Vatan Uğruna

Bölüm 28

Ve seni,
Hayatıma uğratan kaderin de
Vardır bir bildiği
Özdemir Asaf

🕊️

"Babacığım," dedi küçük Aybüke. Saatlerdir, dakikada onlarca soru soruyordu babasına.

Hakan derin bir iç çekti. "Efendim, kızım?" dedi sabırla.

"Benim ismim neden Aybüke?"

"Çünkü öyle istedik, kızım."

"Kim koydu benim ismimi?"

"Çağan amcan..."

"Neden Aybüke koydu?"

"O ismi çok sevdiği için."

"Peki neden siz koymadınız benim ismimi?"

"Çağan amcan koysun istedik."

"Çağan amcam nerede şimdi?"

"Bayrakta..."

"Ben gördüm ki Çağan amcamı," dedi Aybüke bilmiş bir edayla. Çağan şehit olalı aylar olmuştu.

"Nasıl gördün, babacığım?" diye sordu Hakan. İhtimal vermiyordu. Olamazdı, göremezdi. Artık bu dünyada olmayan birisini, nasıl görürdü ki insan?

"Yeşiller vardı üzerinde," dedi heyecanla. "Çok yakışıklıydı, biliyor musun, baba! Çok güçlü duruyordu. Gülüyordu bir de. Kocaman gülüyordu. Yeşil, Çağan amcama sence de çok yakışmıyor mu baba?!"

Gülümsedi Hakan. Kızının saçlarını geri itti. Ağır ağır başını sallarken, "Evet, babacığım," diye mırıldandı. "Çok yakışıyor."

"Yeşil giyince daha güçlü duruyor!" Güldü kendi kendine. "Çağan amcam çok güçlü ki zaten. Nasıl bu kadar güçlü baba?"

"Sizin sayenizde, kızım," dedi Hakan.

"Nasıl?"

"Emirhan abin, Fatih ve senin sayende güçlü oluyormuş, Çağan amcan. Bana öyle söylemişti."

"Fatih ve ben güçsüzüz ki," dedi Aybüke. Anlamamıştı. Nasıl güçsüz bir çocuk, Çağan gibi bir adama güç verebilir diye düşünüyordu.

"Onun için güçlüydünüz, kızım."

"Ne konuşuyorsunuz siz bakayım?" diyerek Selvihan mutfaktan çıktı. Suyun altında kalan elleri buruşmuştu. Eşinin yanına oturdu.

"Hiç," dedi Hakan. "Kızım soruyor, ben cevaplıyorum."

"Baba," dedi Aybüke bir kez daha.

"Efendim, kızım?"

"Emirhan abim ne zaman gelecek?" Odaya sessizlik çöktü. Emirhan aylardır eve gelmemişti. Kimse ona ulaşamamıştı.

Hakan cevap verecekken, söze giren Selvihan oldu. Tek kelime. "Yakında."

"Ne kadar yakında?" dedi Aybüke bu kez.

"Çok yakında." Birkaç saniye sessiz kaldı. "Niye sordun, anneciğim?"

"Özledim onu. Çağan amcamı da alıp gelsin hadi. Yakında çabuk geçer mi, baba?"

Hakan sustu. Verecek bir cevabı yoktu. Yakında çabuk geçmeliydi. Oğlunu özlemişti. Oğlunu merak ediyordu. Çağan ve Hakan birbirlerinin eksiklerini tamamlamışlardı.

Çağan, Hakan ile kız babası olmayı; Hakan, Çağan ile erkek babası olmayı öğrenmişti.

🌑
İLAHİ BAKIŞ AÇISI