Invincible Ft. The Maze Runner

"Invincible..."

Alison P.O.V.:

Gevangen in zijn armen geef ik het op. Ik ga niet vrij komen, hij is te sterk. Niet veel sterker maar sterk genoeg om mij vast te houden in twee armen die me laten voelen alsof ik thuis ben. Nooit heb ik gehuild maar nu in de armen van deze Aziatische jongen heb ik moeite met het terugdringen van mijn tranen. Moeite is iets wat ik bijna nooit heb en zeker niet met dit soort dingen.
'Newt, ik neem haar wel mee om haar naar in de muur te krassen,' zijn stem klinkt zacht in mijn oor en dat terwijl hij veel harder spreekt. Mijn lichaam voelt moeër aan. Misschoen door mijn slaap te kort of door de actieve bezigheid van vanochtend. Het was een hele hardnekkige Griever.
'Oké dan... Meiden loop maar mee dan gaan we wat eten bij Frypan. Jullie hebben allemaal nog niet ontbeten,' ze volgen Newt, ik hoor het aan de voetstappen die weglopen. Minho laat me los en kijkt me met een mengeling van verwarring en begrip in zijn ogen aan.
'Sleeping Beauty? Alles goed met je?' vraagt hij me zachtjes en ik voel gewoon dat ik de tranen niet vele langer meer weg kan duwen. En dan gebeurd er iets wat in drie jaar nog nooit is gebeurd: ik breek. Mijn ogen beginnen te tranen, mijn benen beginnen te trillen en het enige geluid wat mijn mond verlaat is een stotterende ja. 'Tranen stromen over je wangen ne je zegt nog steeds dat alles goed gaat met je?' Hij pakt me weer vast, trekt me dichter tegen zich aan om me vervolgens mee te nemen het Forest in. Waar gelukkig niemand me kan zien huilen. Hij et ons neer tegen een dikke boom en alsof ik hem al jaren ken kruip ik dicht tegen hem aan mijn hoofd verbergend in zijn borstkas. Door mijn tranen wordt zijn shirt vochtig en ik denk nog een keer aan het gevoel wat ik had toen ik Minho beval om weg te rennen en mij achter te laten met die Griever die denk ik de laatste klap niet echt in dank af nam. 'Je glimlacht en je bent aan het huilen. Wat ben je toch een ingewikkeld meisje.'
'Right back at you,' zeg ik zacht grinnikend en kijk even om naar de Aziaat.
'Ik ben geen meisje,' zegt hij beledigd en slaat zijn arm nog dichter om mijn middel heen zodat ik nergens meer heen kan. 'Zo nu ben je van mij.'
'Ik ben helemaal geen eigendom van jou maar als ik dat wel was zou ik niet zeker weten of ik het heel erg zou vinden,' fluister ik zachtjes en kan mezelf wel voor mijn kop slaan door wat ik zojuist heb gezegd tegen de Aziaat.
'Right back at you kid,' lacht hij zachtjes en ik voel zachtjes zijn hand door mijn haren gaan. 'Right back at you.'
'Compliment of belediging?'
'Compliment,' ik krijg een glimlach op mijn gezicht en zelfs mijn tranen zijn gestopt met stromen. 'Zo zie ik je liever al moet Jeff of Clint nog wel even je handen en knieën na kijken.'
'Mijn handen zijn niet zo erg. Gewoon hier en daar een snee door het bloed leek het heel wat erger dan dat het was. Mijn knieën heb ik nog niet na kunnen kijken,' fluister ik als antwoord naar de jongen en kijk even naar mijn knieën die nog altijd aan het bloeden zijn.
'Kom ik draag je naar de Med-Jacks,' en voordat ik er wat tegen in kan brengen heeft hij me al opgetild en loopt hij het Forest uit met mij in zijn gespierde armen. En of ik dat nou zo erg vind laten we maar in het midden.

Hey Hey,
Dus ik heb weer een week school overleefd en ik hoop jullie ook dus hier de quote van deze week:

Confidence
(n.) Writing "Answer Key" at the top of your test paper

Ik zou dat best wel een keer willen doen xD
Bye Bye,