Bölüm 6 Düğüm

70 24 11
                                    


Playlist🎵

1.Lovely(billie eilish)

2.everythink i wanted

3.Falling


*****


An:🎈

"Her gördüğümün, her kurduğum hayalin gerçek olması gibiydi ona bakmak..."

"Şimdi peki...ne düşünüyorsun?"

"Artık gördüklerimin hayal değilde kabus olduğunu biliyorum....Kurduğum onca düşler.. hayallerimin arkasına saklanan kabuslarımmış meğer Dena"

"Belkide sen artık hayallerini kabusların gibi görüyorsan Adel?"

"Hayallerimin kabusa dönüşeceği kadar ömür sürmedim ben Dena...ve en çok bu beni üzüyor..."

"Belkide hayat sani başka bir ömürle onurlandırır Adel..."

"bir söz vardır bilirmisin Dena?..... "Çiçek kuruduktan sonra yağmur yağsa ne olur"😔




"Birine olmayacağını bildiyin halde bağlanmak... tek bir yaprağı kalmış papatya çiçeğinden sevip sevmediğini göstermesini beklemek gibidir bazen....."🥀



"Neva ne yapıyorsun karanlıkta?" annemin içeri girmesiyle elimdeki mektubu yastığımın altına saklamıştım. "hiç , kitap okuyordum" diyerek yüzüme yapışan saçımı elimle geri çektim.Ter içinde kalmıştım. Annem yüzümdeki ifadeye anlam verememiş olmalı ki bir şey söylemeden dışarı çıktı. Derin bir nefes alarak, mektubu sakladığım yerden çıkardım. Hiç bir yerinin hasar almadığına emin olduktan sonra ayağa kalkarak annemin açık bıraktığı işığı kapattım. Mektubu elime alarak bir havaya tutuyor bir de karanlığa doğru elimle fırlatıyordum. Bir şey çıkmayacağını anladığımda içime derin bir nefes çekerek işıkları açtım. Filmlerde hep yazılan mektupların karanlıkta altından farklı bir gizem çıktığını gösteriyordu oysa, o kadar gizem polisiye filmlerine boşuna mı bakmıştım ben?. Kendimi sırt üstü yatağa bırakarak mektubu elime aldım tekrar tekrar bakıyor inceliyor ama bir şey bulamıyordum. Kimden geldi? nasıl geldi? ve kendi dünyanı bul demekte neyi kast ediyordu? kafamdaki soru işaretleri gün geçtikçe çoğalıyordu.

Yataktan kalkarak telefonumu elime aldım. Turgay'ı arayacaktım. Nedensizce beni bu çukurdan o kurtara bilirmiş gibi geliyordu. Son olaydan sonra ne kadar kendisinden kaçsam da bu gün her şeyi ona anlatacaktım. Çünki kafeden beri yarım kalan bir konuşmamız vardı.

Kendimi cesaretlendirmemin adından Turgay'ı aramış ve görüşmek istediğimi söylemiştim. Uzun süren sessizliğin ardından "olur " demiş ve görüşeceğimiz yere doğru gitmiştik.

*****

Aynı kafenin önünde, aynı bekleyişim içimde bir ürperti yaratmıştı. Sanki zaman yeniden tekrarlanıyor, yeniden o güne ve tarihe geri dönücekmişim gibi his ediyordum. İçimdeki korkuyu dizginlemeğe çalışarak elimde tutduğum kitaba ve mektuba baktım. Doğru mu yapıyordum? sorusunu içimden geçirmeden edemedim. Herşeyimle gelmiştim buraya...ya getirdiklerimi ve anlattıklarımı saçmalık olarak görürse? o zaman ne yapıcaktım?. Bu kafenin kapısından hayal kırıklığıyla çıkmaktan o kadar korkuyordum ki omzuma değen eli dahi yeni fark ediyordum .

Diğer TarafHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin