"It's fine po. I don't mind."
Rinig kong saad ng fiance ko sa kausap niya pagkalabas ko ng banyo para maligo. And it's confusing when I saw him not dressed up with his working clothes.
Minsan kasi, nararamdaman ko na lang na wala na akong katabi at nakaalis na siya kahit sobrang aga pa. May mga araw rin na hindi niya na ako nahahatid at nasusundo sa school kaya nakasanayan ko na lang si Kuya Limuel.
We were only communicating through text or call. Bihira na lang kami makapag-usap ng matagal. Aside from that, nakikita ko na rin ang paglaki ng tiyan ko at mas lalo kong hinahanap ang presensiya niya. Mga may times pang umiiyak ako dahil gusto ko siyang makita.
He seems to felt my presence because he immediately said goodbye to the person he was talking to.
"You're not going to work?" Tanong ko at hindi ko mapigilan huwag manglamig sa pakikitungo kay XL.
Kahit papaano, nagtatampo pa rin ako sa kaniya kahit understanding naman na busy talaga siya sa trabaho. Ako lang talagang 'tong overacting at emotional dahil sa...... Pagbubuntis.
He didn't me and just put his phone down then walk towards me. Hindi naman siya tanga para hindi maramdaman ang malamig kong pakikipagusap sa kaniya.
Bukas na rin ang ika-walong monthsarry namin at halos mag-iisang taon na rin kami. At sa luob ng walong buwan namin sa relasiyon, hindi pa namin napag-usapan ang tungkol sa kasal.
Hindi naman ako nagmamadaling makasal kaming dalawa dahil kampante ako, sadiyang may mga oras nga lang na hindi ko maiwasan ang hindi mag-overthink at mag-paranoid. Lalo pa at magtatatlong buwan na rin akong buntis.
Talagang emotional ang mga buntis.
I got flinch when he hug me from the back while I was combing my hair. Sabado ngayon at walang pasok sa school. My works has not finished yet because I got easily fell asleep. Mas napapadalas ang pagtulog at pagkain ko nitong mga nakaraang araw.
He breathed out and sigh, "Gusto ko ng matapos 'to."
Napatigil ako sa pagsuklay ng buhok ko dahil sa sinabi niya bago binaba ang suklay at lumayo sa kaniya para harapin si XL. He seems to be taken aback with my action. Parang nagulat siya ng inalis ko ang katawan niya mula sa pagkakayakap saka tiningnan ng malamig pero matatalim na tingin.
He wants to end what? Our relationship?!
"Ang relasiyon natin? Fine! Kung 'yan ang gusto mo!"
"That's not what I mean......" He tried to step forward and held my elbow but I slap his hand.
He got hurt and I am too but if he really wants to stop our relationship, I won't stop him to. Hindi ko siya ikukulong sa relasiyon kung hindi na siya masaya dahil iyun ang dapat. Masakit man pero kailangan. I will set him free if that's make him happy even it broke me into million pieces.
"Hindi na rin naman kita pipilitin kung ayaw mo na, e. I'll respect your decision if that's what you really want."
"No baby, that's not what I mean....." Umiling-iling siya pero hindi na sinubukan pang lumapit o hawakan ang kamay o siko ko.
My tears can't stop rolling over my cheeks. I know I should stop from crying because it's no good for our baby but I'm helpless, though. Sabi pa nga nila, iiyak lang lahat ng luha para mabawasan at mawala ang sama ng luob. The only thing to ease your pain is to cry and cry until you have no teara anymore.
"Alam ko naman, e." Kahit hirap na hirap sa pagbigkas, pinili ko pa ring magsalita dahil sa pagbara ng sipon. I can't even see him because of my uncontrollable tears. "Alam ko namang nagsawa ka na sa akin dahil nakuha mo na ang gusto mo. Alam ko namang may bago ka na pero hindi ko pa rin kayang mawala ka, tangina!"
Napuno na rin siguro ako kaya hindi ko na alam o kung tama pa ba ang sinasabi ko. Idagdag pa ang pagkausap sa akin ng ina niya nuong isang araw tungkol kay XL.
God! Ang sakit-sakit po!
"That's not true." He said in a hurtful way and almost begging for me to listen. Pero sadiyang nabulag na ako sa sariling emosiyon para mapakinggan ang side ni XL.
"Alam ko namang ayaw mo na sa akin pero pinipilit ko pa rin ang sarili ko sayo dahil mahal kita. Mahal na mahal kita." I know I shouldn't let my emotions eaten me. I know I should control myself because I might do something that I will regret at the end. I know I should listen to him but at my state right, I know I couldn't.
"Mahal kita kaya pinagsiksikan ko sarili ko kahit ayaw mo na. Mahal kita kaya nandito pa rin ako, kami ng baby natin. Mahal kita kaya........" Tuluyan na akong napahagulhul habang dahan-dahang napapaupo dahil sa panghihina.
He also took this opportunity to come near me and hug me as if I'll be away from me. Yung yakap na takot maiwan. Yung yakap animong mawawala ako sa kaniya sa isang kisap-mata.
We are in both pain right now. We are both suffering because of the cruelty of the world. We are hurt because of the situation we have. We are crying because of so much pain. We are broken because of unwhole trust.
But the only good thing is we're facing it together. We're relying to each other. We're leaning each other's arms while we both in pain.
Hindi siya nagsalita at nakayakap lang habang pinapatahan at pinupunasan ang luha ko. I wanted to push him. I wanted to pull out my self from me but my wants for him, longing for him invaded. Mas nangingibaw ang kagustuhan kong damhin ang init ng yakap niya kaysa ang itulak.
This also the reason why I don't want to break up with him. I'm sure I will always find for his presence. I will always seek for his attention. I will always crave for his scent. I will always long for him.
And for once I wanted to be selfish. For the first in my life, I don't want to be selfless. Gusto ko siyang ipagdamot sa lahat. Gusto kong akin lang siya. Gusto ko sa ako lang ang gusto niya, ang mahal niya. I wanted him to desire any one else but me. Gustong-gusto kong magdamot pero alam ko, hindi pwede. He also has his own life like me. Gusto kong ako.... Kami lang ng anak niya ang buhay ni XL.
I wanted to think my life first.... Our life first but I couldn't. Tulad nga ng sabi ko, hindi ko siya ikukulong sa relasiyong hindi na siya masaya. We can either be civil when it comes to our child. Alam kong maggiging matalino ang anak namin kaya maiintindihan niya ang sitwasiyon namin ng ama niya.
But still...... I don't want my child to experience what I have been through. Yung lumaking walang ama. Yung lumaking walang tinitingalang ama. Yung lumaking nangungulila sa ama. Yung lumaking palaging tinatanong sa sarili kung mahal nga ba siya ng ama niya.
"I'm sorry kung nagbreak down ako." Saad ko pagkatapos kumalma at inalalayang umupo sa sofa.
He stood up to get me a cup of water to made me drink. He was also stay silent the whole time until I emptied the cup of water and put it down above the center table. Saka umalis siya papuntang kwarto namin at paglabas, may dala na ng face towel at t-shirt ko.
"Nadala lang ng emosiyon." Patuloy ko at umiwas ng tingin. Isa rin ito sa mamimiss ko kay XL, ang pag-aalaga niya.
Hindi pa rin siya nagsalita pero malinaw sa paningin ko ang pag-igting ng panga niya. His eyes were enraging and screaming danger. Bagamat kalmado at malambot ang ekspresiyon ng mukha niya, mababakasan pa rin ang pagtitimpi at pagpipigil na huwag magalit.
He was busy wiping my sweat when he spoke in a calm and husky voice. "I was after of siding the big people and she's the biggest among them all. I have to earn her trust to fall back. If I didn't do it, everything's will put into useless."
