The Story Behind Ms. Perfect

The Shadow pg. 2

(Jazz's POV)

I slowly opened my eyes when I heard a sound of foot steps downstairs. Shhhhhhh.....
I lazily stood up from the bench and hide myself behind the plywood I saw before the annoying stranger notice me.

Sino kaya tong paparating?
Napaka wrong timing naman, wika ko habang inaabangang pumasok kung sino man tong mapangahas na taong to.

Ako nga pala si Jazz Alen Reyes. 21 years old at third year College na ako dito sa Arce Art School. Hindi ako friendly at hindi din ako anti social, pero mas malapit sa pagiging anti-social kaysa pagiging friendly.
I hate long conversations, especially a serious one. That is because I have irritable type of personality and I barely had an interest getting to know other people.

Naputol ang pag iisip ko ng bumukas ang pinto ng roof top at bumungad saakin ang isang babae. Mahaba ang wavy niyang buhok.
Hindi ko masyadong makita ang mukha niya. Medyo malayo tong pinag tataguan kong plywood sa bench na kinahihigaan ko kanina na ngayon ay akmang hihigaan naman nung istorbong babae.

Ung skirt niya checkered na black, white and red kaya siguradong high school siya. . . . . . .
Haixt!! Mga highschool na to oh, siguro may katagpo kaya pumunta dito. tsk! tsk! Naglagay ng headphones ung babae saka pumikit.

Wow! ha... Inagawan ako ng tulugan... Ang malas ko naman. Nagtitiis ako ngayon dito sa likod ng plywood.

Prente akong umupo saka sumandal sa grills ng rooftop paharap sa kinaroroonan ng babae.
Suddenly gusto ko siyang panoorin matulog. Nakaka inggit naman, parang ang payapa ng isip niya habang natutulog.

Kailan kaya ako ulit makakatulog ng ganyan ka payapa... Naalala ko pa ung huli kong pagtulog ng payapa.

Jazzy, oras na para matulog anak. Hindi ka pa ba inaantok? wika ni mama. Ma hindi po ako makatulog eh, sabi ng batang si Jazz sabay yakap sa mama niya na kadarating lang galing sa trabaho. Doktor ang mama ni Jazz kaya halos gabi nalang niya nakikita ang mama niya. 5 years old palang siya nang mamatay ang papa niya dahil sa car accident kung kayat nagpaka subsob sa trabaho ang mama niya para sakanya at para mapawi ang lungkot nito sa pagkamatay ng papa niya.

Inilapag ng Doktora ang dala nitong bag sa mesa saka nahiga sa tabi ni Jazz. Matulog kana ha anak? Andito na si mama, wika nito. M-ma!! Natatakot ako, sabi ni jazz habang nanginginig ang kamay na hinawakan ang mukha ng mama niya.

Sssshhhhhhhh.... Andito lang ako anak, babantayan kita okay? wag ka ng matakot, sabi ng Doktora. Talaga mama? puno ng tuwang sabi ng bata sabay yakap sa ina. Oo naman anak. Mahal na mahal ka ni mama eh, may pagmamahal na sabi ng Doktora saka niyakap ng mahigpit ang anak.

Naputol ang pagtanaw ko sa nakaraan ng bigla nalang tumayo yung babae mula sa pagkakahiga. Nakapikit parin siya habang kinukumpas ung kamay niya na parang humahanap ng timing. Binabangungot ata to ah, bulong ko. Tsk!Tsk! may saltik na ata.

Tatayo na sana ako para gisingin siya ng bigla siyang tumalon talon with matching head bang pa habang kumakanta.

Taena!!???... Hindi manlang siya nagmulat ng mata. Nakapikit parin habang pasayaw sayaw pa. Nakowwww!!..

Akala ko ako lang ang may problema, pati pala tong babaeng to. Kaso mas malala ata ung sakanya eh. Sa utak ang tama. Habang pinapanuod ko siya bigla nalang gumuhit ang ngiti sa labi ko. Nakakatuwa siya panoorin.
Ang cute cute niya tignan pero hindi ko kailan man naisip na i-date ang babaeng may tama sa utak. Natigil ang pag-iisip ko ng bigla nalang tumigil sa pagsayaw at pagkanta ung babae, nakapikit parin siya.

Ung mukha niyang kanina eh ngiting ngiti at masigla, ngayon ay blankong blanko. Walang ka emo emosyon. Pero ano to? biglang may tumulong likido mula sa mata niya. Tumingala ako para tignan kung umaambon pero hindi naman. Tumungin ulit ako sa babae. Luha nga ang nakita ko.

Umiiyak siya habang ung mukha niya wala paring emosyon. Napigil ang aking paghiga ng unti unti siyang magmulat ng mata. Naroon pala ang lahat. All you can see in her eyes was pain and sorrow. Sa mata pala niya nakatago ang pait at sakit na nararamdaman niya.

Maybe that was the reason why she kept her eyes closed while singing a while ago. Patuloy parin siya sa pag iyak.

Suddenly I wanted to comfort her but I can't.

Then that time I just decided to be a
.
.
.
.
.
.
.
.
shadow .