illustrado

raining in manila

It was a gloomy day in mid-August. Rain fell as the mournful news echoed through the halls. The somber toll of church bells rang out in mourning, soon did the school bells 

Diego didn't attend half his classes. He couldn't bring himself to focus... sheer, crushing guilt took over.

He went to the spot and saw the bloodstains where the body was found. He was no stranger to blood; he had done dissections multiple times. It wasn't the sight of blood that unnerved him but the feeling that he was the very reason for it.

---

Sa gabinete ni Domingo Moriones y Murillo, ang bagong hinirang na gobernador-heneral ng Maynila noong 1877... siya'y kakaupo pa lamang sa pwesto ngunit mayroon nang nakaabang na suliranin na kailangan agad maayos. Marahil kaba ang nakapalibot kay Sebastian noong siya'y ipinatawag nito upang pag-usapan ang mga nalalamang mga aktibidad ng mga estudyante. Tumitindi na ang mga pag-aalsa at pagkakaroon ng malawakang aktibismo sa syudad na nais niyang mapuksa.

"Umupo ka." Nanginig ang balahibo ni Sebastian sa gitna ng malamlam na ilaw ng silid, ang anino ng heneral ay tila dambuhalang halimaw na nakapaligid sa kanya.

"Ang padre... wala akong pagkabalisa sa anumang sinapit niya," sambit ng heneral habang tinatasa ang tabako. "Pero ang hindi mawatas sa aking isipan... kung bakit naroon ang isang batyaw sa eksena." Tumingin ito kay Sebastian na para bang tinatagos ang kanyang kaluluwa.

"Sabihin mo, ikaw ba ay nakikipagsabwat sa mga aktibista na kumakalaban sa amin?"

"HENERAL! HINDI KO PO MAGAGAWA YON!" Ang boses ni Sebastian ay puno ng panginginig at takot.

"At dapat lang, carino, sa estado ninyo, mawari hindi kayo tatanggapin ng sarili niyong dugo pag-ibunyag namin ang pagkasangkot ninyo sa mga pagtatahimik ng mga nauna." Ang banta sa tinig ng heneral ay parang matalim na kutsilyong nakatarak sa dibdib ni Sebastian.Sa pagbabala ng heneral, naipit si Sebastian... marahil totoo na manipis na lamang ang sinulid na kinakagalawan niya.

"Alamin mo ang kinalalagyan ng babaeng iyon at ipaalam mo sa amin bago lumaki ang ulo ng mga indio."

Sebastian didn't know what to do... he barely recollected the girl's face, he was no policeman. Why me? Bakit parang ako ang pinaghihinalaan ninyo na may sala?

"Isa pa, carino... mayroon kaming nakalap na intel... may mata sa loob ng kabinete, isa ding babaeng indio... hanapin mo at patunayan mo ang katapatan mo sa España."

"Ang babaeng naka-bandana?!" napaisip ito.