Ben IRMAK EDA TAŞKIRAN,
15 yaşındayım. Yıllar ne çabuk geçmiş anlamadım bile. Bu yıl liseye başladım. Hayatın zorluklarının şimdi başladığını anladım. İlkokulda ve ortaokulda hep taktir alırdım ama bu yıl dersler çok ağır geldi derslerden geçtiğime şükrettim. Yeni okul, yeni arkadaşlar ve değişik bir ortam karşıladı beni. Çok zorlandım çünkü ben sekiz yıl yatılı kaldım ve bu yıl evdeydim okulum çok yakındı eve. Ben görme engelli bir kızım ve bu bana çok zorluklar getiriyor. Allah'a isyan etmiş gibi olmasın Allah'a şükür biraz görebiliyorum. Kendim bir yere gidebilecek kadar ama bazı zorlukları var elbette. Mesela uzağı göremediğim için tahtayı göremiyorum ve bu benim derslerde başarılı olmamı engelliyor. En çok da matematikde arkadaşım Hale'den alıyorum ama anlamıyorum hoca anlatırken görsem anlayacağım. Bende çözüm yolları arıyordum. Babam rehberlik öğretmeninle konuş diyordu ama ben utanırdım söyleyemezdim ki. Babam okula geldi rehber öğretmeni Şeyma hocayla konuştu. Durumu anlattı ama hoca beni pek takmadı galiba. İlk dönem düşük alıyordum matematikten sonra çok düşündüm ve internetten dersler dinledom onlarda biraz yardım etti ve ikinci dönem geçtim. Allah'ıma şükürler olsun her gece ağlıyordum dua ediyordum sonunda geçtim. Bu arada Önder hocayı da unutmayalım o da yardımcı oldu bana. Kursa gidiyordum o zaman Önder hoca bana çok iyi anlattı bende erkek hocalarla daha iyi anlaşırım. Hayat gerçekten çooook zor be. Anlat anlat bitmez devam... Okula başladığım sıralarda arkadaşım hiç yoktu. Çünkü kimseyi tanımıyordum. Benim için zor anlardı neredeyse bir ay yalnız dolaşıp yalnız yemek yiyordum. Sonra sıra arkadaşım Hale ile dolaşmaya başladık. Ben pek girişken biri değilim utangaçım. Sonra Ebru ile gezmeye başladık. O çok iyi bir kız bana sahip çıktı diyebiliriz. İkinci dönem aramıza Rumeysa katıldı. O da iyi ve samimi bir kız. Artık yalnız değilim. Beni sadece benim durumumda olanlar anlayabilir. Mesela ben tahtayı göremediğim için hep Hale'den alırım. O da bazen verir bazen de ben çalışacağım diye vermiyordu. Ben üzülüyordum ama o da haklıydı. Derlere çalışırdım ama bir türlü yüksek alamazdım çünkü bazı hocalar zor sorardı ve bende yapamazdım. Coğrafya dersi de görsel bir dersdi hoca hep tahtaya çizer herkes de defterine çizerdi ama ben salak salak bakardım. Kendi o an çok kötü hissederdim. Herkes yazıyor ben duruyorum:(. Benim pek çizimim de iyi değil. Bir görme engelli ne kadar iyi çizebilir ki. Ama coğrafya hocam saolsun bana yardımcı oldu. Allah ondan razı olsun. Sınıf öğretmenim de bana yardımcı oldu. Hafta sonları da kursa gidiyordum yani dershane gibiydi. Çok çabaladım ikinci dönemin ortasında zayıflarım çoktu ama çalıştım çabaladım sonunda hoîiç zayıfım kalmadı. Ama teşekkür alamadım az kalmıştı almama ama alamadım. Şükrettim yinede zayıfları kurtardığima. Bana 9. Sınıf çok zor geldi daha yeni alıştım. İnşallah bu yıl daha başarılı olacağıma inanıyorum.
Seneye görüşmek üzere :-) bir sonraki yıl da zorlukları anlatıcağım :-) görüşmek üzere :-)
