BEHIND THAT MASK (STQ BOOK 2)

CHAPTER 8

CHAPTER 8

LUHAN'S POV

MARAMI talagang nangyayari sa buhay natin na hindi natin pinaka inaasahan. Isang araw masaya tayo pero Isang araw malungkot na and that's life.

She's my bestfriend since elementary. But unfortunately kailangan kong bumalik dito sa pilipinas at naiwan siya sa Italy.

Pero hindi 'yon naging dahilan para mawalan ako ng connection sakaniya. We're both 13 years old that time when I found that she's planning to make her own Undergroun Arena.

Alam kong delikado kaya sinamahan ko siya. I wore a mask that can cover my whole face so she won't recognize me. I helped her build her own palace where she can express her self. I want to see her happy.

I never introduced my self to her. Years passed and I stayed that way. Her Shadow and King who will always save her from danger.

My twin brother died but I never blamed her for that. I blamed my self because I got busy. Zach is right it was all my fault.

But who would thought that my queen will fall in love with Zach and Zach fell in love with her too. I'm not blind so I know.

She's everything to me and seing her happy with my brother is painful but at the same time I feel happy because I can finally see her beautiful smile even though i'm not the reason.

A bestfriend 'yon lang ang tingin niya saakin at alam na alam ko 'yon. Minsan pinag dadasal ko na ako nalang si Zach pero binawi ko rin ang dasal kong 'yon dahil kailangan man ay hindi ko kayang saktan ang babaeng mahal ko katulad ng ginagawa ng kakambal ko.

She always choose him. Ipinaglaban niya sa pamilya niya. Palagi niyang ipinag lalaban ang kakambal ko. She loves him so much.

We got into an accident. He face and Identity changed but she her love for him din't even change. She really loves him to the point that she's willing to ruin our plan just to be with him.

Until now I know that she loves him.

"Zach..." Mapait akong ngumiti nang marinig ko ang mahinang pang banggit niya sa pangalan ng kakambal ko na mahal na mahal niya.

She's right here, In front of me. She's sleeping peacefully while hugging me but she keeps on calling my brother's name.

Ang sakit lang. Hanggang sa pag tulog ay ang kakambal ko parin ang gusto niya.

Marahan kong hinaplos ang buhok niya at malungkot siyang tiningna. "Bakit hindi nalang ako?" mahinang tanong ko sakaniya.

Alam kong mahimbing ang tulog niya at imposibleng marinig niya ako kaya may lakas ng loob akong sabihin sakaniya ngayon ang lahat ng nararamdaman ko.

"Hindi ba pwedeng ako nalang? Nauna naman ako diba? Hindi ba pwedeng ako naman ngayon?" patuloy lang ako sa pag sasalita hanggang sa maramdaman ko ang unti unting pag tulo ng luha sa mata ko.

"Malakas ako e, pero pag dating sayo, hindi ko alam pero nagiging mahina ako." mahina akong tumawa at pinahid ang luhang tumutulo sa mata ko.

Sana lang hindi niya naririnig ang mga sinasabi ko dahil ayaw kong layuan niya
ako. Ayaw kong mawala nalang bigla lahat ng pinag samahan namin.

"I love you so much but i know that you love my brother so i'll just keep admiring you from afar." ani ko pa.

Natigilan naman ako nang makita ko ang pag patak ng luha sa mga mata niya. Siguro ay napapanaginipan nanaman niya ang si Zach. Pinunasan ko ang luha niya gamit ang kamay ko at hinawakan ang pisngi niya.

"Nasasaktan ako kapag nakikita kong nasasaktan ka kaya 'wag ka ng umiyak." mahinang bulong ko sakaniya.

Mahigpit ko siyang niyakap at hinalikan sa noo. "Mahal na mahal kita at sana maging masaya ka." isang buntong hininga ang pinaka walan ko at kumalas na mula sa pag kakayakap sakaniya.