မြတ်နိုးရပါသော...

part 4

''ကြီးကြီး အိမ်ရောက်ရင်မတိုင်နဲ့နော်"

ကြီးကြီးကဘာမှမပြောပဲမျက်နှာတည်နေတာမို့လျှံချွဲရတော့သည်

''ကြီးကြီးလို့ လျှံ့ကိုမချစ်ဘူးလား"

''မချစ်ပဲနေပါ့မလားသျှံလေးရယ် ခုဟာကသခင်ကြီးသိရင်ရင်ကြီးကြီးကောသျှံလေးကောလွတ်မှာမဟုတ်ဘူး"

''ကြီးကြီးမပြောရင်သိမှာမဟုတ်ပါဘူး နော် နော်"

''ကြီးကြီးကလည်းသျှံပြောသလိုပဲကြီးကြီးပြန်မပြောရင်အိမ်ကသိပါဘူး".

'ဟင်းးးငမွှေထ်ိုးနှစ်ကောင်"

''အာ့ကြောင့်ကြီးကြီးကိုချစ်နေရတာ"

လျှံတိူ့ကြီးကြီးကိုချော့မော့ပြောရင်းအိမ်ကိုတောင်ပြန်ရောက်လာတဲ့အချိန်မေမေက

''အမြန်လာ သားအဖေသိရင်မလွယ်ဘူး"

''မေမေကလည်း အပြင်ခနထွက်တာလေးပဲကို"

''သားဖေဖေကသားကိုဘယ်မှသွားစေချင်တာမဟုတ်ဘူး "

''သျှံက ကလေးမှမဟုတ်တာမေမေကလည်း"

''ဟုတ်သားပဲအန်တီရယ်"

''ကဲ ဒီသားမိတွေဘာတေပြောနေကြတာတုန်း ဟောသဲသဲကောရောက်နေတာလား"

''ဟုတ်အန်ကယ်"

''အေအေ သားတော့မပျင်းတော့ဘူးပေါ့"

''ဖေဖေ"

''ေပြာလေသား"

''သားအိမ်ထဲမှာအမြဲမနေချင်ဘူးတခါတလေလေးတော့ရွာလယ်ကစေတီကိုသွားချင်တယ်ကုသိုလ်ယူရင်း"

''သား"

ေမမေကစိုးရိမ်စွာတားပေမဲ့သျှံကတော့ပြောလိုက်ပြီလေရလည်ူအမြတ်မရလည်းအရင်းပေါ့

''ဟုတ်ပီလေ ဒါပေမဲ့"

''ဘာဖြစ်လို့လဲဖေဖေ"

''ဖေဖေတောင်းဆိုတာကိုသားလိုက်လျောပေးရမယ်ငြင်းရင်တော့ဖေဖေခွင့်မပြုနိုင်ဘူး"

''ဘာများလဲ"

''စောခွန်နောင်လာလိမ့်မယ်သူနဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးစကားပြောပါ ဟိုနေ့ညကလိုရှောင်ထွက်ဖို့မစဥ်းစားနဲ့"