the untold story

# hoofdstuk 11

Perspectief Lina
Ik had het gevoel dat mijn leven weer een beetje beter begon te worden. Elhamdulilah. Mijn vader heb ik niet gezien en ook niet gesproken en dat deed me gek genoeg helemaal niets. Eerst dacht ik het blijft mijn vader. Het zal vast pijn doen als we mekaar nooit meer zouden spreken. Maar tot nu toe gaat het prima zo. Hij heeft me een paar keer gebeld voor de rest niets. Ik bedoel als hij echt zo bezorgd was, dan had hij wel meer moeite gedaan dus ja.

Het was 3uur in de middag. Vandaag heb ik een sollicitatiegesprek bij een catering. Ik hoop dat ik aangenomen wordt, want ik moet echt eens snel geld gaan verdienen.

Ik liep naar de kledingkast en trok er wat leuks uit. Een lichte spijkerjeans en een nette witte blouse. Ik deed mijn hoofddoek leuk naar voren. Deed wat siraden om en keek in de spiegel. Toppie.. nog wat mascara en eye liner en klaar is kees. Ik deed alvast mijn spullen in mijn tas en pakte de auto. Op naar m'n sollicitatie!

.....
Yyyyyeesssss whoehoeee mission complete! Ik ben gewoon aangenomen als leidinggevende. Wauuw mijn dag kan niet meer stuk.
Ik pakte uit enthousiastme mijn telefoon en stuurde een sms naar Hakim.
Ik ben aangenomen!! Ben zo blij. Groetjes Lina.

Binnen no time had hij gereageerd.
Suuuuupppeeeerrr. Ben echt blij voor je wollah! Dit moeten we vieren!! Waar ben je, dan kom ik langs? - hakim

Ik gaf hem het adres door van m'n werk en binnen 15 minuten was hij bij me.

Hij kwam aanrijden in zijn vette audi en parkeerde naast de mijne.

"Wayyaaawww Lina goed man." Hij opende zijn armen. En ik rende van geluk naar hem toe en we knuffelde even.

"Zie je Lina. Je had het er zo moeilijk mee, dat je zonder baan zat en dat dat alles moeilijker maakte. Maar elhamdulilah heb je nu een baan. Het zal alleen maar beter worden inshaallah."

"Jaaa! En wat voor 1. Leidinggevende man!!"

"Nee joh.. gruwelijk."

"Dus binnenkort rijd je gewoon in plaats van die golf 5 in een dikke golf 6." Hij lachte er bij.

" haha gekkie. Nee joh. Auto is niet zo belangrijk. Ben blij met deze. Ik wil gewoon zo snel mogelijk een huis. Een eigen huis snapje. Dat is alles wat ik nu nog nodig heb."

"Ik snap het. Ewa komt goed insha'allah. Hard werken en misschien wordt die tijdelijke tuinhuisje waar je nu in woont wel gewoon jouw huis!"

"Ooohmygood stel heh!" Zei ik blij.

"Ewa zid yallah. Waar gaan we naar toe? Ik trakteer vandaag op je. Heb je verdient." Zei hij lief.

Aahh. Hij is zoo leuk. Als vriend dan heh.. shit! Shit shit shit. Nourdine........

Ik ben hem gewoon vergeten. Ik had hem als eerst moeten melden! Waarom ging mijn eerste gedachte meteen naar hem. Die nu voor me stond en niet gewoon naar Nourdin.
Ik voelde me nu slecht en schuldig.

Dit kan echt niet. Waar ik mee bezig ben. Wat wil mijn hart nou?

"Uhm Hakim. Ik vergeet helemaal dat ik nog dingen te doen heb wollah." Loog ik tegen hem. Ik had erge medelijden met hem. Het liefst wilde ik wel meegaan, maar dat kan gewoon niet. Dat hoort niet. Daarvoor heb ik Nourdin.

" ja doooeii Lina. Dat kan later, eerst vieren. En trouwens.. hup Instappen. Het was een bevel om te doen geen vraag." En hij stapte in en sloot de deur.

Daar stond ik dan. Geen enkele benul van wat ik nou moest doen. Moest ik hem op deze manier weigeren of moest ik gewoon meegaan. Alleen voor deze ene keer?

Ik deed de deur van de passagiers kant open en zei hem dat het echt niet ging. "Sorry Hakim."

Snel deed ik de deur dicht. Ik schaamde me en liep gauw naar m'n auto. Ik keek in m'n spiegel, maar zag dat hij niet uitstapte ofzo of wegreed. Hij bleef gewoon zitten in zijn auto.

Ik negeerde het en dacht aan Nourdin.

Ik reed een stukje achteruit op de parkeerplaats zodat ik weg kon rijden. Net dat ik die kans had om weg te rijden, werd ik tegen gehouden door Hakim die zo voor me geparkeerd stond, zodat ik er niet langs kon. Ik gebaarde met mijn handen dat hij aan de kant moest en wees zogenaamd naar mijn horloge.. zo van echt geen tijd sorry.
Het was gewoon dat.. dat hij iets met mij deed van binnen. Maar wat?

Hij stapte uit zijn auto en liep mij kant op. Ik deed m'n raam naar beneden en daar zat ik weer.. oog in oog met hem.
" ewa Lina. Ik wacht nog steeds hoor. Ga eens gauw weer je auto parkeren. Of weet je wat. Wacht effe wacht. Niet wegrijden heh!"

Zonder dat ik er op kon reageren liep hij terug naar zijn auto. Hij parkeerde hem en liep weer terug naar mijn auto en hij stapte naast mij in.

Nee.... pf. Oke nu kan ik dus echt niets meer. En Ik weet ook wel dat ik hem eerlijk moet vertellen dat ik al een relatie heb. Maar.. mijn gevoel zegt dat ik hem dat niet moet vertellen. Waarom? Omdat ik bang ben en wel zeker weet dat hij dan uitstapt en weg is en ik hem dan met andere woorden kwijt raak. Terwijl... dat wil ik helemaal niet. Dus waarom zou ik hem dan moeten kwijtraken. Dit alles speelde in mijn gedachte af, terwijl hij op een reactie zat te wachten.
"Lina?"
" ja..?" Ik keek hem even aan.
" kan je rijden of niet?"
En ja hoor weer lachtte ik. "Hahah tuurlijk dombo."
" oke dan gewoon voor die zekerheid weet je, want als je weg blijft met je gedachte, laat mij dan maar rijden."

Ik genoot van zijn gezelschap en vond dat ik gewoon moest genieten van het moment. Ik bedoel hij doet toch niets verkeerd? Hij heeft me niet aangeraakt ofzo. We zijn dus gewoon vrienden.

Ik gaf in een keer volop gas en weg waren wij.
"Weyemma vandaag ga ik dood. Je rijd nog gevaarlijker als ik!" Acteerde hij.
Ik lachte en vroeg hem waar ik naartoe rijd. "Laten we naar Amsterdam gaan. Weg hier uit Rotterdam." Stelde hij voor.
"All right. Amsterdam, here we come." En we pakte de snelweg.

We kletsten onderweg over alles en nog wat. Het was echt lachen met hem. Hij was gewoon grappig, maar kon ook heel serieus zijn. We praatte wat bij over het verleden en voor we het wisten waren we er al.

Voor Schiphol, stopte we langs de snelweg bij La Place. Ik parkeerde de auto en samen liepen we La Place binnen.

We zochten een tafeltje op en gingen zitten. Hij bestelde een koffie en broodje en ik warme chocolademelk en een broodje gezond.

Na 10 minuten liep ik weg van tafel en ging naar de wc's. Dan kon ik even m'n mobiel checkken. Ik wist zeker dat nourdin een paar keer gebeld heeft.

Ohmygod ja hoor. 8 gemiste oproepen van Nourdin.

Ik belde hem gauw.
"Hey nourdin."

N: waarom heb jij een telefoon als je niet opneemt?

Ik: ga je zo beginnen?

N: ja hallo.. je weet toch dat ik er niet tegen kan als je niet opneemt.

Ik: ja snap ik, maar het kan toch zo zijn dat ik bezig ben. En trouwens ik moet je wat vertellen.

N: nouu... ben je aangenomen of niet?

Ik: jaaa..

N: aah goed liefje. Ben blij voor je!

Ik: ja ik ook. En dat is niet alles heh. Ben aangenomen als leidinggevende. Dat had ik je nog niet gezegd. Dat ik daarvoor had gesolliciteerd. Ik had echt niet verwacht dat ik daarvoor aangenomen zou worden vandaar.

N: super goed nieuws. Ewa ik kom nu meteen naar je toe safi? Waar ben je?

Shit - ..moet ik het zeggen of niet?