Thinking out loud

- thirtytwo

Loves, first of all. Het spijt me ontzettend dat het zo lang heeft geduurd voor ik weer een nieuw deel heb gemaakt, maar de omstandigheden waren even niet anders. Heel veel liefde voor jullie allemaal. Ik heb wel besloten een einde aan dit boek te maken. Laat me weten wat je ervan vond. X

5 weken later.

Pov Kim

"Goedemiddag jongedame, aangezien jullie de afgelopen 5 weken zo hard jullie best gedaan hebben om jullie vriendin te redden, hebben we besloten haar terug aan jullie te schenken. Ik ga je niet vertellen in wat voor staat dat ze is, maar ik kan je wel vertellen dat ze dit verdiend heeft. Je zult je misschien wel afvragen wat mijn probleem is en waarom ik dit doe? Je zult me haten en mijn hoofd eraf willen hakken als je eens wist waartoe ik allemaal in staat ben en wat ik allemaal uitgespookt heb. Ik heb geen idee waarom ik dit nu met jou deel, maar het voelt als een afsluiting. Ik heb jullie allemaal stuk voor stuk kapot gemaakt, sommige lichamelijk, sommige fysiek en sommige helemaal. Bedenk jezelf, dat als je Charonne ziet, je nog een laatste keer aan mij denkt. En het daarom niet in je hoofd moet halen om me nog te komen zoeken of me aan te geven. Als je haar vindt zul je nog wel 2 x nadenken voor je iets onderneemt. Het was me een waar genoegen lieve dames. Het gaat jullie goed."

Ik leg met trillende handen van woede de brief neer. Charonne is dood, op verschillende manier verminkt en afgeslacht maar nog steeds herkenbaar voor ons. De klap kwam bij Kaj heel erg hard binnen, bij mij en Lua minder, omdat we heel goed weten met wat voor kerel we te maken hadden. "Ik vind het zo verschrikkelijk." is het enige wat ik uit kan brengen. Kaj pakt me vast en ik barst meteen in tranen uit. Ik hoor hem te troosten, hij is zijn zusje verloren. Maar ik voel me zo machteloos dat ik blij ben dat ik de tranen nu kan laten lopen.

Pov Romy.

Ik sta samen met Jai op het vliegveld, afscheid te nemen van allebei onze families. We hebben besloten om alles achter ons te laten en ergens anders opnieuw te beginnen. Ik heb altijd al een mode studie willen volgen in Amerika en aangezien Jai Amerika helemaal te gek vind was de keuze makkelijk gemaakt. Onze ouders hebben samen een appartement voor ons gekocht in New York en vandaag staan we dus met alles wat we hebben, klaar om te beginnen aan dit nieuwe avontuur. "Romy, Jai, ik ben onwijs trots op jullie. We gaan jullie natuurlijk onwijs missen, maar ik vind het echt onwijs dapper dat jullie je dromen volgen en samen voor een goede toekomst gaan." stottert mijn moeder terwijl ze haar tranen wegveegt. Ik geef iedereen en speciaal mijn moeder nog een dikke knuffel en dan lopen Jai en ik hand in hand door de douane heen. 

"Romy, ik weet niet wat New York ons gaat brengen, maar ik ben onwijs blij dat ik jou naast mijn zij heb. Met jou aan mijn zij kan ik de hele wereld aan." Ik draai mijn hoofd en glimlach naar hem. "Ik hou van je Jai, alles komt goed." en geef hem een kus. We draaien nog een laatste keer om en zien een groepje mensen enthousiast naar ons zwaaien. We beginnen te lachen en zwaaien enthousiast terug. "Ik ga ze toch wel missen hoor." stottert Jai. "We zullen ze facetimen en skypen Jai, alles komt goed. Samen kunnen we alles aan." en ik pak z'n hand vast en neem hem mee.

Pov Kaj

Ik ben mijn kleine zusje kwijt, verloren aan een achterlijke man die mijn dierbaren niet met rust kon laten. Hij heeft alle meiden om wie ik geef pijn gedaan en mijn grote liefde nog het allermeeste. 2 keer heeft hij ons meest dierbare vriendinnen afgenomen en ze uiteindelijk weer teruggeven. Charonne was gewoon een afdankertje. De laatste waar ze niks meer aan konden verdienen, waar ze dus hun pleziertje maar op hebben beleefd en haar daarna afgedankt hebben. Ik word misselijk als ik er uberhaupt over nadenk om met hun in 1 ruimte te zijn. Kim heeft me letterlijk verboden om iets te proberen bij de mannen. "Ze gaan je toch te slim af zijn." hoor ik steeds als mantra in mijn hoofd. Maar ik ga ze deze keer slimmer af zijn en dan gaan ze boeten voor wat ze gedaan hebben.

Pov Maartje

"Maartje, ik ben er nu klaar mee. Je gaat nu naar buiten of iets doen want dat thuishangen van je ben ik echt helemaal beu." schreeuwt mijn moeder naar boven. Ik zucht. Ik verstop me al die tijd voor de buitenwereld. Samuel heeft aan iedereen bekend gemaakt wat ik gedaan heb en Samia heeft ervoor gezorgd dat iedereen weet dat het echt de waarheid is. Samuel word nu gezien als de goede en ik als de slechte, terwijl het altijd andersom is geweest. Ik heb hem altijd zo goed geholpen en nu laat hij me zo hard vallen. Ik heb een naaistreek geleverd, maar Laila paste gewoon niet bij hem. Ik pas veel beter bij hem. 

"Mam, laat me alsjeblieft met rust en laat me mijn ding doen. Ik ga nu al naar buiten omdat je zo aandringt, maar commandeer me niet meer." en ik loop de keuken uit richting de voordeur. Ik doe hem open en loop op de automatische piloot richting het dorp. Ik kom onderweg mensen tegen die ik ken maar ik reageer niet. Ik hoor ze over me praten, maar het boeit me niet. Samuel is het enigste wat me boeit en hem zal ik nooit krijgen. Het besef dringt steeds dieper en dieper tot me door. Ik ren bijna naar het bos toe en laat me op mijn knieën vallen. Ik begin te schreeuwen en te krijsen. Het lucht op. Als ik uitgeschreeuwd ben kom ik met een glimlach rond mijn lippen thuis. "Jongedame, wat heb jij gebruikt omdat je zo glimlacht? Is 5 weken geleden dat ik die gezien heb?"  vraagt mama verbaasd. "Niks mam, ik heb gewoon een hoofdstuk afgesloten en ben blij dat ik nu verder kan gaan met mijn leven." Ik zeg er niet bij dat ik van plan ben om te vertrekken, want ik trek het niet om hier te blijven. Daar komt ze nog wel achter. Op het moment dat ik mijn koffers heb gepakt en weg ben.

Pov Samuel

"Laila, hoe blij ik ook ben dat we eindelijk weer tijd met elkaar kunnen doorbrengen moet ik nu wel echt gaan, ik heb een afspraak met Dioni." en ik pak haar vast en kus haar op haar voorhoofd. "Doe voorzichtig met wat je ook gaat doen Samuel. Ik wil je niet weer verliezen." fluistert ze en ze kust me. Ik loop met pijn in mijn hart weg van haar, misschien voelt ze aan wat ik ga doen. Dit is misschien wel de laatste keer dat ik haar zie. Ik wil haar niet nu al verliezen, maar Kaj en Dioni hebben me nodig.

"Zo zo mannen, en wat komen jullie hier doen?" vraagt de pooier met een smerige grijns. "Wij komen korte metten maken met jou en die smerige praktijkjes van je." zegt Kaj vastberaden. Dit is het moment. We halen alledrie ons pistool tevoorschijn en schieten eerst de pooier neer en daarna zijn 2 handlangers. Ze zullen misschien denken dat er meerdere mannen komen helpen maar die zijn allemaal al opgepakt door de politie. "Ze zijn niet dood toch?" vraag ik twijfelend aan Kaj. "Nee alleen zwaar gewond en verminkt, zoals ze verdienen." en ik zie een glimlach rond zijn mond verschijnen. We lopen naar buiten en ik stuur een berichtje naar Laila. "Alles komt goed. Ik slaap vanavond bij jou."

"Kaj, Dioni, beloof en zweer me dat de meiden hier nooit maar dan ook nooit achterkomen. Ik wil dit echt tussen ons houden. Laila en Samia maken me allebei dubbel af als ze erachter komen." "Maak je geen zorgen, ik hoef de bak niet in Samuel. Dit blijft tussen ons." We knuffelen elkaar en gaan dan ieder onze eigen weg.

Ik hoor Kaj nog zeggen, "Opgeruimd staat netjes."

---------------------------------------------------

Thank you

Love xo