Selamlar kısa bir bölümle geldim. Bu hikayeyi harcamadan final yapmak istiyorum...
Yazım yanlışı olabilir düzeltmedim
Hevesim kalmadı fici yazarken ve okuyup merakla bekleyenleri de yarı yolda bırakmak istemedim. Son 5 bölüm olacaktı ama 2 bölüme sığdırdım...
Gelecek bölüm final..
Bol yorum istiyorum. Yorum atın gaza gelip daha hızlı bölüm yazayım...
İyi okumalar♡
"Seni özledim Namjoon. Yemin ederim çok özledim"
Namjoon Jimin'in alnını öptü. Saçlarının kokusunu içine çekti. Özledim demese de özlediğini hissettirmeye iyi biliyordu. Arkadaşları onları yalnız bırakıp eve girmişlerdi. Artık konuşup halletmeleri gerektiklerini biliyorlardı ama özlem gidermekten asıl konuya gelemiyorlardı.
Namjoon Jimin'i biraz daha kendine çekip boynundaki koku bezinde soluklandı. Jimin için paha biçilmez bir andı... Saçlarını koklayarak öptü.
Öpücük Namjoon'u kendine getirmişti. Her anlamda...
Başını kaldırıp kendini biraz geri çekti. Kızıyla olan konuşmalar aklını doldurduğu an Jimin'e yakın olamamıştı. Jimin onun geri çekilmesine sessiz kalmakla yetindi. Sarıp sarmalayan bırakmak istemeyen tarafı ile ondan uzak durmasını söyleyen tarafı çatışma içindeydi. Jimin Namjoon'u anlayabiliyordu ama Namjoon Jimin'i hiçbir zaman anlayamamıştı...
"Seni dinliyorum Jimin konuş"
"Beni dinleme beni anla Namjoon. O kadar çok korkuyorum ki-"
"Jimin-"
"Bak bu sefer de kendimi anlatamazsam ve sen de beni anlamazsan biz asla bir şeyleri aşamayız."
"Ben bizim için bir gelceke göremiyorum. Biz zaten hiçbir şeyi aşamayız artık. Kızımız için buradayım"
Jimin çok güçsüz hissediyordu. Namjoon'un dolu gözleri sözlerinin asılsız olduğunu kanıtlasa da Jimin Namjoon'u kaybettiğini kabullenmişti. "Kucağına alır mısın beni?" Jimin masumca bakarak sormuştu. Namjoon onun kendini anlatmakta zorlandığınıok daha iyi anlamıştı. Cevap olarak küçük bedenini kucağına çekti. Jimin aşkının göğsünde soluklandı. Cennettin bir köşesinde tanrıya sığınmış tüm günahlarının bedelini ödemiş ve acısı bitmiş gibi hissediyordu...
"Annem bana hamileyken çok zorlanmış. İkisi de alfa ve bebekleri olması mucize. Onlar mucizelerini mahvettiler. Annem hamileleik boyunca ağır ilaçlar kullanmış-"
"Kurdun?"
"Çoğu zaman onu kontrol edememiş sebebim o ilaçların yan etkisinden dolayıydı. Kurdumla bağ kurmakta çok zorlandım şu an daha iyiyim. Bir kaç sağlık sorunu daha vardı ama çocukken tedaviler gördüm atlattım."
"Ne zaman öğrendin?"
"Kızıma hamileyken öğrendim. Kurdum ne istediğini bilmiyordu. Bazen bebeğimi istemediği için gece boyunca benimle savaşırdı. Psikolojim bozulmuştu. Hamilelik beni olmadığım birine dönüştürdü. En kötü tarafı da bebeğimle de bağ kuramıyordum. Onu kabullenmeye alışmaya çalışsam da beceremedim. Korkularım endişelerim beni dibe sürükledi."
