Laf olsun diye söylemiyorum ben ciddiyim içim acıyor. ya bildiğiniz resmen içim yanıyor kavruluyor elimden bir şey gelmiyor geçiremiyorum bu acıyı ben. içim dediğim yer göğüs kafesimden başlıyor sırtımdan dönüp dolaşıp kasıklarımın biraz üstünde bitiyor. betimleyemiyorum oralardaki acıyı, sızlıyor sızlıyor durmuyor. çaresizlikten kafayı yiyorum yavaştan. bir an olsun rahat bırakmıyor. ellerimi kafamın üstüne koyup dizlerimin üzerine yatınca geçer sanıyorum ben, geçmiyor. biri kibrit yakıp attı içime sönmüyor, biri bedenimi delip geçen bir bıçakla yüzlerce kez göğüs kafesime saplıyor gibi kanıyor durmuyor, biri iç organlarımı koparıp atmak istiyor yapamıyor. içim ağlıyor lan, iç organlarım ağlıyor acıdan. içimde ki yangından, kandan. gözlerim gibi ağlıyor her yerim.allah çarpsın bak öylesine söylemiyorum kalbimin oralarda bir yerlerde canımı acıtan çok pis şeyler var. bir kalp ağlar mı hiç? ağlıyor ulan acıdan bende ki kalp ağlıyor. paramparça oluşunu, her gün biraz daha kırıldığını, kırıkların sesini duyuyorum ben.allah belamı versin bak yanıyor her yerim. içim dışım yanıyor.
