1 ay sonra
Nick'ten gelen bir günaydın mesajıyla uyandın. Takvimine baktığında 1 saniye içinde hatırladın, Bu Nick'le 1. Ay dönümün!
"Hassiktir"
(Ananin ami o hatirlanir mi haftada kutla istersen yn)
Hızlıca ayağa kalktın ama siyah bulutlar görüş açını sarınca anında pişman oldun, düşmeden önce masaya tutundun.
(Merhaba demir eksikligi bey)
Bir kaç saniye, en azından görüşün geri gelene kadar bekledin. Nick'ten gelen mesajı okumak için telefonunu açtın.
"Günaydın bebeğim, biliyorum muhtemelen henüz uyanmadın ama sen uyandığında ben sınıfta olacağım o yüzden bunu şimdi göndermek istedim. 1. Ayımız kutlu olsun! Uzak mesafe olmakla ve abin aracılığıyla tanışmamız vs. çılgın bir yolculuk oldu ama bunu yaşamak isteyeceğim başka kimse olamazdı. Seni seviyorum bebeğim, seninle sonra konuşacağım"
(Usenmemis)
Tekrar yatağına oturursun, 'o çok tatlı.' diye düşündün. Dersten sonra onu arayacağını bilerek şimdilik telefonunu kapattın. Zaten görmeyecekse yazmanın anlamı yoktu. Onun yerine, kendine gelmeye çalıştın ve biraz ödevler hakkında çalışmaya başladın. Okulunun sanal üzerinden iyi bir sistemi yoktu. Hiçbir zaman zoom derslerine katılmıyordun, tek yaptığın onların tekrarlarını internetten izlemekti. Herkesin birbirine yardım edip, internetten bulduğu cevapları gönderdiği bir grubunuz vardı. O yüzden, kimse denemekten rahatsız olmuyordu.
(Herkes kopya soruyomus yani arsiz arsiz)
Sohbet grubunu, bazı cevapları bulabilmek için kontrol ettin, iki saat içinde ödevlerini bitirmiştin. Bunun ne kadar acınası geldiğine güldün ama işin sonunda sadece omuz silktin. Düz bir şekilde alacağın yüksek nota şikayet etmeyecektin, her ne kadar kopya olsa bile.
Laptop'unu kapattın ve onun yerine masa üstü bilgisayarına geçtin. Çok fazla zamanın olsada video çekimleri ve editlerde biraz gecikmiştin. Hiç motivasyonun yoktu ve herhangi bir şey yapmak yerine yatağında uzanıp dünyanın durumuna somurmayı tercih ederdin. Evden sadece Yerel BLM (ne olduğunu asla bilmiyorum) protestolarına gitmek için 1, 2 kere çıkmıştın. Nick ve abin çoğunlukla seni doğru yolda tuttular, onlara minnettarsın, ama onlar senin tek motivasyonun.
(Protestolar mı abisi mi cozemedim)
Telefonunun çaldığını duyunca düşler aleminden çıktın. Tüm bu zaman boyunda bilgisayar ekranına mal gibi bakmış olmalısın. Telefonuna baktın ve arayanın Nick olduğunu gördün ve HEMEN UÇARAK açtın. Hoparlöre aldın çünkü telefonu kulağına götürmek için fazla tembeldin.
"Hey bebeğim" onun rahatlatıcı sesinin telefonundan geldiğini duymak bile seni daha iyi hissettirdi.
"hey, ilk ayımız kutlu olsun! Mesaj yazmadım çünkü arayacağını biliyordum." Kendi kendine gülümseyerek cevap verdin.
"Önemli değil, telefonumda bile değildim zaten" kendi kendine kafanı salladın, bu konuda haklı olacağını zaten biliyordun.
"Derslerin bitti mi?" Eğer dersleri varsa onu alıkoymak istemiyordun.
(Manitanin derslerini kendininkinden cok onemsiyor kopek)
"Şuan öğle arasındayım, hala 2 dersim var"
Kendi kendine kafa salladın ama sonra seni göremeyeceğini hatırladın ve Sözlü olarak bir cevap verdin.
"Peki ya senin?" Sordu.
"Ödevimi 2 saatte bitirdim." Dedin
"Bu bir rekor" dedi, cevabına güldün ve o da seninle birlikte güldü. "Şimdi derse geri dönmem gerekiyor bebeğim, ve uh, sanırım kargolarını kontrol etmelisin." Tam nedenini soracaktın ki "seni seviyorum" diyerek telefonu kapattı
Ve seni kendinle bıraktı.
(Adamin dersi var sen givi yaymiyor kendini)
-----------------------------------------------------------
Ölmedim
Bi tik kendi tarzimda çevirdim ufak eklemelerle ehehe
