uyandığımda jude'nin benim için ayırdığı odadaydım ama tek değildim.
Boynumda hissettiğim nefesle başta arda olduğunu düşünsem de yanılmıştım. Jude kollarını belime dolamış kafasını da boynuma yaslamış bir şekilde uyuyordu. Normalde çok sinirlenirdim ama şuan kalbim sanki heyecandan deli gibi çarpıyor gibiydi.
Bir süre onu izledikten sonra jude kıpırdanmaya başlamıştı ve bende hemen kafamı yastığa koyup yeni uyanıyormuşum gibi yapmıştım
"yasemin.."
kafamı ona çevirdiğimde burunlarımız dip dibe gelmişti ve jude baktığımda zorlukla yutkunmuştu
"ben..özür dilerim dün gece biraz içmiş olabiliriz bende burayı odam sanıp girmişim sanırım gerçekten çok ço-"
cümlesini tamamlayamadan arda odaya dalmıştı
"YASEMİN UYAN JUDE YOK"
Tabi yanımda nerde öpüşmek üzereymişiz gibi duran jude 'yi gördüğünde gözleri fal taşı gibi açılmıştı
"ooo siz biraz hızlısınız sanki"
arda'ya sinirle altımdaki yastığı fırlatmıştım ama o kaçmayı başarmıştı
"yok abi dün biraz fazla kaçırmışız sabah buldum burda kendimi düşündüğün gibi bir şey olmadı"
kafamla onu onayladığımda arda inanmamış gibi yapıp bizi geçiştirmişti
"ee iyi o zaman siz giyinin ben sizi bekliyorum, jude sende üstüne bir şeyler giy yoksa hasta olacaksın"
ardaya anlamaz bakışlarla baktığımda jude'nin üstünün olmadığını gördüm o ise ardayı kolundan tutup hemen odadan çıkmıştı, ben ise 2 dakikada gerçekleşen olayın şokundaydım.
Kendime geldiğimde yataktan kalkıp bakımımı yaptım ve üstüme ise fas'ın milli takım formasını giyip altıma kısa siyah taytımı giymiştim ardından günlük makyajımı yapıp takılarımı eklemiştim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(şöyle düşünün alt siyah)
aşağı indiğimde jude üstüne düz kırmızı tişört ve siyah şort giymişti ve kahvaltı hazırlıyordu arda ise ona yardım ediyormuş gibi yapıyordu.
"ya arda allah için saçmalama denk gelmiş sadece sus ve yardım et çocuğa'
arda ise oflayarak önüne dönmüştü bende bu halin ufak bir tebessüm etmiştim.
kahvaltımızı yaptıktan sonra çocuklar antrenmana gitmek için hazırlanmışlardı ve beni de davet etmiştlerdi bende tabiki hayır dememiştim kim hayır diyebilir ki..
