Karanlık Dip

Şehre gelen yabancı.

Babamın ölümünden sonra kedimizi aklayıp şehri terk etmiştik böylece kimsenin dikkatini fazla çekmeden yaşayacaktık,
Antep'tekiler babamın hatıralarının fazla oluşundan ve buna dayanamadığımızdan gittiğimizi düşünüyorlardı ama gerçek öyle değildi.
Olayın cinayet olduğu ortaya çıkmasından korktuğumuz için kaçmıştık,
Gerçeklerin en acı şekilde ortaya çıkacağını bilmeden.

                                     ********

Yeni evimize taşınmış  evi düzene katmış kendimize biraz geldikten sonra iş bulup çalışmaya başlamıştık,
Ben ve annem işe gidip gelirken kardeşim de üniversite sınavına hazırlanıyordu.
Bizim için en iyi ortamın bu olduğunu düşünüyor ve buraya alışmıştık,
Ben işime hem alışmış hem de seviyordum ta ki o gelene kadar.

Kimden mi bahsediyorum, tabi ki Arat Teğmen.
Ben pastanede çalışıyorum ve o da buranın devamlı müşterisiymiş 2 yıl hiç başka bir yere gitmemiş,
Hatta öyle ki ailesi bile buranın ikinci mekanı olduğundan bahsediyor.
Tabi buradaki arkadaşların deyimi ile,

"Yakışıklı değil mi ama?"
"Yok bence karizma :)"
"Hiçbiri bence ukalanın teki"
"Beğenmedin mi?"
Serhat hayıfılayan bakış atarak.
"Ne beğenecem uyuzun biri işte."

"Pardon bakar mısın?"
"Geldim Arat abi "
"Sen değil Serhat yeni gelen kız."
Kaşlarımı çatarak baktım ve yanına ilerledim,
"Buyurun ne istediniz? "
"Adın ne?"
"Neden sordunuz?"
"Soruya soruyla karşılık verme,adın ne?"
"İsra,bir sorun mu var"
"Yok,bir sorun yok.Oturur musun? Sohbet etmek istiyorum."
"Ne hakkında?"
"Baban hakkında."
Gerildim. Derin bir nefes alıp oturdum.
"Buyurun sizi dinliyorum."
"Baban nasıl öldü?"
"Siz nerden biliyorsun babamın öldüğünü?"
"O gün evinize gelen polislerden biri benim erkek kardeşim.Sen büyük olan kızsın değil mi?"
"Evet. Bişeyden mi şüpheleniyorsunuz? Sorun ne?"
"Senin bazı hareketlerin anormal gelmiş Sırat'a o yüzden sordum."
Ne diyeceğimi bilemedim afalladım bir an.
"Babam öldü çünkü normal değil mi? Benim yerimde sen olsan sen de aynı şekilde olurdun."
Masadan kalktım.
"Ayrıca 21 yaşındayım ve bugüne kadar babam tarafından darp edildim, sadece ben değil annem ve kız kardeşim de aynı şekilde darp edildi yaşadığımız şeyin basit bişey zannediyorsunuz ama öyle değil."
Bu sefer afallayan ben değil Arat komutan dı.
İçeri geçip oyalanacak bişeyler bulmaya çalıştım kafamı dağıtmak için ama olmadı.

Birden geçmişe gittim anıların en kuytu yerine,

2005 yaz ile sonbahar arası.
"İsra "
"İsra"
"Nerdesin kızım "
Babam beni arıyor bense saklandığım yerden çıkıp çıkmamak arasındayım çünkü korkuyorum,
Babamın bana da zarar vermesinden.
Hastanedeyiz annem müşahade altında onu son gördüğümde odada kanlar içinde yere yatıyordu,
Babamın elinde de bıçak vardı kavga ediyorlardı korku içinde onları izliyordum.
Sonra hastaneye geldik

Korkumu azda olsa yenip lavabo koridorundan çıktım babamın yanına gittim,
"Burdayım baba lavaboya gitmiştim "
"Tamam gel kızım annenin yayına gidiyoruz doktorlar iyileştirdi şimdi iyi"
"Üzeri kanlıydı yaralıydı yarasıda mı gitti ?"
"Yarası iyileşecek merak etme iyi olacak "
"Tamam baba "
Babam hastane odasının kapısını çaldı annemin halsiz sesi "gel" dedi,
Girdik içeri koştum annemin yanına koluna sarıldım evdeyken öyle gördüğümde yaptığım gibi canı yanmasın diye.

Birden yere çöktüm, oturduğum yerde hıçkıra hıçkıra ağlarken Serhat geldi.
"İsra ne oldu,neden ağlıyorsun?"
"Yok bişey."

O gün 4 aylık kardeşim anne karnında ölmüştü,
babam kardeşimi annemi döve döve öldürmüştü.
Hiçbir zaman unutamamıştım o anı ne kadar çabalasam da olmuyordu.
Bazı yaralar kapanıyor ama yaraların izi geçmiyordu.
Ben ölümün ne olduğunu o gün öğrenmiştim.

Kendimi toparlayıp ayağı kalktım.
"Çık dışarı biraz nefes al kendine gel, iyi görünmüyorsun."
Başımla onayladım.
"Tamam, gelirim birazdan."
"Önce kendine gel, öyle lazımsın bize."
Göz kıpıp kapıyı açtı, bende arka taraftan çıkıp dışarı çıktım.

Dışarı çıkıp telefonumu elime aldım.
"Konuşmamız lazım."
"Ne oldu?"
"Sakin bir yere geç arayıp anlatayım."
"Tamam, geçiyorum."
"Tamam."

"Uzatmadan konuya giriyorum, buraya bir adam geldi teğmenmiş babam öldüğü zaman eve gelen ekiplerden biri kardeşiymiş bizim buraya geldiğimi ve o gün olan bişeylerden şüpeleniyor sanki."
"Adı ne adamın?"
"Arat."
"Tamam şimdi sistemden bakayım kim olduğuna."
"Dayı bişey bulamaz değil mi?"
"Yok yeğenim unuttun mu benim başkomiser olduğumu?"
"Yok unutmadım."
"Halledeceğim merak etme."
"Tamam,sağol dayı."
"Sen de."
Telefonu kapatıp arkamı döndüğüm anda,

"Kimle konuştun sen?"
"Neden?"
"Kimle konuştun? Kim neyi bulamaz?"
Afalladım birden,
"Emir'le konuştum."
"Emir ?"
"Dayım, dayımın adı Emir."
"Neden dayına adıyla hitap ediyorsun?"
"Abi kardeş gibi büyüdüğümüz için adıyla hitap ediyorum."
"Anladım, özel değilse ne konuştunuz?"
"Özel bir konu, çünkü dayımla benim aramda. Kız meselesi."
"Peki,Öyle olsun."