We will be alright... ~MATTHY HET LAM

SEVEN 'YOU CAN'T BE GAY MATTHY!'

Matthy point of view

Ik hoor mijn zusje breken terwijl ze die zin zegt. Ze doet het dus al jaren zonder haar allerbeste vriendin. Hoe heb ik dit zelf niet gemerkt aan haar. Maar wat ik wel weet is dat ik moet voorkomen dat haar hetzelfde overkomt. Ik weet dat ze minder hard vecht, dat heb ik wel gemerkt, maar dat ze uit haar coma is gekomen betekent dat ze nog niet volledig wil opgeven. Ik wil haar niet verlaten ik wil haar meesleuren naar het huis van mij en de boys. Haar weghalen bij onze toxische ouders. Maar ik weet dat ik dat niet kan doen, want dan zit ze pas echt in de problemen. 

'Goh wie hebben we hier.' hoor ik mijn vader zeggen 'Hoi.' zeg ik droog  'Ik had toch gezegd dat jullie weg moesten blijven en dat ik jullie nooit meer wou zien. so wat doen jullie hier.' sist mijn zusje 'Je blijft altijd onze dochter Elaine. Je gaat met ons weer mee naar huis.' zegt onze vader 'Hell no ik ga niet met jullie mee naar huis. Ik ga met Matt mee.' zegt Elaine 'Matthyas Maarten het Lam wat heb je met je zusje gedaan.' sist mijn moeder 'Matthy heeft niks gedaan. Dat hebben jullie allemaal aan jezelf te danken. Jullie hadden goeie ouders voor hun moeten zijn.' zegt Robbie 'Matthy zeg even tegen je vriendje dat die zijn mond moet houden en niet met onze familiezaken moet bemoeien.' zegt onze vader boos 'Nee dat doe ik niet hij heeft namelijk helemaal gelijk. En hij is onderdeel van mijn familie, dus hij mag zeggen wat hij wil.' zeg ik boos 'We hebben je niet zo opgevoed Matthy, je kan geen homo zijn. Dat is niet natuurlijk.' Zegt mijn moeder dan

Nu komt mijn woede helemaal naar boven. Deze reactie schiet bij mij volledig in het verkeerde keelgat. Hun hebben geen recht om zo over mij te praten, maar al helemaal niet tegen Robbie. 

Robbie point of view

Ik zie aan Matt dat zijn woede op het hoogtepunt komt door de reactie van zijn moeder en ik kan hem geen ongelijk geven. Hoe kan ze zoiets zeggen. Matthy is de liefste jongen die ik ken, hij verdiend het zo niet om zo behandeld te worden.

'Mam dat jij mij niet support dat boeit me echt helemaal niks. Ik houd van hem en hij van mij. Ik hoef jou blessing niet te hebben. Beter nog ik wil die niet eens. Je bent nooit een goeie ouder voor ons geweest en vooral niet voor mij. Ik heb littekens die het bewijzen. Ik ben mensenschuw door jou, maar ook door jou vader. Ik kreeg een eetstoornis door wat jullie me allemaal aangedaan hebben en tegen mij hebben geschreeuwd. Maar zoals je ziet sta ik nog steeds hier, ik vecht door en dat zal ik blijven doen totdat ik er dood bij neerval. Jullie kunnen mij geen pijn meer doen. Ik ben overal bovenop gekomen wat jullie mij hebben aangericht, behalve dat ik door jullie paniekaanvallen krijg, omdat mijn zusje dit totaal niet verdiend.' zegt Matthy 

Zei hij nou dat hij van mij houd?? Hoorde ik dat nou echt goed. Ik kijk naar Elaine en zie haar lachend naar mij kijken en zegt zonder geluid te maken, ja hij houd echt van je. Mijn hart slaat even over, maar ik ben toch zo trots op hem dat hij dit tegen zijn ouders heeft gezegd. Alleen nu zit ik met een dilemma wat ga ik mijn vriendin vertellen? Mijn ouders respecteren mijn keuze sowieso, maar ik weet niet of mijn vriendin er ook zo over denkt.. 

Elaine Rose point of view

Ik kijk naar mijn ouders en zie ze koken van woede, zo boos heb ik hun nog nooit gezien. Ik zie dat pap naar Matthy toe wil stappen. Nu moet ik iets gaan doen anders gaat Matt zoveel klappen van hem krijgen of misschien nog wel iets ergers.

'Rose hield zoveel van je. En ik weet dat jij ook van haar hield, anders hadden jullie mij niet gehouden en hadden jullie wel een abortus laten plegen of me weg gedaan wanneer het kon, maar dat deed je niet. Ze kan niet aanzien hoe jij met je eigen kinderen omgaat. Je hebt haar waarschijnlijk ook niet voor niks mij naar haar vernoemd. Ze vertelde mij dat je je vrouw niet kon verlaten, maar dat kan je wel, je kunt haar verlaten en misschien heb je dan ooit nog een kans bij ons. Anders is het gewoon klaar en zet ik andere stappen en die wil je eigenlijk niet meemaken.' zeg ik 

In mijn ooghoeken zie ik dat Robbie Matthy tegen zich aantrekt als bescherming en aan de andere kant zie ik onze vader verstijft staan en hoor onze moeder zachtjes lachen. Wat bezield die vrouw toch. Eigenlijk wil ik dat Matt hier weggaat en rust pakt, dit is voor hem allemaal teveel en ik wil niet dat hij een terugval krijgt hierdoor. 

'Rob breng Matt please veilig naar huis, ik wil niet dat hij hier blijft.' zucht ik 'Is goed, El pas goed op jezelf en je bent altijd welkom bij ons.' zegt hij en loopt daarna met Matt de kamer uit..