Renata | Aslaz

26: Kader Anı

I wanted to dedicate this chapter to lovely @MarinaTsoneva . You were the first person to comment on my story; I will never forget that. 💖

x ASİ x

 Alaz'la iki gündür birlikte uyumuyorlardı ve bu durum Asi'nin canını sıkmaya başlamıştı. Adamın gözleri uykusuzluktan kıpkırmızı olmuştu ve şirketteki yarım saatlik uykularının yeterli olmadığını biliyordu Asi. Tamam, ilk gün sinirli olduğu için Alaz'a yanına gelmemesini söylemişti ama ikinci gün? Alaz eğer yanına gitse Asi'nin onu reddedeceğini mi düşünüyordu gerçekten? Ona öyle terk edilmiş bir köpek yavrusu gibi bakınca Asi'nin onun istediği her şeyi yapacağını hala anlamamış mıydı? Kavga ettikleri günün gecesinde bile yanına gelse Asi onu kabul ederdi ki!

Neyse, üstündeki etkisinin henüz tam olarak farkına varmaması da iyi bir şeydi herhalde. Asi'nin elinde hala kendini korumasına yardımcı olacak birkaç kozu var demekti bu.

Pazartesi günü kavgalarından hemen sonra Yaman'ı aramış, çarşamba günü buluşmak için müsait olduğunu söylemişti. Yaman sevinçle ona asıl işinin kafede değil, bir restoranda olduğunu söylemiş, telefonu kapattıktan sonraysa çalıştığı restoranın adresini atmıştı. Alaz her ne kadar konuşmalarını önemsemiyormuş gibi davranmaya çalışsa da Asi onun dikkatle kendisini izlediğinin farkındaydı.

Çarşamba günü hazırlandıktan sonra odasından çıkınca Alaz ağzı açık bir şekilde ona baktı.

"Asi?" Bakışları göğüslerinden bacaklarına kaydıktan sonra yutkundu. "Yemek yemeyecek misin?"

"Yok."

"Tok musun?"

"Değilim."

"Akşam yemeğini Yaman'la mı yiyeceksin?"

Asi suratına gıcık olduğunu bildiği bir ifade yerleştirerek "Evet." dedi. "Bir sorun mu var?"

Alaz'ın sınırlarını zorladığının farkındaydı ama gerçekten kızdığında neler olacağını ilişkileri daha da ileriye gitmeden öğrenmek istiyordu. Alaz'ın ona vuracağını düşünmüyordu ama yine de işte... Önceki hayatında yaşadıklarından sonra birine tamamen güvenmek çok zordu.

"Yok. Yok, tabii." Alaz iç çekti. "Sana iyi eğlenceler."

Asi adamın yorgun ifadesini görünce bir an yaptıklarından pişman oldu. Çok mu ileri gitmişti acaba? Alaz onun için o kadar yemek yapmıştı, üstelik bu akşam uçağı da kalkıyordu...

Asi'nin kararını değiştirmeden önce hemen evden çıkıp gitmesi gerekiyordu.

"Sağ ol. Hafta sonu görüşürüz."

***

Asi restorana girer girmez bugün süslenmiş olmasının doğru bir karar olduğunu anladı. Aslında bu akşam Alaz'ı gıcık etmek için her zaman olduğundan daha özenli bir şekilde hazırlanmıştı ama müşterilerin kıyafetlerine bakılırsa burası zengin insanların geldiği bir mekan olmalıydı.

Asi bu geceki hesabı ödeyebilmek için maaşının ne kadarını feda etmesi gerekeceğini düşünürken Yaman yüzünde bir gülümsemeyle ona yaklaştı.

"Asi! Geldin!"

"Geldim tabii." Asi güldü. "Gerçi geleceğim deyip gelmesem sana iyi bir ders vermiş olurdum ama... Neyse."

"Bana ne yapsan haklısın." Yaman eliyle üstünde çeşit çeşit yemek duran bir masayı işaret etti. "Şöyle geçelim mi?"

Asi başını salladıktan sonra onu takip ederken birkaç kişinin başını çevirip onlara baktığını fark etti. İnsanların meraklı bakışlarını üstünde hissetmekten nefret ettiği için omuzları o az önceki kendine güvenen halinin aksine biraz çökmüşlerdi ama bu bakışlara alışması gerektiğini biliyordu. Eğer Alaz'la olan ilişkisi seviye atlarsa ve basından biri Alaz'ın kim olduğunu öğrenirse sırf dedikodu yapabilmek için kendisinin her hareketi izleyen insan sayısında büyük bir artış olacağının farkındaydı. Ama şimdilik... Şimdilik içine kapanık Asi olabilirdi. Başında yeterince dert varken bir de gelecekteki Asi'nin dertlerini çözmeye çalışmasına gerek yoktu.