hunted ✔

Chapter 16

Jeremy
Met Harm loop ik de grot uit. Ik kan niet de hele dag in die grot zitten. Dan ga ik me dood vervelen. Ik moet er even uit. Respect voor Link dat hij wel doet, en ook voor Joost die er vrijwillig bij blijft. Toch blijf ik het niet leuk vinden voor Link, maar we kunnen er niks meer aan veranderen. Ook blijf ik me afvragen hoe ze een bos in een gebouw hebben gekregen. Is dat raar? Het klinkt als een fantasie. Als iemand me dit zou vertellen zou ik het ook niet geloven. Ik hoop gewoon dat de komende dagen snel voorbij vliegen.

'Jer?' Harm schud me door elkaar. Ik schrik op uit mijn gedachtes. Blijkbaar zat ik diep.
'Ja bro sorry wat is er?'
'Waarom ga je niet vliegend? Dan heb je meer overzicht.' zegt Harm. Natuurlijk! Ik kan veranderen in een vogel. Helemaal vergeten.
'Dat is een goeie. Im on it.' zeg ik. Ik klik op de knop op mijn pols en verander in een vogel. Dan vlieg ik de lucht in.

Ook is dit raar. Dat ik in een vogel kan veranderen. Maar ik voel me vrij. Ik zweef in de lucht. Het voelt werkelijk waar heerlijk.

Waarom kunnen we ons niet altijd zo vrij voelen? Waarom moeten we altijd overal aan vastzitten? Aan school, aan rekeningen, aan werk, ga zo maar door. Je hebt in het leven geen dag rust. Elke dag ben je druk bezig met je toekomst. Al vanaf dat je naar de kleuterklas gaat. Na de middelbare school moet je al weten wat je met je toekomst wil. Je bent wat? Zestien, zeventien? En je moet al weten wat je de rest van je leven wil? Geen wonder dat er zoveel pubers met zichzelf in de knoop zitten.

Je leeft voor je toekomst. Maar wat is de toekomst nou eigen echt waard? Je verdiend geld, je geeft het uit aan vaste lasten en veel te dure boodschappen. Om vervolgens aan het einde van de maand bijna geen geld meer over te hebben en zo gaat het elke maand.

En dat is als je een vast ritme hebt. Wat als je dat niet hebt? Wat als je moeite hebt met een baan vinden, en met moeite de maanden door komt?

Het leven blijft een raar iets wat ik nooit zal gaan begrijpen. Ik ben niet bezig met mijn toekomst. Ik ben bezig met de dagen doorkomen en hier levend weg komen. Het is al een prestatie als ik volgende week gewoon thuis ben.

Zouden mensen ons zoeken? We zijn wel uit de klas gehaald en ineens verdwenen. Zouden we als vermist zijn opgegeven? Er is nul contact met de buitenwereld hier. Ik weet niet wat er buiten dit bos, of buiten deze muren gebeurt.

Maar wat ik wel weet, is dat ik zal vechten om de jongens en mijzelf hier levend uit te krijgen.