RASLANTI ✌

5. Bölüm: Wagner Kardeşler

< 5 >...
Evet. sonunda yeni bölümü yazabildim. Çok kötü bir yazarım değil mi? Doğruyu söylemek gerekirse hep üşenmekten oluyor bunlar. Bir de bölüm silinince ortalık iyice kaŕıştı. Çok uzun zaman oldu farkındayım, belki içinizden hikayeyi unuttuk diyenler vardır gerçekten özür diliyorum. İnşalllahhh bu bölümü beğenerek okursunuz.

Medyada Wagner kardeşler (Jackson Wagner ve Angelina Wagner )
Şarkıyı yazdım orada açarsınız.

İYİ OKUMALAR 👀 📚📖

Ne kadar çabalasa da hayatının korkunçluğuna, zalimliğine karşı göğüs germişse de savaşı kaybetmişti, çıkmaz yola girmişti...

--------

Bedeni rahatlıyordu, uzun zaman önce üstüne aldığı yük sanki ondan uzaklaşıyordu, ruhu göğe doğru yükseliyordu.

Yerde yatan bedenini gördü. Bu beden onun olamazdı. Koyu kahve saçları yıpranmış, mavi gözleri tepkisiz gökyüzüne bakıyordu. Dudakları morarmış, teni iyice beyazlaşmıştı. Kendinde ki hissizliği fark etmişti ama kendini bu kadar yıprattığının farkında değildi. Bu görüntü az da olsa onu korkuttu, kahretti.

Daha fazla dayanamayarak dizlerinin üstüne aniden çöktü. Birden hıçkırarak ağlamaya başladı. Ağladığını ıslanan yanaklarından fark etti. Bu kadar güçsüz olmaması, sakinleşmesi gerekiyordu. Gözlerini kapadı belki olanlar geçerdi. Gözlerini açtığında yeşil gözlerle karşılaştı. Birkaç dakika öylece kaldı.

James, dizlerine yatırdığı sevgilisinin bayıldığını sanmıştı. Aniden açığı gözlerini bir daha göremeyeceğinden korkmuştu. Onu sakinleştirmek için yüzüne eğildi. Onu öpecekti, her zaman erirdi karşısında ama o mavi gözlerinde her zaman ki ışıltısı yoktu. Kendini geri çekti. Neden korku dolu gözlerle ona bakıyordu? Yatırdığı dizlerinden belinden destek vererek yanına oturturdu, kendine çevirdi. Ellerini tuttu. Bu hareketine karşı hareketsiz kalan elleri anlamadığı nedenden ötürü buz gibiydi. Sanki Canese şoka girmişti. Ona korkarak bakan gözler aniden yaşlarla dolmaya başladı.

- Nolur ? Hiç bırakma beni. dedi, karşısında sapasağlam duran yeşil gözlüye sarıldı.

James, ne olduğunu anlamadı. Uyandığında yanında bulamadığı, yerde baygın hali ve bu sözler onu endişelendirdi. Canese 'nin ellerini hala tutuyordu. Gene hastalığı kendini göstermeye başlamıştı. Birkaç ay hiç ortalıkta yoktu ama ne olmuştu şimdi.

- İyi misin?

Canese bu soruyu beklemiyordu. Daha fazla dayanamayarak kabusunu anlattı çünkü, James anlaşılan çok korkmuştu, kendisi de öyle. Canese, James'e sokuldu. Başını her zaman yasladığı göğsüne koydu.

- Ben sensiz ne yaparım?

Bir süre sonra Canese sakinleşmiş etrafta gözlerini gezdiriyordu. İleride ki topluluğa gözü takıldı. Hans, Hulk, Anny, Katherina vardı. Onların yanlarında tanımadığı iki kişi daha vardı. Daha önce hiç görmemişti bu insanları. İkisi de sarışın biri erkek biri kızdı. Erkek olan uzun boylu, kendi gözleri gibi maviydi. Kız ise ondan biraz kısa, kahverengi gözlüydü. Sevimli tiplerdi. Nedense ikisine de kanı kaynamıştı. Daha fazla merakına dayanmayarak James' e yüzünü döndü.

- Bunlar kim?

- Anny' nin kuzenleriymiş , ben de tanımıyorum. Sabah uyandığımızda Anny ile konuşuyorlardı. Seni bulduğumda şu erkek olan doktormuş senin bayıldığını da o söyledi.

- Aaaa, ben yokken neler olmuş! Adları neler ki. Hadi onların yanına gidelim. Olur mu?

- Peki...