Changing plans.

Έκπληξη

Το βράδυ εκείνης της μέρας,αποφάσισα να μην βγω γιατί δεν είχα όρεξη.Ήθελα να κάτσω στο σπίτι και να ξεκουραστώ.Για κάμποση ώρα σκεφτόμουν διάφορα και ανελυα,ότι μου ερχόταν στο μυαλό εκείνη τη στιγμή.

Τις σκέψεις μου,διέκοψε για άλλη μια φορά η μητερα μου,η οποία μόλις είχε γυρίσει από τη δουλειά και είχε μπει στο σπίτι.Με χαιρέτησε και εξαφανίστηκε στην κουζίνα για να φτιάξει το βραδινό.Εγώ πήγα στο δωμάτιο μου,πήρα αγκαλιά τον υπολογιστή μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι.Ελεγξα τα μηνύματα μου,και άρχισα να συνομιλώ με τις τρεις κολλητές μου,τη Hanna,τη Lucy και τη Jess.Κουτσομπολέψαμε τα νέα της ημέρας και κανονίσαμε να βγούμε όλες μαζί το επόμενο βράδυ.

Η Lucy κάποια στιγμή,μας μίλησε για μια καινούρια μαθήτρια που θα είχαμε στην τάξη μας από τον επόμενο χρόνο.Δεν ήξερε πολλές λεπτομέρειες.Το μόνο που είχε ακούσει,ήταν πως η κοπέλα που θα ερχόταν δεν είχε πολύ καλο χαρακτήρα και δεν συμπεριφερόταν πολιτισμένα.Και μόνο από αυτό,καταλάβαμε τι θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε μετά από 3 μηνες,στην έναρξη της σχολικής χρονιάς.Δεν θα το αφήναμε όμως να μας καταστρέψει την καλή διάθεση.

Αφού μιλήσαμε για λίγο ακόμα,τις καληνύχτισα και απενεργοποίησα τον υπολογιστή.Ξάπλωσα καλά στο κρεβάτι,σκεπάστηκα με το λεπτό μου σεντόνι,έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα.

Ύστερα από λίγο,ήρθε η μητέρα μου στο δωμάτιο και με ξυπνησε,λέγοντας μου πως το φαγητό είναι έτοιμο.Αναστέναξα και σηκώθηκα από το ζεστό μου κρεβάτι.Κατέβηκα στην κουζίνα,πήρα το πιάτο μου με το φαγητό μου και ξεκίνησα να τρώω.Αφού τελείωσα το βραδινό μου,πήγα στο δωμάτιο της μαμάς για να την καληνυχτισω και να πάω για ύπνο.

"Καληνύχτα μαμά".

"Wendy περίμενε,ξέχασα να σου πω.Κανόνισα με τους καινούριους μας γείτονες να έρθουν εδώ αύριο το βραδυ για να γνωριστουμε.Γι'αυτο μην κανονίσει να βγεις!".

"Μα κανόνισα ήδη με τα κορίτσια".

"Ακύρωσε το,πρέπει να είσαι κι εσυ εδώ".

"Δεν μπορείς να τους πεις για κάποια άλλη μερα;".

"Όχι βέβαια,δεν θα ήταν καθόλου σωστό αυτο".

"Ρε μαμά ..".

"Το θέμα έκλεισε.Τώρα πήγαινε να κοιμηθείς για να είσαι ξεκούραστη αύριο.Καληνύχτα κορίτσι μου".

"Πφ!Καληνύχτα μαμα".

Μετά από αυτή τη σύντομη συζήτηση με τη μητέρα μου,πήγα στο δωμάτιο μου,και αφού μίλησα με τα κοριτσια και τους ειπα οτι δεν θα μπορούσα τελικά να βγω μαζί τους,πήγα για ύπνο.Ξημέρωνε μεγάλη μέρα...
.......
Το επόμενο πρωί,ξύπνησα νωρίς για να ετοιμάσω το σπίτι για το βραδινό τραπέζι,μιας και η μητερα μου έλειπε στη δουλειά.Σκούπισα και καθάρισα όλο το σπίτι και έπειτα το στόλισα κατάλληλα για να είναι όμορφο.Τελείωσα τις δουλειές σχετικά γρήγορα και μετά πήγα στο δωμάτιο για να ξεκουραστώ και για να καθαρίσει το μυαλό μου.
........
Οι ώρες πέρασαν σαν μια στάλα νερού που πέφτει από τον γαλήνιο ουρανό κι έτσι έφτασε η ανεπιθύμητη ώρα.Η ώρα που καθόλου δεν περίμενα.Η μητέρα μου,είχε γυρίσει από τη δουλειά και έφτιαχνε το φαγητό,ενώ εγώ κοίταγα για τοιχών "ατελειες" του σπιτιου.

Ύστερα απο λίγο ,άκουσα τον ήχο του κουδουνιού.Αυτό σημαινε πως είχαν έρθει οι καινούριοι μας γείτονες.Δεν έκανα τον κόπο να πάω να ανοίξω,γιατί πίστευα πως είχε ανοίξει ήδη η μητερα μου,η οποία βρισκόταν πιο κοντά στην εξώπορτα.Όμως το κουδούνι επέμενε.

"Ρε Wendy,ελα να ανοίξεις την πόρτα,τι κάνεις τόση ωρα;",ακούστηκε η μητερα μου.

"Έχεις κι εσυ χέρια,μπορείς να ανοίξεις και μόνη σου!",αντιμίλησα.

"Άσε τις βλακειες,και κατέβα να ανοίξεις την πόρτα σε παρακαλω".

"Καλά κατεβαίνω",ειπα και πήγα να ανοίξω την εξώπορτα.

Αρχικά αντίκρισα μια κύρια η οποία μάλλον ήταν στην ίδια ηλικία με τη μητέρα μου,και έναν κύριο λιγο μεγαλύτερο σε ηλικία.Πίσω από αυτούς,βρισκόταν και μια κοπελα.Δεν μπορούσα όμως να τη δω καλά,γιατί είχε σκυμμένο το κεφάλι της και κοιτούσε το πάτωμα.Ήταν πολύ κοντή,με μαύρα σγουρά μαλλια.Μόνο αυτό μπορούσα να καταλάβω.Επιπρόσθετα,ήταν σχετικά λεπτή και τα προκλητικά ρούχα που φορούσε δεν έκρυβαν πολλά.Αντιθέτως έδειχναν σχεδόν όλο της το σώμα.

Κάποια στιγμή οι γονείς της της μίλησαν κι έτσι αυτή σήκωσε το κεφάλι της απότομα και κοίταξε αυτους,και ύστερα εμένα.Το πρόσωπο της φαινόταν γνωστό.Είχα ξανααντικρισει αυτα τα τεραστια καφέ μάτια.Άρα ήταν κάποια που είχα ξαναδεί.Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα σκέψης,κατάλαβα ποια ήταν αυτή που στεκόταν απέναντι μου.Δεν μπορούσα να το πιστέψω.Έκανα ένα βήμα πίσω και έμεινα να την κοιτάζω.Οι γονείς της προχώρησαν μέσα στο σπίτι.Εμείς μείναμε στην είσοδο.Καμία μας δεν μιλούσε.Τα βλέμματα μας ομως πετούσαν φωτιές.Η μια σκότωνε την άλλη με το βλέμμα της.Τη σιωπή,την έσπασε μετά από λίγα λεπτά εκείνη.

"Χρόνια και ζαμάνια Wendy!Σου έλειψα;".

Να και το δεύτερο κεφάλαιο:) Ποια λέτε να είναι το μυστηριώδες κορίτσι;:D Και γιατί υπάρχει τόση απέχθεια μεταξύ τους;Απαντήσεις στο επόμενο κεφάλαιο!Φιλιά❤
~Fenou.