Labis ikinatuwa ng aking puso ang aking nabasa. Batid kong para sa akin ang liham na iyon at sa aking hula, baka ito'y itinapon ni Isidro sa mga halaman dahil nabigo siyang ibigay ito sa akin.
"Dencia... kailan ulit tayo huling nagtungo sa bulacan?" Tanong ko kay Dencia habang kami ay nanunulsi tatlo nila Tiya Juanita.
"Nitong nakaraang taon lamang, bakit? Nais mo bang bumalik doon?" Aniya.
Ngumiti ako. "Wala naman akong babalikan doon, dahil andito siya."
Muli akong tinapik ni Dencia upang ipaalala sa aking kasama namin si Tiya Juanita.
"Si Alberto ba iyong sinasabi, Felicidad?" Tanong ni Tiya.
Pilit akong ngumiti nang marinig ko ang pangalan ni Alberto. "Siyang tunay, Tiya," pagsisinungaling ko.
"Ika'y napakasuwerte sa iyong nobyo, Felicidad. Isang parangal ang makapag-aral ng abogasya at ang iyong nobyo ay isa sa mga nakatanggap ng parangal na iyon," sambit ni Tiya.
Hindi ako masuwerte dahil iba ang lalaking iniibig ko. At ngayon na batid ko na ang lihim na pagtingin namin sa isa't isa ay wala na akong mas maikatutuwa pa. Ang nais ko na lamang mangyari ay mapigilan ang pagkakasundo namin ni Alberto.
"Nakaisip na ako ng paraan," saad ni Dencia nang umalis si Tiya Juanita. "Itong paraan na ito ay konektado sa paraan ng paglisan ko sa beateryo kaya tiyak na makukumbinsi natin sila."
Tumango-tango ako kay Dencia at patuloy na nagtiwala. Nang nasa hapagkainan na kami upang maghapunan ay balak na itong sabihin ni Dencia.
"Ama..." tawag niya sa aming ama at nang balingan niya kami ng tingin ay dalawa kaming kinabahan.
"May nais po akong aminin sa inyo."
"Ano iyon, Dencia?" Tugon niya.
Nagtinginan kami ni Dencia at huminga nang malalim. "Iniibig ko po si Alberto."
Nanlaki ang mga mata ko sa tinuran ni Dencia. Hindi ko inaasahan na ito ang sasabihin niyang rason bagamat iba ang aking inaasahan.
"Ano ang iyong pinagsasabi, Dencia?" Tanong ng aking Ina. "Batid mong ipinagkasundo na si Alberto sa iyong kapatid."
"Ngunit, Ina... iba rin ang iniibig ni Felicidad, at ito rin ang dahilan kaya lilisan ako sa beateryo," ani Dencia.
Napatingin sa akin ang aking ama. "Ito ba ay tunay, Felicidad?"
Dahan-dahan akong tumango sa aking ama. Narinig ko ang malalim nitong paghinga.
"Bakit ngayon niyo lang ito sinabi? At sino naman ang iyong iniibig, Felicidad?" Halata sa tono ng aking ama na siya'y galit na.
"S-si... I-Isidro po, ama," pag-amin ko.
Tila naguluhan ang aming Ina sa kaniyang narinig. Kaya siya'y nahilo.
"Dalhin ang señorita sa kaniyang silid," tugon ni Tiya Juanita.
Tiningnan kami ng aming ama at huminga ng malalim. "Kung gayo'n... wala na akong magagawa pa, kundi ang ipagkasundo si Felicidad kay Isidro. Tama na ang diskusyong ito, bumalik na kayo sa inyong silid."
Habang naglalakad patungo sa aming silid ay hindi ko mapigilan ang ngumiti dahil sa tagumpay. Bago pa pumasok si Dencia sa kaniyang silid ay matamis itong ngumiti sa akin.
"Gracias, Dencia," bulong ko sa kaniya at tumango siya sa sinabi ko.
Nang pumasok ako sa aking silid ay hindi ko mabilang kung ilang oras akong nakangiti hanggang sa makatulog at magising nang may magandang bungad ng sikat ng araw.
Narinig ko ang ingay sa sala kaya aking inilapit ang aking tenga sa pintuan ng aking silid upang pakinggan ang diskusyon sa labas. Ngunit nagulat ako nang may nagbukas ng pintuan ng aking silid dahilan para ako'y mapalayo. Iniluwal ng pintuan ang kapatid kong si Dencia. Agad niya ring isinarado ang pintuan ng aking silid.
"Nasa labas sila Isidro..." pagbabalita niya sa akin.
Agad akong namula at tinulungan niya akong mag-ayos. Tila napakaganda ng bungad ng aming umaga.
"Narinig ko na pumayag siyang ipagkasundo sa 'yo, Felicidad," turan ni Dencia at saka ako kiniliti.
Tumawa ako nang marahan. "Totoo ba?"
"Sí, verdad, aking kapatid," saad niya.
Napagmasdan ko ang hindi mapapantayang ngiti sa mukha ko nang tumingin ako sa salamın.
Nang katukin ni Tiya Juanita ang aking silid ay parehas sila nang binanggit ni Dencia. Kaya't nang lumabas ako ay muli kong nasilayan si Isidro.
Iniwan kami nila Ama. At hindi ko alam kung paano magsasalita gayo'ng kaharap ko na ang lalaking iniibig ko.
"Buenos diás, Señorita," bati niya sa akin na may ngiti.
"M-magandang umaga rin sa iyo, Ginoo," saad ko.
Nakita kong sumisilip sa aming pag-uusap si Dencia dahilan para tumawa ako nang marahan.
"Masyadong pormal," bulong ni Dencia.
"Tayo man ay ipinagkasundo, ngunit," napatigil ako nang magsalita muli si Isidro.
Ano'ng ngunit?
"Tinatanggihan mo ba ang pagkakasundo nating dalawa?" deretsahang tanong ko.
"Liligawan kita," dagdag niya sa naputol niyang salita kanina dahilan para bumilis ang tibok ng puso ko.
Ako'y nagpaypay nang mabilis dahil tila napakainit sa lugar na ito.
"Kung iyan ang iyong gusto..." sagot ko. Umiwas siya ng tingin at aking nasilayan ang matamis niyang ngiti. Gusto ko mang magwala sa kilig ngunit hindi ko magawa. Sapagkat ako'y isang binibining may dangal.
"Maari ko bang simulan ngayon?" Saad niya at inilahad ang kaniyang kamay. Ngumiti ako at aking inabot ang kaniyang kamay. Kami'y lumapit sa piyano rito sa sala. Umupo siya sa silya at tumingin
sa aking nakatayong pinapanood siyang patugtogin ito. Tuluyan akong ngumiti nang alayan niya ako ng isang kantang gawa niya.
"Wala pang pamagat ang obrang ito," bigkas niya.
Nagkasalubong ang dalawa kong kilay. "Ngunit... bakit wala pa? Ang iyong obra ay napakaganda at tila tugtogan ng isang anghel."
"Felicidad..." sambit niya.
"Ano iyon?" Tanong ko.
"Felicidad na ang pamagat ng obrang ito, gaya ng iyong winika, ang obrang ito ay maganda at tugtogan ng isang anghel... tulad mo." Tugon niya.
"Siyang tunay na mahusay ka nga, Isidro," pagsasawalang bahala ko sa kaniyang tinuran. "Sa bulacan... ka ba nag-aral ng musika?"
"Nag-aral ako sa Europa, at umuwi sa bulacan upang doon tumugtog," saad niya.
"Kung gayo'n... may naging nobya ka ba sa Europa o kaya naman sa bulacan? Hindi maitatanggi na maraming naggagandahang dalagita roon..." saad kong may halong pagseselos.
"Siyang tunay," tugon niya. May naging nobya nga siya roon?
Napabuntong hininga ako ngunit nagsalita muli siya.
"Siyang tunay na maraming dalagita roon, ngunit hindi mapapantayan ng bituin ang isang buwan, kaya wala akong naging nobya, binibini... ikaw pa lamang."
Namula ako at umiwas ng tingin. "Paano mo ako mapaniniwala sa tamis ng iyong mga salita?"
"Dahil ito'y sasamahan ko ng gawa," sagot niya at tinitigan ang mga mata ko.
Simula pa noon ay naging tapat si Isidro sa kaniyang mga salita. Siya'y naging maingat at matiyaga sa panliligaw sa aking puso. Isang araw, nasabi ng aking ama na kami ay dadalaw sa isang piging. Maraming matatanyag na pamilya ang naroon... at sigurado akong makikita ko roon si Isidro.
"Tila ika'y ayos na ayos, Felicidad," may halong panunukso na saad ni Dencia.
"Dencia..." sumbat ko.
"Oo na, batid kong naroon ang iyong nobyong si Isidro, at tila ika'y magniningning na tulad ng isang bituin," patuloy na pang-aasar niya sa akin.
Nang ipatawag kami ni Ama ay handa na ang kalesa at nakausap ko ang aking ina patungkol sa nangyari noong gabing pinutol ang pagkakasundo namin ni Alberto.
"Siyang tunay na magiging maligaya ka kapag nasa piling ka ng iyong sinisinta, kaya magalak ka," saad ni Ina na may ngiti. Isinandal ko ang aking ulo sa balikat ng aking ina at kaniyang hinalikan ang aking noo.
Nang makarating kami sa piging ay saka ko narinig ang naglalakasang tugtogan at kami'y tumuloy na sa loob.
"Napakaganda rito, Dencia," saad ko.
"Kaarawan ito ng opisyal, kaya siyang tunay, Felicidad," tugon niya.
Nang maihatid kami sa isang lamesa ay napagmasdan ko ang mga dekorasyong ginamit.
Nang pinagmasdan ko ang paligid ay saka natagpuan ng aking mga mata si Isidro. Abot tenga ang aking ngiti nang makita ko siya. Nang tumingin siya sa akin ay saka ako umiwas nang tingin.
"Andito nga siya, Dencia," saad ko kay Dencia at agad hinanap ng kaniyang mga mata si Isidro at tinapik-tapik niya agad ako. Nang lingonin ko kung sino ang nasa likod ko ay nakita ko si Isidro na naglalahad ng kaniyang mga kamay upang ako'y makasayaw.
Nang magsayaw kami sa gitna ay halos agaw-tingin kami sa mga mata ng tao.
"Isa kang buwan, Felicidad," bulong niya.
Namula ako sa sinabi ni Isidro. "Hindi ako naniniwala sa mga panunukso, Isidro."
"Te amo, Felicidad," bigkas niya.
