"Çocuklar kendinize gelin!"
Tahmin edileceği üzere,bu gür ses Gürkan beyden çıkmıştı.
"Baba ilk o bana yumruk attı!"diye çocuk gibi bağıran Gökhan'la Gürkan bey yeniden bağırdı.
"Sen benim kızıma hakaret ederken iyiydi ama Gökhan!"dedi sinirle.Gökhan susmuştu ama babasına hala bön bön bakıyordu.
"Demir oğlum iyi yaptı,bunu hakettin."demesiyle Gökhan bağırdı."Ona gelince Demir oğlum bana gelince bağır anca dimi baba!"
"Babana bağırma Gökhan!"dedi Yürek hanım.
O an fark ettiğim şey ile dudaklarımı araladığımda yeniden bütün bakışlar bana dönmüştü.
"Ben size Demir'i tanıtmadım ki,siz nereden biliyorsunuz adını?"
Bütün aile suspus oldu.Şimdi gerçekten anlamıştım.Burada benden saklanan bir şey vardı.
Hemen Demir'e döndüm."Demir ne olduğunu bana açıklayacak mısın?"dememle bana kırgınca baktı.
"Şu an açıklayamam güzelim."
"Hayır,"dedim.Sakinleştirici bir tonda konuşması bir şeye yaramıyordu."Derhal şimdi bana anlatacaksın!"
"Kızım sakin ol,"dedi Gürkan bey.
Alayla ona döndüm."Ne olduğunu siz de biliyorsunuz.Bence bana açıklarsanız sakin olabilirim."
"Olamazsın!"dedi Demir sinirle."Sakin falan olamazsın."
"Sen nereden biliyorsun?Söyle dedim işte,söyle!"
"Söyleyemem Mira,benden bunu isteme!"
"İstiyorum lan işte söylesene!"
Ben Demir'in üstüne yürüyecekken evde bağırış sesi koptu.
"Mert!"
------
Şu an hastanedeydik.Karıştırıldığım hastane.Mert bayılmıştı ve bizde apar topar tekrar gelmiştik.
Bela mıknatısı gibiydim.Nereye gidersem bir bela bir kavga eksik olmuyordu.
Bulunduğum her yerde illaki bir kavga patırtı gürültü oluyordu.
Uğursuz gibi bir şeydim.
Ben yere bakarak düşünürken üstüme doğru bir beden yürümeye başladı.
Benim iki yakamdan tutup havaya kaldırırken ben tepkisizce duruyordum.
"Belasın kızım sen,bela!Geldiğin saniye rahat duramadın birimizi mahvettin!Eğer ki,eğer ki kardeşime bir şey olursa bunun sorumlusu sensin kızım!Duydun mu beni!"
Bunları diyen Furkan'dı.
"Oğlum rahat bırak kızı!"dedi Gürkan Bey.Ama Furkan'ın beni bırakacağı yoktu.Havada beni tutan elleri derimi deşercesine sıkarken,beni sarsmayı da ihmal etmiyordu.
"Lan sen kim oluyorsun da kızı sarsıyorsun lan?Kendine gel oğlum!"diyen Hun ile Furkan kahkaha attı.
"Kendime gelmezsem ne yaparsın bücür?"
Hun hiç düşünmeden Furkan'a yumruğu geçirdi."Bunu yaparım."
Furkan küfür savurdu.Hun'a hırsla bakıyordu ama beni hala bırakmamıştı.
"Seni ben doğduğuna pişman etmez miyim?"diyen Ela,Furkan'ın alaycı bakışlarından geçip bacak arasına tekmeyi geçirdi.
Furkan beni yere fırlatırken Ela ellerini birbirine çarpıp gururla yerde kıvrılan Furkan'a bakarken ben ileriye savrulmuştum.
Yanıma koşarak gelen Buğra ve Hun iyi olup olmadığımı sormuş ve beni yerden kaldırmışlardı.
Ben üstümü silkelerken doktorun gelmesiyle herkes yanına toplaşmıştı.
"Doktor Bey ne oldu kardeşim iyi mi?"Telaşla doktora sorularını yönlendiren Polat erkekleri beni şaşkına uğratmıştı.
Demek birbirlerini bu kadar çok sevip değer veriyorlardı.O zaman 17 yıl sonra gördükleri kız kardeşlerine de özlemle yaklaşmaları gerekmez miydi?
Acaba hiçbir karışıklık olmasaydı,ben sırf onlarla yaşasaydım her şey daha farklı olabilir miydi?
Bende bu kadar sevilip değer görebilir miydim?İkizimle gerçek bir ikiz gibi olabilir miydim?Kardeşimle aram Pars'la olan iletişim kadar kuvvetli olabilir miydi?Abilerim beni sevebilir miydi?Annem bana sarılıp kızım diyebilir miydi?Babam beni koruyup kollayabilir miydi?
Sanırım hem ben onlara geç kalmıştım,hem de onlar bana geç kalmıştı.
Belkide karışan diğer kızı daha çok sevdikleri için onun gitmesi ile benim gelmem onları kızdırmıştı.Bilemiyordum.
Ben böyle düşünürken onların yanına varmıştık.
Doktor,"Sakin olun sadece zararsız bir bayılma yaşamış.Sabah yemek yemediği için kan şekeri düşmüş ve bayılmış.Anlaşılacağı üzere endişelenmenize gerek yok.Çocuk uyandı,isterseniz onu görebilirsiniz.Biraz gözetim altında tuttuktan sonra çıkış işlemlerini gerçekleştireceğiz."dedi ve gitti.
Polat ailesi hemen odaya daldıklarında biz arkada kalmıştık.Hun,Buğra ve Ela girmelerinde bir sebep olmadığı için odanın karşısındaki oturma yerlerine oturmuşlardı.Demir ise uzakta duvara yaslanmış duruyordu.
Toprak arkamdan destek verircesine eliyle beni iteklediğinde ona döndüm.
Bana gülümseyerek bakıyordu.
Bana gülümseyerek bakıyordu.
Elini belime koyarak benimle beraber odaya girdiğinde artık kalbimin yerinden fırladığına emin olmuştum.
Ardımızdan odanın kapısını kapamışdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ti amo,tesero/Gerçek Ailem
Teen FictionHer gün aralıksız yayın açan ve okulun playboy çocuğu gibi görünen, basketbolcu bir çocuk ve her şeyden ve gerçek ailesinden habersiz üvey ailesini kendi ailesi sanarak yaşayan ve çocuğun bütün yayınlarını izleyip ona aşık olan basketbolcu bir kı...
