1d/fanfic/Dutch/onedirection

Hoofdstuk 2.

P.O.V Emma

'OMG OMG JIJ BENT...

Okee sorry het spijt me maar zou ik je moeten kennen want ik weet het echt niet,' zeg ik. De jongen kijkt me een tijdje aan alsof ik van een andere planeet kom ofzo. Maar goed na ongeveer 5 minuten begint ie weer te bewegen. 'Uhm ken je me echt niet?' Vraagt hij. Ik denk nog eens goed na maar schud dan mijn hoofd. 'Volgens mij heb je geheugenverlies,' zegt de blonde jongen. Hij drukt op een knopje en ietsje later komt de dokter binnen. 'Emma ik zal even wat testjes bij je afnemen om te kijken hoe het met je gaat', zegt de dokter.

P.O.V. ...... NIALLLL (ja okee was te verwachten hehehe):

Hoe kan het dat ze me niet kent? Ik zit in de beroemdste boyband ooit en ze kent me niet? Geheugenverlies dat moet het zijn denk ik. Ik zit diep in gedachten als de dokter opeens terug komt met een grijns op zijn gezicht. 'Hallo knul,' zegt ie. Jezus hier heb ik nu echt geen zin in. 'Hoe is het met haar? Ze heeft geheugenverlies hé' Zeg ik een beetje geïrriteerd.De dokter begint hard te lachen en zegt dan: 'Nee hoor, ze wist alles Hoe ze heet Hoe oud ze is echt alles.' 'Maar hoezo kent ze me niet?' Vraag ik verbaasd.' Ik heb haar jullie muziek laten horen en ze zei : wat een troep is dit one nog iets ofzo echt 5 eikels die denken dat ze heel wat zijn.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'K-kan ik naar binnen?'vraag ik dan. De dokter knikt en ik loop snel naar binnen.

P.O.V Emma

'Hallo ik ben Emma Dulligan,' zeg ik tegen de blonde jongen. 'Heey ik ben Niall.. Niall Horan' zegt hij een beetje nerveus. Die naam heb ik eerder gehoord. Uhhmm waar ook alweer. Ik denk diep na en schreeuw dan :'ik weet t'. 'Je weet wat ?' Vraagt niall. 'Ik weet wie je bent jij zit in die ene band one..one nog iets mijn vriendinnen zijn gek van jullie maar ik vind jullie een stel klootzakken die denken dat ze heel wat zijn en alles kunnen krijgen wat ze willen al die meisjes die verliefd op jullie zijn terwijl ze jullie niet eens kennen! Dat vind ik wel zo dom,' schreeuw ik een beetje. Niall kijkt me verbaasd aan en zegt dan: 'maar zo zijn we helemaal niet.' 'Eerst zien dan geloven,' zeg ik. Dan komt de dokter binnen. 'Emma ik heb goed nieuws je bent ontslagen uit het ziekenhuis en mag naar huis. Ik kijk de dokter met grote ogen aan. Zonder dat ik het wil rollen de talen naar beneden. 'Wat is er?' Vraagt Niall.
Zal ik dit wel aan een vreemde vertellen? Ik ken hem helemaal niet. Ach wat maakt het uit. 'N-nou sinds m-mijn moeder is overleden z-zit mijn vader aan de drank en mishandeld h-hij mij,'zeg ik snikkend. Niall kijkt me met grote ogen aan en troost me. Dan krijgt hij opeens een twinkeling in zijn ogen. 'Dan ga je toch bij mij en de jongens wonen?' Vraagt hij blij. Ik kijk hem verbaasd aan. Hoezo vraagt hij dat hij kent mij niet eens?!? 'Ik ken jullie niet eens en jullie tour enzo dan?' Vraag ik. 'Met de tour kan je mee dat regel ik wel met de manager Paul en dan leer je ons toch kennen we doen echt niks hoor,' zegt Niall. 'Ach alles is beter dan thuis,' zeg ik. Niall maakt een gilletje en zegt dan :'kom we gaan je spullen halen.'

P.O.V Niall

*1 uur later*

We zitten in de auto naar emma haar huis. Ik ben zo blij dat ze ja zei! Nu kan ik haar een beetje proberen te versieren. Ik hoop dat de andere jongens haar ook aardig vinden. Dat moet wel met zo'n mooie meid. Ik kijk voorzichtig naast me. Damned wat is ze mooi... Die ogen en... alles ze is zo perfect.... TOEEEEETT ik maak een scherpe bocht. Ik moet beter opletten. Ietsje later komen we aan bij haar huis Emma kijkt een beetje bang maar als ze ziet dat er geen auto staat zucht ze.

P.o.v. Emma

Ik ben bang voor mijn vader straks is hij thuis. Als we voor mijn huis zijn zucht ik. Gelukkig zijn auto staat er niet dus hij is weg. 'Ik pak even al mijn spullen wacht jij hier?' Niall knikt. Ik stap de auto uit en doe de voordeur open. Een sterkte dranklucht komt mijn neus binnen. Ik ben het inmiddels al wel gewend. Als ik naar mijn kamer loop pak ik mijn koffer onder mijn bed vandaan. Ik was al een tijdje van plan om weg te lopen maar deed het toch maar niet. Ik pak al mijn spullen. Mijn kleren bestaat uit Veel truien. Altijd draag ik lange mouwen. Want ja die blauwe plekken die ik krijg van mijn vader ben ik niet trots op. En dan ook nog.... tja ik snij mezelf. Het voelt gewoon zo goed. Maar goed ik stop alle belangrijke spullen in de koffer veel spullen heb ik niet. Ik pak mijn kleren, make-up telefoon,laptop en dat laatste ding. Zal ik het meenemen ? Voor de zekerheid pak ik het zcherpe mes met opgedroogd bloed en doe hem ver onder de koffer. Ik loop weer naar beneden en stap weer bij Niall in de auto.

P.o.v Niall

Emma ks haar spullen aan het pakken en ik bel Louis. 'Heey Lou zet me even op de luidspreker wil je?' ....... 'Nou ik had dus dat meisje aangereden en ze word mishandeld Door haar vader en ik heb gevraagd of ze bij ons komt wonen...... 'Ja ze is knap maar van mij begrepen?' ....... 'Nee ze is geen fan'....'Okee we komen zo '...... 'later,' zeg ik en ik hang op. Ik denk weer aan Emma. Haar mooie bruine haren die met krulletjes over haar schouders vallen. Die blauwe ogen ohw zo mooi. 'Gaan we nog?' Vraagt Emma en ze grinnikt. 'Je was diep in gedachten hé,' zegt ze terwijl ze mij een knipoog geeft. Al die vlinders in mijn buik gaan helemaal los. Alleen al Door zo'n knipoog.

P.O.V Emma

*kwartier later*

Als Niall is gaan rijden en we bij het huis zijn aangekomen,kijk ik mijn ogen uit. 'Jezus wat groot,' zeg ik. Niall grinnikt : ' vind je het mooi?' Vraagt hij. Ik knik. Dan trekt hij me mee aan mijn hand. "Kom mee kan je de rest ontmoeten," zegt hij. Als ik naar binnen loopt kijken 4 verbaasde gezichten me met open mond aan. Doe ik iets verkeerd ofzo? Een jongen die niet verbaasd keek loopt naar me toe en zegt : "Hi mijn naam is Liam."