Yorgunluk

42 15 14
                                    


°~YORGUNLUK~°

Güneş yine düşüyor yere,
Yerini karanlığa bırakıyor...
Yıldızlar görünüyor gökte,
Her biri yorgun parıldıyor.

Akşam sarhoşluğu var bende,
Üzerime yük bırakıyor.
Gökyüzü çağırıyor yine,
Ölmeyi kolaylaştırıyor.

Kapat gözlerini her şeye;
Ölüm ziyarete geliyor.
Her kalp bir gün unutur derler,
Benimki neden unutmuyor?

O kadar hızlı vazgeçtin ki...
Zaman arkada bırakıyor.
Yorgun argın bir gülümseme,
Fırtınayı kolay gizliyor.

Yorgunluktan yoruldum ben de,
Nedenini kimse bilmiyor.
Şu an o kadar uzaksın ki,
Ölüm daha yakın geliyor.

Nedeni o biliyor bence,
Unutamaz ki nedenini!
Kalbin ardında gizleneni,
O anlamaz artık, değil mi?

Ölmedi, yaşıyor bedende,
Ama öldü benim kalbimde!
Hemen eskileri siliyor,
Ölümü yakınlaştırıyor.

Belki unutmalıyım ben de,
O yorgunluğumu çoğaltıyor.
Fazla uykum var benim yine,
Fakat artık uyanmayacağım gibi geliyor.

Geldi gecenin bir yarısı,
Yorgunluğum artık çöküyor.
Normalden çok uyursam eğer,
Şimdi bırakın, yorgunluk bitiyor.

Yorgunluğum da biter ise,
Yankılanır çığlık sesleri.
Artık vardır ellerimde,
Siyah lotus çiçekleri.

Şimdi elimdedir o mermi,
Saplanmak üzere bir kalbe.
Belki gerek yok ölmek için,
Ufak, korkutucu mermiye.

Bitiyor artık tüm mutluluk,
Çünkü siyah çiçek ölüde.
Bedeni sarmış bir mecburiyet,
Sebebiyet verdi ölüme.

Yorgunluk bitmiyor öylece,
İçimde bir kor bırakıyor.
İçin içini kemirirken,
Yorgunluk seni terk etmiyor.

En sadık olan yorgunluktu belki de,
Çünkü o hemen bırakmıyor,
İnsanlar giderken birer birer,
O sana daha sıkı sarılıyor...

☘︎  ֶָ֢  𖤐

(Umarım beğenmişsinizdir, şiirlerle kalın★)

★Kısa hikayeler ve Şiirlerim★Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin