Μετά από εσένα, τι;

~Κεφάλαιο πρώτο~

4:00 π.μ. Αύριο φεύγω. Φεύγω για κατασκήνωση, στο Ορεινό Κατασκηνωτικό Εκπαιδευτικό Κέντρο Νυμφαίου της ΧΑΝ. Άγχος, άγχος, άγχος... Μα τα πήρα όλα; Συγκεντρώσου Ίνα, δεν μπορεί να ξέχασες τίποτα τσέκαρες τη λίστα με τα πράγματα εφτακόσιες τριάντα εννιά φορές... Πφφ έχω μανία με τις λίστες για τα ΠΑΝΤΑ, οπότε τα πράγματα για κατασκήνωση δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση... Ωχ Θεέ μου, κάνε να μην ξεχάσω τίποτα πάλι και ψάχνομαι... Και δεν φτάνει μόνο αυτό, έχω και την αγωνία μου... Δεν θα ξέρω σχεδόν κανένα εκεί... Θα πάω τρίτη περίοδο ενώ εδώ και τρία χρόνια πάω δεύτερη... Αχ ξέρω μόνο την Ευγενία... Τι θα κάνω; Θα καταφέρω να κάνω καμία φίλη; Και με τα αγόρια τι θα γίνει; Θα συνεχίσω την παράδοση και θα τα αγνοώ/σνομπάρω; Ως πότε θα 'μαι ντροπαλή; Αχβαχ, καλά λένε κάθε αρχή και δύσκολη... Αυτό το πρέπει να το 'χω δει στο we heart it... Το οποίο ΛΑΤΡΕΥΩ , μπαιδεγουέι. Περνάω ώρες ολόκληρες ψάχνοντας εικόνες και quotes που αντιπροσωπεύουν το current mood μου... Φυσικά βλέπω κάτι χαζομελογλυκουλενιορομαντιστικα που τα λατρεύω... Καλά όμως μερικά ούτε καν εγώ από το ροζ συννεφάκι μου δεν πιστεύω... Ή απλά είμαι σίγουρη ότι δεν θα συμβούν σε εμένα... Γιατί πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι... Δεν είμαι όμορφη, αυτο συνεπάγεται ότι δεν είχα ποτέ αγόρι, αυτό συνεπάγεται ότι δεν έχω πείρα στις φάσεις και τα φιλιά ΑΡΑ δεν έχω και την καλύτερη εικόνα για τον εαυτό μου γενικά, για το αν αρέσω στο αντίθετο φύλο ειδικά είμαι βέβαιη πώς όχι, ούτε καν. Και ΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑ μια μερα είδα κάτι τοοοοσο fake... "Κάθε καλοκαίρι έχει την ιστορία του"(!) Σιγααααα εσυ, μόνο σε χολλυγουντιανές παραγωγές συμβαίνουν αυτά! Πιο πιθανό είναι να βρεις έναν ροζ μονόκερο στην αυλή σου! Ακούω τη φωνή της κολλητής μου της Βερόνικας να μου λέει "Ποτέ μη λες ποτέ"! Χαχαχα εδώ σίγουρα λέω... Πωω η Βερόνικα... Θα μου λείψει τρελά... Και τα κορίτσια... η Ελευθερία, η Κορίνα κι η Βασιλική κι η Έλενα... Το κρου μου το γλυκό. Όμως αρκετά με όλα αυτά πρέπει κάποια στιγμή να κοιμηθώ... Μα τι ώρα είναι; ΤΙ; Κομπλέ πήγε 6:00 με αυτά και με εκείνα... σε τρεις ώρες θα ξυπνήσω... Ώρα να κοιμηθώ...

Μπιμπμπιμπ, μπιμπιπ, μπιμπιπ... Πωωω τι ακούγεται νυχτιάτικα; Λες να'ναι κάνας συναγερμός αυτοκινήτου; Καλά τώρα πρέπει να'ναι πέντε το πρωί ή... ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΧΤΥΠΑΕΙ! Κι η ώρα είναι... Εννιάμιση; ΕΝΝΙΑΜΙΣΗ; Έχασα το λεωφορείο; Τινάζομαι από το κρεβάτι, τρέχω στις σκάλες και φτάνω κάτω φουριόζα τσιρίζοντας "Μαμά έχασα το λεωφορείοοοοο, γιατί δεν με ξύπνησες, γιατί ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙΙΙΙ;". Ώπα κάτσε... εγώ δεν έβαλα ξυπνητήρι... Τι φάση; -Αμάν βρε Δέσποινα τι τσιρίζεις έτσι πρωινιάτικα στις δέκα και μισή φεύγεις... Και ξέχασες κυρία μου να βάλεις ξυπνητήρι! Δε λες πάλι καλά που το σκέφτηκα να βάλω εγώ, γιατί σε ξέρω, δεν σε ξέρω τι αφηρημενη που είσαι; -Τζίζας μαμά!