Askerim bxb

13.Oyuncak değilim

Merhaba nasılsınız gençler gece uyanık olanlara gelsin bu bölüm umarım beğenirsiniz.
Bu arada müjde gelecek bölüm Barlas'ın anlatımından olucak.
İyi okumalar oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum 🌈💕🌈

Sevgili olmamızın üzerinden haftalar geçmişti Barlas her gün farklı bahanelerle beni odadına çağırıyor,yapışıp kalıyordu.Ne kadar bunun tehlikeli olduğunu söylesem de gram umrunda değildi

Çakırla Doğuşa da söylemişti ilişkimizi kapıyı çalmadan öylece içeri dalıyor Barlas'ın bana yapışmasını umursamadan öylece oturup sohbet ediyorlardı.Barlasın da hiç umrunda olmuyordu.

Böyle zamanlarda ne kadar gitmek istesemde Barlas izin vermiyordu.Komutan olduğundan onu dinlemem gerektiğini de mutlaka hatırlatıyordu.

Onunla olmak kötü değildi,seviyordum birlikte vakit geçirmeyi,sohbet etmeyi.Ama fazla şüphe çekiyorduk bunu ona ne kadar söylersem söyleyeyim umursamıyordu.

Günler böyle geçerken izin günümüz gelmişti,bundan önceki izin günlerinde iskele de dahil olmak üzere çocuklarla çoğu yere gittiğimizden bu gün buradaki barlardan birine gitmeye karar vermiştik,
tabi içmemek şartıyla.

Hepimiz hazırlanıp kafeterya'ya indiğimizde devremlerin bazıları bizi orada bekliyordu.
O an Doğuş komutanla konuşan Fatihi fark ettim.

Hayırdır diye sorduğumda bizimkilerde sorarcasına bize doğru gelen Fatihe baktılar.

Yanımiza geldiginde ofalayarak
"Komutanlarda bizimle gelicek"dedi.İlk anlamasamda Doğuşun gittiği yöne baktığımda Çakır ve Barlas çarptı gözüme.

"O ne demek?"diye sordu Cüneyt.

"Bara gidersek kendimizi dağıtırmışız,bize göz kulak olucaklarmış."dediğinde Barlasla göz göze geldik,bana göz kırptığında sinirle bizimkilere döndüm.Beni duyması adına yüksek sesle

"Ben gelmiyorum"dediğimde Cüneyt hemen niye gelmediğim hakkında sorular sormaya başladı.

Aynı yüksek sesimle "Bakıcıya ihtiyaç duymayacak kadar olgun insanlarız"
dediğimde bize doğru gelen Barlas'ı fark ettim.

Normalde onunla gezmek eğlenmek tabi ki isterdim ama sabah bara gittiğimizi duyduğundan beri beni orda yalnız bırakmamak için değil de resmen onu aldatıcağımdan korktuğu için rahatsız olduğu her halinden belliydi.

Bu beni sinirlendiriyordu aklı başında biri olarak böyle bir şey yapmayacağımı bilmesi gerekirdi.

Barlas yanımıza geldiğinde ne oduğunu soran gözlerle bana bakmaya başladı.
"Ben gelmiyorum, komutanım"dediğimde kaşları çatıldı.

"Bi şey mi oldu,bir yerin mi ağrıyor?"diye sordu.Kafamı hayır dercesine salladım,
ardından açıklama yapmadan kafeteryayı terk ettiğimde arkamdan gelen adım seslerinin farkındaydım.

Odaya girip yatağa doğru ilerlediğim zaman ardamdan kapı kapanmıştı.

"Ne var Barlas? Burada da mı beni kontrol ediceksin?"diye sorarak ona döndüğümde gözleri.gözlerimle kesişti.

Kollarımı iki yana açarak etrafı gösterdim
"Ama merak etme burada seni aldata bileceğim kimse yok!"diyerek sesimi yükseldiğimde"Sakin ol!"diye tısladı.

Yavaşça bana yaklaşarak kolumu tuttuğunda geriye çekildim"Hadi ama bebeğim,yanlış anlıyorsun beni"diyerek yeniden yaklaştıgında
"Yani orada birinin bana asılması ve benim ona karşılık vermem seni korkutmuyor?"
diye sorduğumda basını salladı"evet öyle korkutmuyor"diye yanıt verdiğinde ona bakmaya başladım.