Full Moon Night

23

Merhabaa

Nasılsınız?

Sık bölüm atıyorum tebrik edin çabuk sjbxkxhdf

Neyse fazla uzatmadan

İyi okumalar size köfteler

¤¤¤¤

Jungkook ağzından:

Karanlık…

Gözlerimi örten göz kapaklarımın altındaki tek şey karanlıktı. Vücudumda belli bir uyuşma, hareketsizlik aynı zamanda bir gerginlik vardı. Bomboş zihnim ile neden bu halde olduğumu sorguladım birkaç saniye.

Aklıma ilk gelen şey uykuda olduğumdu ama en son yaptığım şeyleri hatırlamaya çalıştığımda aklıma dolan görüntüler, korku ve endişe ile yerimde kasılmama neden oldu.

En son jimin ile beraberdim ve garajdaydık...

Gözlerimi hızla açtım.

Jimin...

Jimin neredeydi?

En son beraber değil miydik?

Harelerim hızla etrafta gezmeye başladığında yabancısı olduğumu anladığım yer ile karanlıktan dolayı ona ait hiçbir ize rastlamadım. Korkuma biraz daha eklenen endişe ile her şeyi yeni yeni kavramaya başladım.

Kaçırılmıştık.

Siktir, hemde koca bir siktir.

İlk önce kollarımı hareket ettirmeye çalıştım daha sonra ellerimi ve ayaklarımı ama oturtulduğum sandalyeye bağlandığım için bunları yapamadım. Ellerimi biraz daha kurtarmaya çalıştığımda acıyan bileğim ile boğazımdan acı dolu bir inelme çıkmıştı ama boğuk bir şekilde. Sebebi ise ağzımın bantlanmasıydı. Piç kuruları.

Kim kaçırmak isterdi bizi?

İpleri bileklerim acısa bile çözmeye çalışırken işe yaramaması ile burnumdan solurken kurdumu hissetmediğimi fark ettim.

Nasıl olurdu?

Kurduma ne olmuştu?

Jimin iyi miydi? Neredeydi?

Kaç saattir burdaydık?

Bizi aramaya çıkmışlar mıydı?

Taehyung'u neden hissetmiyorum? Ve bunun gibi korkuyla aklıma düşen cevapsız sorular. Korkudan ne yapacağımı bilmiyordum. Burada ölebilirdik.

Ağlamamak için kendimi sıktım. Beni kaçıran her kimse onların önünde ağlayıp güçsüz görünmek istemiyordum.

Çok uzun sürmedi.

Bir süre sonra kapısının bile olmadığını düşündüğüm odanın kapısı açıldı ve ben uzun süre sonra yüzüme vuran ışık ile acıyan gözlerimi sıkıca yumdum.

İçeri kim gitmişti göremiyordum.

İçeri girenin beta olduğunu anlamam uzun sürmezken karşımdaki kişi ışıkları açmıştı. Işığa alışan gözlerimi biraz daha aradığımda karşımdaki kişiyi tanımadığımı fark ettim.

Deli gibi bağırmaya başladığımda -tabi ağzımdaki bantla ne kadar mümkünse- bana doğru adımladı.

"Boşuna ses çıkarıp boğazını acıtma. Bırak bu odayı bu çevrede sana yardım edecek kimse yok."

Beta'nın soğuk sesi beni biraz daha ürkütmüştü. Hemen ardından içer sıra sıra giren 10 takım elbiseli adam ile yerime sinmiştim.

"Patrona uyandığını söyleyin."