"Seven... May nangyari ba?"
Iyon kaagad ang tanong ko kay Seven pagbalik ko sa kwarto pagkatapos kumain. Nasa isipan ko pa rin ang narinig kong usapan nila ng magulang niya kanina. Hindi ko maintindihan. May kutob na ako pero hindi ko alam kung totoo ba 'yon.
"About what?" Seven said while he was cleaning his stuff. Nililigpit niya iyong mga regalong natanggap niya.
"May ginawa ba si Mama?" deretsang tanong ko.
Hindi niya man lang ako tiningnan. "Like what?"
"Hindi ko alam..." Ayaw lumabas ng salitang 'yon sa bibig ko dahil natatakot akong baka totoo.
"Everything's fine," he said to assure me while he was still busy organizing his cabinet. Natahimik ako at hindi na ako nangulit pa dahil hindi ko alam ang gagawin ko kapag sinabi niyang oo.
"Uuwi na ako... May trabaho pa ako," sabi ko na lang at tumayo na para kuhanin ang gamit ko. Kinuha ko ang envelope at lumapit kay Seven. "Ito... Iaabot ko sa Mommy mo. Pambayad 'to sa tulong niya kay Papa."
"Alia, there's no need for that." He finally looked at me.
"Hindi ako makakatulog nang maayos kapag hindi ko binayaran lahat ng 'yon, Seven," seryosong sabi ko sa kanya. "Malaki ang utang na loob ko sa pamilya mo kaya hayaan mo akong gawin 'to para kahit papaano mabawasan naman 'yong hiya sa loob ko."
Napabuntong-hininga siya sa akin at nilahad ang kamay niya. "Give it to me. I know my mom won't accept it from you. I'll hand it to her instead."
Binigay ko sa kanya ang envelope bago kami lumabas. Mabilis akong nagpaalam sa magulang niya bago ako ihatid ni Seven pauwi. Hapon pa ang shift ko kaya nagkaroon pa ako ng oras para mag-ready sa trabaho. Pagkauwi ko ay naroon si Mama, mukhang paalis na.
"Ma, may ginawa ka ba sa bahay nina Seven?" tanong ko kaagad sa kanya nang palabas na siya ng pinto.
"Ano'ng ginawa ko?" Kumunot ang noo niya. "Ano'ng sinabi nila?"
"Wala... Pero may kinuha ka ba, Ma?" Bumilis ang tibok ng puso ko. Ayaw kong malaman ang totoo. Natatakot ako sa isasagot ni Mama sa akin.
"Huh? Kahit halungkatin mo pa ang kwarto ko, Alia, wala akong kinuha. Grabe ka mambintang. Ganyan na ba talaga ang tingin mo sa akin?" galit na sabi niya sa akin.
"Ma... Huwag mong kakalimutang pamilya ni Seven ang tumutulong sa atin kay Papa. Nahihiya na ako sa kanila kaya please... Huwag ka pong gumawa ng mas ikakahiya ko. Baka hindi ko na sila maharap sa susunod," pagmamakaawa ko sa kanya.
"Wala nga akong ginawa! Ewan ko sa 'yo!" At padabog niyang sinara ang pinto.
Napabuntong-hininga ako at binagsak ang sarili ko sa kama. Napatitig ako sa kisame, malalim ang iniisip. Tumunog pa ang phone ko at nakita ko ang message ni Roxanne tungkol sa reunion. Naroon na ang date, oras, at kung saan gaganapin. Pagkatapos iyon ng New Year.
Naging abala lang ako sa trabaho hanggang New Year at sinasamahan ko rin si Papa para magpa-check up kapag wala akong shift. Hindi ko makausap nang maayos si Seven dahil natatakot akong baka i-bring up niya iyong kay Mama. Hindi ko alam kung paano ko tatanggapin iyon.
"Happy New Year!" bati sa akin ni Seven nang magkita kami sa isang restaurant pagkatapos ng bagong taon. Nagtrabaho lang naman ako noong araw na 'yon kaya wala masyadong naganap sa akin.
"Happy New Year," bati ko rin at ngumiti nang tipid sa kanya.
"Are you okay?" nag-aalalang tanong niya sa akin at nilagay ang palad sa noo ko para pakiramdaman ang temperature ko. "You have a fever."
"Okay lang ako..." Tinanggal ko ang kamay niya. "Hindi rin ako pwedeng mag-absent sa trabaho. May mga babayaran pa ako dahil magpapasukan na rin ulit."
"How about the reunion? Are you going?" paninigurado niya ulit.
"Hindi na siguro..." Umiwas ako ng tingin sa kanya. Kapag sinabi kong pupunta ako, kailangan ko pang ipaliwanag kung bakit at kung paano ako napapayag doon. Malalaman niya iyong tungkol kay Mama at ang pagbabanta ni Roxanne.
"Are you su-" Natigilan siya nang mag-vibrate ulit ang phone niya at nakita kong may nag-message sa kanya. Kinuha niya kaagad ang phone niya para ilagay sa bulsa kaya hindi ko na nakita kung sino.
"Okay ka lang ba?" tanong ko rin sa kanya dahil mukhang marami din siyang iniisip.
"Oh, yeah... I got a part-time job. I'm working for my mom," kaswal na sabi niya sa akin.
"Huh? Bakit biglaan?" Nagsalubong ang kilay ko. Bakit bigla na lang niyang gusto magtrabaho? May Nationals pa at malapit na 'yon kaya dapat nagfo-focus na lang siya sa training niya.
"I just need to earn some extra," he said while typing on his phone. Matagal ko siyang tinitigan pero abala siya sa phone niya.
"Sino'ng kausap mo?" tanong ko, kinakabahan.
"Mom," he answered and then hid his phone again inside his pocket. "You have work, right? Hatid na kita." He stood up and got my things. Mukhang nagmamadali rin siya.
Pagkauwi ko galing trabaho, nilabas ko kaagad ang susuotin ko para sa reunion. Nakaupo lang ako sa kama habang nakatitig sa may cabinet, pinag-iisipan kung kaya ko ba talagang pumunta roon. Kung hindi... alam ko na ang gagawin ni Rox. Wala naman talaga akong choice una pa lang.
"Tiisin mo na lang, Alia..." bulong ko sa sarili ko. Nagawa ko namang tiisin noon. Tsaka naroon naman siguro si Sean. Kahit papaano ay may makakausap naman ako. Hindi na lang ako makikinig sa sasabihin nila. Sanay naman na akong pinapalabas ko lang sa isang tainga lahat ng sinasabi nila sa akin.
Maaga akong gumising kinabukasan para ihanda ang sarili ko. Nakailang buntong-hininga na ako bago ako umalis ng bahay. Sa isang hotel restaurant iyong venue. Pina-reserve daw ni Roxanne ang buong venue kaya kami lang ang naroon.
From: Sean
Papunta na rin ako. Hintayin mo na lang kaya ako?
To: Sean
nandito na ako eh :) okay lang!!
Huminga ako nang malalim bago buksan ang pintuan papasok sa venue. Nakayuko lang ako habang naglalakad sa pinakagilid para hindi nila ako mapansin.
"Oh my gosh, Alia! You're here!" sigaw ni Roxanne nang makita ako kaya lahat sila ay napatingin sa akin. Natigilan ako sa paglalakad nang yakapin niya ako. "Buti nakarating ka! Come, come! Dito ang table mo!"
Pinaupo niya ako sa pabilog na table kasama ang mga kaibigan niya. Bumaliktad ang sikmura ko nang makita ko ulit sina Layla, Gianna, Enzo, at Tristan. Inabot ko na lang ang tubig at uminom habang nakaiwas ang tingin.
"You won't even greet us, Alia?" malungkot na sabi ni Gianna sa akin.
"H-hello..." mahinang sabi ko, hindi makatingin sa kanila dahil naaalala ko lang lahat ng ginawa nila sa akin noong high school.
"May games later, Alia. Sasali ka, ah," sabi ni Layla.
"I like what you're wearing, Alia," sabi ni Enzo at siniko siya ni Tristan, natatawa.
"Let's take a photo, Alia." Lumapit sa akin si Tristan at bigla na lang clinick ang camera. "Thanks. I'll send this to the group chat. Everyone was waiting for you." At bumalik na siya sa upuan niya.
