordum sevdiğim kadın gene bana kalacaktı...

Ölüm haberinin gelmesi yakındı keyifle yerime oturdum düşmanlarım bir bir yok Olacaktı.

Bir hışın ile odamın kapısı açıldı içeriye kuzenim Ahmet girmişti arkadaki adamlara işaret verdim ve kapıyı kapatıp çıktılar Ahmet bana bakarak " hata yapıyorsun boran gel vaz geç bu işten" dedi.

Bunun geri dönüşü yoktu Ahir ölecekti Azel ise benim olacaktı...

Ona bakarak " o adam ölene kadar ben asla ölmem "dedim.

Ahmet sinirle yakama yapışıp "bunun sonu iyi değil boran bunun sonu hiç iyi değil ne halin varsa gör lan amma masum birinin canına zarar gelirse umursamadan senin yaptığını söylerim" diyerek odamı terk etti.

Aradan. Geçen iki saatin sonunda aldığım arama ile kalbim durdu.

Ben oraya bir adam gönderdim Ahir Xozan'ın ölümünü öğrenmek için lakin koruma bana sevdiğim kadının yaşam mücadelesi verdiğini haber etti...

Sinirle " bana o üç şerefsizi bul hemen " diyerek odamdan çıktım...
_______________________________

(Ahir'den)

Azel'e biraz zaman tanımak istedim.

Üstümü çoktan değiştirmiştim çalışıyordum daha sonra konaktan çıkacaktım ki avluda bir haykırış duyuldu bu Zöhre annenin sesiydi Azel çıktıktan yarım saat sonra gelmişti ne olduğunu anlak için koşar adımlarla avluya gittim anneme bakarak " daye ne oldu ? " Diye sordum ama o beni görmüyordu bile daha sonra Arven yanıma gözleri yaşlı bir şekilde gelip " yengem... Yengeme pusu kurmuşlar ağabey" dediğinde beynimden vurulmuşa döndüm benim karıma pusu mu kurulmuştu...

" Nerde söyle Arven nerde! " Kardeşimin yüzüne adeta haykırmıştım arkamdan abim geldi bana bakarak " bizim hastaneye kaldırmışlar hemen ameliyata alınmış" dedi.

Aklıma bir an Azel'in hamile olduğu geldi Azel karım... Çocuğumun annesi ona ne olacaktı ben onsuz yaşayamazdım ki...

Hele baba olacağımı öğrenmişken hiç yaşamazdım...

Bunu yapanı bulacaktım onun kemiklerini bir bir kırana kadar durmak yoktu bana karımın ve çocuğumun intikamını almadan rahat uyku yoktu bana...
_______________________________

(Yazar'dan)

Hiçliğin ortasında terk edilmiş olan Azel bir köylü tarafından bulunmuştu adam onu tanımıştı Azel bu adama zamanında iyilik etmişti şimdi köylünün o borcu ödeme vakti gelmişti traktörün arka tarafına Azel'i taşıyıp koydu ardından traktöre binerek hızla yol aldı...