Tuhaf tiplerle dolu hapishanede danışmanlığa başlayan William, aynı zamanda deli bir bilim insanı olan babasının inşa ettiği gizli laboratuvarda zorlu bir yolculuğa çıkar.
Bölüm uzun oldu biraz o yüzden yorum yapın mutlaka🤧
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Leonard
...
Gezenemizin çekirdeği çatladı, benim yüzümden.
[Aif'is'in Günceleri Sayfa 28]
...
Sorgu odasından çıktığım gibi merkezin güneyindeki geniş ve buzlu cam kapının önünde durdum. Laboratuvarın önündeydim ama anahtar kartımın seviyesi oraya girmeme engel oluyordu, sürekli olarak düşük yetki seviyesi hatası veriyordu okuttuğum alan. İçeride ne oluyordu hiçbir fikrim yoktu.
Daha demin onun çığlığını işitmiştim.
Elimi yumruk yaparak kapıyı tıklattığımda, herhangi bir hareketlenme olmamıştı ve öylece beklemeye koyulmuştum. İçeriden sesler geliyordu, kaç kişi vardı orada hiçbir fikrim yoktu. Buzlu camın ardındaki silik gölgeleri görebiliyordum ama kimse de kapıyı açmaya tenezzül etmiyordu. Birkaç sefer daha tıklattım ve yine beklemeye koyulmuştum.
Kalbim ağzımda değil, resmen beynimin içinde atıyordu.
Bu sefer daha sert kapıyı çaldığımda camlar tıkırdadı, neredeyse kıracağımı sanmıştım ama durmadım ve vurmaya devam ettim.
"Leonard!"
Merkezde bulunan çalışanlar adımlarını durdurup fısıldaşıyor, benim neden laboratuvar önünde bağırdığımı düşünüyor olabilirlerdi. Asıl anlamadığım, neden onların sessiz kaldığıydı! Bu kadar mı düşmüştü herkes? Birkaç miktar para uğruna sessiz kalıp, patronları ne derse onları mı yapacaklardı? Artık emin olmuştum, buradaki herkes makineleşmişti... gözlerinin önlerinde olanları görmezden gelerek daha ne yaşayabilirlerdi ki?
"Aç şu kapıyı, Leonard!"
Camın ardındaki silik gölge bana doğru gelerek yoğunlaşırken geriye doğru birkaç adım attım ve sesimin sonunda duyulduğunu anlamıştım. Kapılar bana doğru iki yana açıldığında, görüş açıma giren Leonard tam karşımda durdu. Her zaman giydiği beyaz takım elbisesinden eser yoktu, onun yerine laboratuvar önlüğü giymişti.
Gözleri kanlı gömleğimde takıldı, sonra da yüzüme baktı. "Kaşlarını çatınca ne kadar da babana benziyorsun, William." dediğinde, sesinin soğukluğu tüylerimi ürpertti. "Sanki otuz yıl geriye gitmişim gibi hissettiriyorsun. Ayrıca neden odana gidip güzel bir duş almıyorsun? Kirlisin."
"Aiden nerede?"
"Aiden..." diye mırıldandı ve güldü. "Ona çabuk kapıldın bakıyorum da."
"Kes saçmalamayı da söyle!" dediğimde, sesimi yükselttim. Merkezdekilerin pür dikkat bizi izlediğini, patronlarına bağırdığımı duyduklarındaki hayrete düşüşlerini işitmiştim. "İçeride n'apıyorsun?"
![Genesis [GAY]](https://img.wattpad.com/cover/381244301-64-k662141.jpg)