Got Hitched

Obviate Worries

Hindi ko napansin ang ngiti sa labi nang sumagi sa utak ko si Niccolo

Makalipas ang isang linggo na pananatili ni Niccolo sa resort ay naging kaswal ang pakikitungo namin sa isa't isa. We eat together casually. Somehow, I saw his other side; he's warm and kind. Hindi ko masisisi ang dating nobya nito. Niccolo is lovable and sweet.

Nakangiting sinuyod ko ang kapapanganak na aso na alaga ni Manong Arsenio na si Libra. Sa kasamaang palad ay isa lang ang nabuhay na tuta sa apat na iniluwal ni Libra.

Hindi ko man maalala kung may espisyal akong katangian ngunit somehow I feel like I am good at taking care of animals. Hector once said that I work as a doctor but failed to tell me which field I used to. I am pretty sure I am a pet doctor.

Hinaplos ko ang maliit na kulay kapeng tuta. Kaseng tingkad ang kulay sa mga mata ni Niccolo.

"Did you name it yet?" boses mula sa likuran ko na ikinaangat ng aking pang-upo.

"Ikaw pala, Niccolo." My eyes were at the man looking devastatingly handsome. Wearing a simple white t-shirt and khaki short. Nakapamulsang lumapit siya sa maliit na silungan na kinaroroonan ko.

"How was Libra? Is she alright?" sinuyod niya ang inang aso na namamahinga.

"She's fine," tipid ko na sagot na sinundan ang binata ng tingin na yumuko upang mahaplos ang hayop. He caressed the dog gently.

"It seems you know the proper care of animals?"

"Hindi ko rin alam, I just know it somehow."

Niccolo painted a tiny smile on his lips. Inangat niya ang mga mata sa akin. "I guess, hindi nagsisinungaling si Hector."

Naguguluhan na tinititigan ko siya sa mga mata.

"I mean, Hector told me you were a pet doctor."

Napatango-tango ako sa narinig. Tama ang aking sapantaha na isa akong doctor ng mga hayop. Lihim na nagdiriwang ang puso ko't may mga bagay na unti-unting nagbukas tungkol sa aking katauhan.

"May naisip ka na ba na pangalan ng tuta?"

Umungol ako na nag-iisip.

"How about Dream?" Suhestiyon ni Niccolo.

Umiling ako. Hindi ko gusto ang pangalang binanggit niya para sa isang tuta so unreal. "I think Champ is better," I suggested out of nowhere.

Gulat na napatitig si Niccolo sa direksiyon ko. Saglit ngumiti siya ngunit nandoon pa rin ang gulat sa kanyang mga mata. "Champ?" Inulit niya ang sinabi ko.

"Hmm." Umungol ako bilang pagsang-ayon.

"Bakit naman Champ? May meaning ba ang pangalang iyan?" Ang mga mata niya ay nangingislap na tila ba may likidong nagbabantang umalpas.

"Ewan ko, bigla ko lang siyang naisip."

He shrugged. Nag-iwas siya ng titig kunwa'y nakatingin sa malayo. "I see." Ang himig niya ay puno ng panibugho.

"At saka bagay rin naman iyon sa tuta. Siya lang ang nabuhay sa apat na magkakapatid. Siya ang nagwagi di ba? Champ-Champion," dagdag ko na bakas sa mukha ko ang pagmamalaki.

Bumaling siya sa akin. Lumapit siya sa kinauupuan ko at naupo sa tabi ko na hindi hiniwalay ang titig sa mga mata ko. Hindi ako nakapaghanda sa ginawa niya. Kinabig niya ang batok ko't kinintalan ng munting halik ang aking noo. The kiss he gave me gives comfort to my being. I don't understand, but it gives a familiar feeling that I couldn't define.

"Yeah, I like that too... it fits the puppy perfectly," dagdag niyang tinapik ang bunbunan ko pagkatapos. "Tayo na, natapos na ni Niza ang paghahanda ng haponan." Nauna na siyang tumayo at naunang humakbang.