"စီနီယာယွန်း..ကောင်းသောမနက်ခင်းပါ။"
"မတွေ့ရတာတောင်ကြာပြီနော်။ စီနီယာယွန်း။"
"ခဏလေးနေဦး။ မျက်နှာကကြည့်ရတာအခြေအနေမကောင်းဘူး။"
"လာ။ မြန်မြန်လစ်ရအောင်။ မဟုတ်ရင်ချိုင်းထောက်စာမိနေဦးမယ်။"
ပြောရင်းအထက်တန်းပထမနှစ်ကျောင်းသားလေးများသည် အုပ်လိုက်ရှောင်သွားလေတော့သည်။ ကျန်တဲ့သူများသည်လည်း မြင်သည်နှင့် မသိလိုက်မသိဘာသာနှင့် ခပ်ဝေးဝေးက ရှောင်ဖယ်သွားကြသည်သာ။ ခုအခြေအနေက မြင်လို့ နှုတ်ဆက်မိလျှင်လည်း စကားပြန်ပြောဖော်မရတဲ့အပြင် မနှုတ်ဆက်လျှင်လည်း မနှုတ်ဆက်ရကောင်းလားဆိုပြီး ပြဿနာရှာခံရနိုင်သည့် အခြေအနေမဟုတ်ပါလား။ ပြောရရင် ဈေးထဲကရောင်းမကုန်တဲ့ခရမ်းသီးလိုပုပ်သိုးနေတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ ဇွန်ဘီးတစ်ကောင်လို စောင်းငမ်းစောင်းငမ်း လမ်းလျှောက်လာတဲ့ ယွန်းဂျောင်ဟန်ပုံစံကြီးက မြင်ကွင်းထဲဖြတ်ဝင်ရုံနဲ့တင် တော်တော်လန့်စရာကောင်းနေပြီ။
"ဝေး။ ဂျောင်ဟန်။"
ဒီအသံပိုင်ရှင်ကိုတော့ လှည့်မကြည့်ချင်တဲ့တိုင် ဂျောင်ဟန့်ပုခုံးတစ်ဘက်က သူ့ဆီဆွဲဖက်ခံလိုက်ရပြီးပြီ။
"ဆေးရုံကဆင်းပြီးတစ်ပတ်ပဲရှိသေးတယ်။ ဒီလောက်လမ်းလျှောက်နိုင်တာမဆိုးပါလား။ ခုခေတ်ဆေးပညာတွေ သိပ်တိုးတက်လာတာပါနော်။"
မျက်စိနောက်စရာ ပန်းရောင်ဆံပင်မွှေးတွေနဲ့ ခပ်ဝေးဝေးနေချင်တာမို့ ဂျောင်ဟန်တွန်းဖယ်ထုတ်လိုက်တဲ့တိုင် အနားလာကပ်ပြောတဲ့ သူ့အသံက နားကြားပြင်းကပ်စရာကောင်းလှသည်။
"ဒါနဲ့ မင်းရဲ့အောက်ကကောင်လေးကရော သေချာပြန်အလုပ်လုပ်နိုင်ပြီလား။"
ဒေါသကထောင်းခနဲ ထွက်သွားတာများ ဆံပင်မွှေးတွေပါ ထောင်ကုန်မလားမှတ်ရသည်။ မျက်ထောင့်နီကြီးနဲ့လှမ်းကြည့်လိုက်တော့မှ ဟူန်းဂျီဆူးရဲ့လက်တွေက ဂျောင်ဟန်ဆီကနေ ဖယ်ခွာသွားတော့သည်။
"နာကျင်သွားစေဖို့ မရည်ရွယ်ပါဘူး။"
ဂျောင်ဟန့်ပုခုံးပေါ်ကဖုန်မှုန့်တွေကိုပါ သူကလက်လေးနဲ့ အသာဖယ်သွားသေး။ တကယ်ပါ။ အဲ့ကောင်အချိုးနဲ့ ဂျောင်ဟန်သာ နဂါးဆိုရင် ဟုန်းဂျီဆူး ပြာကျနေပြီ။ အခုတော့ မျက်စောင်းထိုးရလွန်းလို့ မျက်ရိုးတွေညောင်းတာပဲ အဖတ်တင်သည်။
YOU ARE READING
100_Days of being in love
Fanfiction"ခင်ဗျားကြိုက်တဲ့ကော်ဖီကိုကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ဖျော်ပေးချင်သေးတယ်။ ခင်ဗျားကိုစက်ဘီးပေါ်မှာတင်ပြီး တမြို့လုံးကိုလျှောက်ပတ်သွားချင်သေးတယ်။ ခင်ဗျားပုခုံးကိုမှီပြီး ကြယ်တွေကိုငေးရင်း ရေတွက်ကြည့်ချင်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ဝမ်းနည်းစရာပဲ။ အတူရှိခဲ့တဲ့ ရက်ပေါင်း၁၀၀ဟာ...