Stained Heart

Prologue

Until now, my mind can't process why those things happen to me. Hindi ko alam kung papaano ko nakayanang mabuhay mag isa. Sometimes I wanted to give up, but I can't because I promised to my mother that I will do my best to reach my dreams. Mahirap isipin na simula't sapol pa lang puro paghihirap na ang aking naranasan, hindi ko man lang naiparanas sa aking Ina ang mamuhay nang marangya at walang iniisip na problema . But I know that there's a reason behind those things, why those things happen to me...

Hindi ko inalintana ang nanunuot na hapdi sa aking balat dulot ng sinag ng araw. Sa nanunubig na mata heto ako nakatitig sa lapida kung saan nakaukit ang pangalan ni mama. Mahigit isang taon na rin ang lumipas simula ng mamatay si mama, at sa mga nag daang buwan walang araw, oras at minuto na hindi ako nangungulila sa kanya.

Habang inaalala ang lahat, an arm snaked around my waist. Sa mga nag buwan siya ang naging sandalan ko. He became my pillows when the night come, he's always there for me when I need someone to lean on, when I need shoulder to cry on and he never failed to make me smile and laugh.

"That's enough baby, lets go home you need to rest."

Tinitigan ko lang siya walang lumalabas na kahit ano mang salita sa aking bibig. When he realized that I'm not moving, he watched me like I am a puzzle to him. Humakbang siya palapit sa akin, he snaked his arm around my waist and kissed my forehead. Para akong dinuduyan sa paraan ng kaniyang pag halik. Nakaramdam ako ng matinding kaginhawahan dahil sa ginawa niya.

"Thank you for everything D" he nodded

Mag mula ng ilibing si Mama sa kanya na ako tumira. He provide all may needs. I wanted to work para kahit papano matulungan ko siya sa mga bayarin but he never let me. Dahil sa mga ginagawa niya para sakin I don't know if I can live without him. Nasanay na akong kasama siya. Ewan ko ba para siyang damit sa akin na ayaw kong mawala.

Umabot kami hanggang hapon sa sementeryo.We arrived at his condo at exactly 4:00 pm.Kahit matagal na akong nakatira dito, hindi ko pa rin mapigilang mamangha sa ganda ng kaniyang condo. Balang araw alam kong mag kakaroon din ako nito. Yun sana ang pangarap ko kay mama, ang itira siya sa napagandang bahay pero ang daya niya.

Napahinto ako sa pag iisip ng biglang mag salita si Devor.

"I'm going to cook. What do you want to eat for dinner?" he asked me while preparing for the ingredients he'll use.

"Kahit ano na lang" matamlay kong sagot.

Napabuntong hininga na lang siya sa aking sagot. He kissed my forehead before he leave.

Habang abala siya sa pag luluto. Nilibot ko ang kaniyang condo. Napadpad ako sa veranda, hindi nakakasawang pagmasdan ang mga ilaw na nag mumula sa nag lalakihang mga buildings. Sobrang ganda nito na para bang gusto ko na lang pagmasdan hanggang matapos ang gabing ito Ipinangako ko rin sa sarili ko na kapag kaya ko na, lahat ng bagay na wala ako ngayon aabutin ko . Alam kong matagal pa bago mangyari iyon pero pipilitin kong maabot iyon.

"I thought you were sleeping in our room, andito ka lang pala. Can you please stop thinking your mother baby, I know she's happy wherever she are" he said while hugging me from the back.

"Sorry but I missed her so much. Nangungulila pa rin ako sa presensya niya, hindi ko pa rin pala kaya ng wala siya D." he's just hugging me from the back and listening while kissing my hair and head.

"I know you missed her but baby you have to step forward, make your mother as an inspiration to live. Please I'm still here for you, you're not alone baby." he said

Pinaharap niya ako sa kaniya, pinalis niya ang mga luhang dumadaloy sa aking pisngi at pinatakan ng halik ang aking noo. Nawala lahat ng agam agam ko sa buhay ng dahil sa ginawa niya. Para akong hinihele sa paraan ng pag halik niya. Sana lang huwag dumating ang araw na pati siya ay mawala Rin sa akin, hindi ko na yata kakanin pa.

" Sorry, I won't do it again I promise, cross my heart." pabiro kong sabi...

He chuckled and smiled at me. " Okay, don't break your promise if you don't want me to punish you. For now, let's eat. " I just laughed after hearing his joke. He kissed my forehead again before he drag me to the dining area.

Sinusundan ko lahat ng galaw niya. Kahit sa pagkain ay asikasong asikaso niya pa rin ako. Kahit kaya ko na naman gawin he never let me. Thankful ako na nakilala ko siya. Sabi ko nga kay mama kaganina, iniwan niya man ako may pinadala naman siyang mag aalaga sa akin ng sobra sobra.

"Stop staring at me, eat now." masungit niyang sabi. Sinuklian ko lang yun ng isang matamis na ngiti.

Sa kalagitnaan ng aming pag kain. Biglang bumukas ang pinto ng kanyang condo. Hindi ko inaasahang may darating siyang bisita ngayon kasi wala naman siyang nabanggit sakin. Wala rin naman akong bisita, imposible namang pumunta dito si Diana eh ang alam ko umuwi siya sa kanila. Sa sobrang pag iisip ko Hindi ko namalayang tuluyan ng bumukas ang pinto.

Sophisticated girl came in. Sa sobrang ganda niya ni wala akong mapagkumparahan sa kaniya. Sa nanunubig at nangangaliiting mata ibinaling niya ang titig sa akin. Lahat na emosyon na alam ko ay nakikita ko sa kanyang mukha. Pagkatapos niya akong tingnan ibinaling niya ang kanyang tingin papunta ki Devor.

"So it is true that you are living with her. Are you out of your mind Devor Jecco? Do you think Arielle will be happy if she find out this kind of stupidity of yours huh? Jecco can you please stop this nonsense. Dad will surely throw you out if he find out this stupid game you did. Your fiance is waiting for you to come home. Stop this fucking game, don't do such thing that will lead to your misery.

Tulala lang ako. Sunod sunod ang sinasabi ng kapatid ni Devor na halos hindi ko na maintindihan at masundan. Aside from the word game and fiance wala na akong maintindihan pa, parang ayaw ng tumanggap ng aking tenga ng mga salita.

"Ate, can you please lower down your voice. Stop meddling with my own problem."

Tulala pa rin ako. Ni walang dini-deny na kahit isa si Devor sa mga pinag sasabi ng Ate niya. Wala na akong maintindihan. Gusto ko na lang tumakbo palabas ng condo na ito but I can't move my legs na para bang nakagapos ito sa aking upuan. Para bang gusto ng umalis g katawan ko ngunit ang utak ko ay tila ba gustong mag paiwan. Ano ba itong pinasok ko, sa sobrang pag luluksa ko ni hindi man lang ako nag isip bago ako pumasok sa buhay ng lalaking ito. Nahumaling at nahulog agad ako sa mga ginagawa niya para sakin. Ang tanga tanga ko.

I used all my strengths just to stand up from this fucking chair. Parang gusto ko na lang tumakbo para makaalis na ako sa impyernong lugar na ito. Sa nanlalabong mata dahil sa tumutubong luha pumunta ako sa kwarto ng hindi nila namamalayan at kinuha ang aking maliit na bag at nilagay ang aking kaunting gamit na binili ko gamit Ang aking sariling pera. While they arguing in the dining area na hindi ko naman maintindihan at ayaw kong pakinggan dali dali akong lumabas ng kwarto at inilang hakbang lang papuntang pintuan ngunit bago ko pa man mahawakan ang door handle someone tightly hugged my stomach.

"Please don't leave. I will explain just please don't leave. I will fucking explain everything just please don't leave me baby. Please please please!" he said while hugging me tightly

Binaklas ko ang mga braso niyang nakapalibot sa aking tiyan na parang baging. Dahil sa pang hihina niya siguro walang hirap ko itong naialis. Before I leave, I slapped his face hard two times.

"Para yan sa panloloko at pag sisinungaling mo sa akin. I thought you're different from my useless father but I'm wrong you're just like him who used other people for your own sake. Pinagsisisihan kong nakilala kita at habang buhay kong itong pagsisisihan. Sana lang maging masaya ka kung nag tagumpay ka man sa ano mang plano mo Mr. Montereal."