All of me ft Samuel Leijten

Hoofdstuk 46

Samuel:

Ik word wakker op een koude vloer en ik voel de pijn in mijn rug. De herinneringen komen terug. Gister ben ik vanaf Disneyland naar deze nare cel gebracht ze hebben me geslagen en pijn gedaan. Ze hebben laten voelen dat ik wel mee moet werken en moet luisteren anders loopt het gruwelijk met mij af. Ik heb heftige hoofdpijn. "Sta op!" Schreeuwt dan iemand en ik sta op. Volgens hem gaat het te langzaam en slaat mij. Ik word mee genomen. Ik word op een stoel gezet en er staan pillen en een gansje water. "Innemen!" Schreeuwt Ferdinand. Ik doe het niet want ik weet dat het drugs zijn. Hij slaat boos met zijn vuist op tafel en duwt mijn hoofd achterover hij geeft een stomp in mijn maag waardoor ik mijn mond open en hij de pilletjes er in duwt. Ik slik ze door met een vies gezicht. Mijn hoofd begint pijn te doen en te draaien mijn hart gaat sneller kloppen. Ze brengen me terug. Ik val in slaap met heftige pijn. Op dit moment mis ik Manon...

Manon:

Ik word wakker in het hotel. Zonder Sam alleen ik ben echt klaar met hem. Ik ga vandaag ook terug naar huis. Geen idee waar Samuel is maar boeit me ook helemaal niks! Ik pak mijn spullen in en boek het eerst volgende vliegtuig naar huis. Na een uurtje neem ik de taxi naar het vliegveld. Met een brok in mijn keel ga ik weer door de controllers heen zonder afscheid te nemen van Sam... Het doet pijn maar het is beter zo. Na 2 uur word ik om geroepen dat het vliegtuig vertrekt. voordat ik instap kijk ik nog een keer achterom. "Bye Parijs Bye Sam..." Ik loop naar mijn plek en stop de oortjes in mijn oor. Ik zet de radio aan. Tot mijn schrik komt ook nog het nummer "nu laat ik je los- B-Brave" ik hoor Sam beginnen...

Soms voelt 't als een film,
Maar ik weet niet wie ik speel,
Dus ik zet maar een masker op en lach er rustig mee.

Jij zegt dat het goed komt,
Hou vol het komt echt goed,
Maar ondertussen weet je niet,
Niet hoe het voor mij voelt.

Ik weet niet eens waarom,
En niet eens meer hoelang,
Ik hoopvol en geduldig bleef omdat 't werd verlangd.

Jij liet niets echt los,
Wil meer,
'T wordt tijd dat ik me keer.
"
Nu laat ik je los,
Nu laat ik je lo-o-o-os,
Nu laat ik je los,
Ja nu laat ik je los.

De tranen stromen over mijn wangen. Maar Sam is vertelden tijd...
Als het vliegtuig na een uurtje land pak ik mijn koffer en rij naar huis. Ik had geen zin om Dioni te bellen dus nam een taxi. Thuis aankomen wil ik de deur openen maar voel dan een hand op mijn schouder. Ik draai me om en schrik. "Max?" "Hey babe al weer terug?" Ik bloos "ja ik was naar Sam" "weet ik waar is hij dan?" "Ehm hij is ehm..." Hij kijkt me verbaasd aan. "Heeft hij wat geflikt?" Vraagt hij. "Neee.." "Manon vertel ik zie dat je liegt" ik twijfel super erg maar ik zie wel dat hij echt om me geeft... "Okay loop mee naar binnen" hij knikt en ik open de deur ik zet mijn koffer op de trap en we gaan zitten op de bank. "Vertel" zegt hij lief. "Samuel heeft gelogen tegen me over dingen en was er klaar mee en ben weg gegaan" zeg ik kortaf. "Wat voor dingen?" Vraagt hij. "Max asjeblieft ikw il het er niet over hebben" zeg ik zuchtend en ik staar naar de grond. "Okay bae ik hou me mond erover" ik kan er niet tegen dat hij me bae noemt... Hij draait mijn hoofd naar zich toe. Ik kijk boos. "Rustig bae" zegt hij. Ik schud van nee. Hij streelt met zijn hand over mijn wang ik duw hem geïrriteerd weg. Hij pakt mijn handen ik sla boos in het rond om los te komen. De tranen springen in mijn ogen en ik schreeuw. Hij duwt me naar achter houd me minder stevig vast hij fluisterde "rustig babe ik weet dat je me wil en dat je van me houd" zijn gefluister maakt me bozer. Maar dan wrijft hij over mijn wang en plaatst kusjes in mijn nek. Een zachte kreun verlaat mijn mond wat niet de bedoeling was. "Hmmm zie je babe you want me" ik slik ik wil dit niet. Hij plaatst nog meer kusjes en ik kan het niet laten om te kreunen. Dat doet he, grijnzen. Hij houd zich niet meer in en zoent me. Ik zoen mee. Ik wil terug trekken maar nu laat hij me dan ook niet meer los.