Desert Boys 2 - Mystery Of The Wristband (Τα Αγόρια Της Ερήμου - 2ο Βιβλίο)

Πέτρος

Λίγο πριν ο Πέτρος εισαγάγει περισσότερο το δάχτυλο του στην είσοδο των θαυμάτων του Ομήρου, εκείνος έπιασε το χέρι του με το δικό του και τον σταμάτησε.

- Δεν θέλω να χάσω την παρθενιά μου από δάχτυλο, αλλά από...

- ...Από;

- Ξέρεις από τι;

- Από τι; Από πόδι καρέκλας; Από κορμό δέντρου; Από τον πύργο του Άιφελ;

- Πέτρο! Παραπονέθηκε ο Όμηρος. Από το ρόπαλο σου.

- Κατευθείαν; Χωρίς να έχει μπει κάτι μικρότερο για να συνηθίσει ο δακτύλιος την διείσδυση; Θα σε σκίσω.

- Ναι αλλά πάντα ονειρευόμουν την ημέρα που θα έχανα την παρθενιά μου από εσένα να είναι από το παλούκι σου.

- Καλά θα φτύσω όλο μου το σάλιο και θα μπω πολύ αργά για να συνηθίζεις. Εσύ όμως μην σταματάς στιγμή να παίζεις το δικό σου ρόπαλο για να πονάς πολύ λιγότερο.

- Πως να το παίζω;

- Όπως όταν με σκέφτεσαι μόνος σου.

- Πως ξέρεις ότι...δεν το έχω πει σε κανέναν;

- Ομοιοπαθής!

- Εσύ έχεις τόσους άλλους.

- Ναι αλλά αυτή είναι και για εμένα η πρώτη μου φορά. Τώρα παίξε το όσο εγώ θα σε γαμ@ω.

Και με αυτή την προειδοποίηση και τα μάτια τους ενωμένα για να βλέπει την λαχτάρα ζωγραφισμένη στις κόρες του Ομήρου, έκανε την κίνηση κλειδί.

- ΠΈΤΡΟ, ΠΈΤΡΟ! Ο Όμηρος γέμισε τον κήπο με κραυγές. Ένιωθε σαν πλαστελίνη στα χέρια του άντρα του και του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη.

Οι κραυγές συνεχίζονταν κάθε φορά που ένα νέο εκατοστό έμπαινε μέσα του, και σταμάτησαν όταν οι όρχεις του Πέτρου φιλήθηκαν με την τρυπούλα του.

- Συνέχισε να παίζεις την στύση σου. Εγώ θα μείνω για λίγο μέσα σου μέχρι να μην αντέχεις άλλο.

Ο Όμηρος αισθανόταν την τρύπα του σκισμένη στα δύο και για να μην πονάει τράβαγε συνεχώς την στύση του και κοίταζε την παθιασμένη φλόγα στα μάτια του Πέτρου και σκεφτόταν μόνο αυτό.

Μετά από μερικά λεπτά όλος ο πόνος είχε φύγει και ο Όμηρος δεν άντεχε άλλο και άρχισε να μετακινεί την τρυπούλα του πάνω στο ρόπαλο και μετά πάλι πίσω για να συναντήσει η τρύπα του τους όρχεις του Πέτρου.

- Προσπαθείς να γ@μειθείς μόνος σου; Ζήτα μου απλά να στο κάνω εγώ είναι πιο εύκολο. Πες Πέτρο Γ@μα Με.

- Κουνήσου!

- Θέλω να σε ακούω.

- Πέτρο γμ με.

- Δεν σε άκουσα.

- Γ@ΜΑ ΜΕ ΡΕ ΠΈΤΡΟ. ΣΚΙΣΕ ΜΕ Γ@ΜΙΆ ΜΟΥ. ΚΑΝΕ ΤΟ ΕΝΤΕΡΑΚΙ ΜΟΥ ΝΑ ΧΟΡΈΨΕΙ.

Και ο Πέτρος άρχισε να κινείται αργά κερδίζοντας ακόμη περισσότερες κραυγές από τον Όμηρο τις οποίες ταπωνε με νέα φιλιά. Ύστερα αύξησε την ταχύτητα του και πήγαινε πιο γρήγορα χτυπώντας αλύπητα το σωστό σημείο.

- Αχ, εκεί ναι! Πέτρο δεν νιώθω τα πόδια μου.

- Αγάπη μου! Τον χάιδεψε τρυφερά ο Πέτρος κάνοντας του νόημα να μην σταματήσει να την παίζει ενώ ο ίδιος αύξησε την ταχύτητα του και πλέον πήγαινε σαν κομπρεσέρ.

Ο Όμηρος εκτόξευσε λευκό υγρό πάνω στα στομάχια τους και τα εντερικά του τοιχώματα άρχισαν να συσπουνται γύρω από το ρόπαλο του Πέτρου.

- Μπράβο αγόρι μου, εχυσες για εμένα τον φίλησε στο μάγουλο ενώ πολύ αργά και σταθερά κύλησε έξω από την κωλ@τρυπίδα του σπάζοντας την σύνδεση.

- Σε ευχαριστώ! Ήταν όπως στα όνειρα μου. Ξάπλωσε πάνω του ο Όμηρος και κουρασμένος κοιμήθηκε πάνω στο στήθος του Πέτρου.

Ο Πέτρος του φίλησε τα χεράκια του και χάιδεψε τα μαλλάκια του.

Θα συνέχιζαν στα ενωμένα όνειρα τους.