VANİA KRALLIĞI

38. BÖLÜM

...

"Bunu kullanmayı biliyorsun değil mi?"

"Şüphen mi var?"

Arabayı çalıştıralı çok olmuştu. Adana'dan çıkmıştık ve Aren o kadar tedirgin görünüyordu ki bu hali beni de geriyordu.

"Sadece bu araç çok garip."

"Bunu kullanan yüz binlerce insan var sakin ol."

Araba ile giderken müzik açtım. Önceden onu uyarmadığım için irkildi. Uzun süren araba yolcuğunda yolda bir kaç kere mola vererek sonunda eve geldik. Aren uyuya kalmıştı arabayı durdurup koltukta yan dönerek bir elimi yanağıma yaslayarak onu izledim. Rüya gibi geliyordu sanki burada değildi. Sanki onca şey hiç yaşanmamış onu hiç bulmamış gibiydim.

Bana geldiği için çok mutluyum ve bunun yanında garip bir boşlukta gibiyim. Elimi havaya kaldırıp elime baktım. Şu an gerçek zamanın içindemiydim? Ya tüm bunlarda gelip geçecekse ve ben başka bir yerde uyanacaksam? Hayır, bunu bu sefer kaldıramazdım.

"Güzelim"

Kendime gelerek beni gerçekliğe çeken sese itildim.

"Geldik hadi inelim."

Arabanın kapısını açarak inip gerindim. Bacaklarım tutulmuştu. Arabanın arka koltuğuna attığımız tüm eşyaları aldık. Biri gelip arabayı alacaktı. Aren'in elini tutup binaya girdim. Altıncı katta olan evimiz için onu ilk kez asansöre bindirecektim.

"Sana telefondan göstermiştim hatırlamıyor musun? Otelde de vardı ama kullanmamıştık asansöre bineceğiz şimdi."

"Bunun güvenli olduğuna emin misin güzelim?"

"Eminim gel hadi."

Açılan asansöre beraber bindik. Katı tuşlayıp yüzümü Aren'in gövdesine gömdüm. İç çekerek bir elini saçımın arkasına bir elini de belime yerleştirdi. "Hala hayal gibisin Aren, güzel bir rüyadan uyanmaktan korkuyorum."

"Burdayım, burdasın. Her şey gerçek. Bir daha kimse seni benden ayırmaz. O endişe ile atan küçük kalbin sakinleşmeli."

Kapı sesi ile hemen toparlanıp geri çekildim. Karşı dairede oturan teyzenin kötü bakışları ile karşılaşmak istemiyorum. Asonsörden inip kapıyı çaldım. Kapıyı açan Derin bana atılıp sarılacak iken aramıza giren koca gövde bunu engelledi.

Hayır, ilk tanışma anı böyle olmamalıydı. Derin için ilk izlenimler önemliydi. Aren, eksilere düştün. Kenardan sıyrılıp Derine kocaman sarıldım.

"Derin! En yakın arkadaşım, seni özledim."

Aren umarım mesajımı almışsındır. Geriye çekilip çatık kaşlar ile Aren'e baktı. Aren de ona aynı şekilde bakıyordu. Hayır ama sizin çok iyi anlaşmanız lazımdı!

"Yorgun olmalısınız içeri geçin bebek."

Ayakkabılarımı çıkardım, bana bakan Aren de ayakkabılarını çıkarıp eline aldı. Ben ayakkabılığa yerleştirirken tekrar benim gibi oda yerleştirdi. Her hareketi bana çok tatlı geliyordu. Bir bebek gibi beni izliyor ne yapıyorsam aynısını tekrarlıyordu.

Savaştığı krallıklar onu bir bebeğe benzettiğimi bilseler ne yaparlardı acaba? Keyifle sırıtıp Arenle salona geçtim. Yanıma oturup evi incelemeye başladı.

"Prens Aren bu mu?"

"Kral olmuş."

"Ne? Nasıl? Yorgun olmalısın sonra konuşuruz.Hayal gibi geliyor Lamia, dedem olmasa seni doktora götürürdüm. Aç mısınız?"