School 26 University

44- Double Personality

   [Nicole's POV]

Matapos mangyari ang insidente nagpasiya muna akong pumunta sa cafeteria, 10:30 palang ng umaga at malapit na ring magtanghali. Naalala ko si Sakura "Saan kaya nagpunta si Sakura?" Tanong ko sa sarili ko. Nakarinig ako ng tawang nakakatakot at para bang naramdaman ko ang paghinga niya sa may batok ko

Kinakabahan ako, nanginginig. Gusto ko itong tignan pero natatakot ako, pinikit ko nalang ang mga mata ko at agad akong tumalikod. Pero nang binuksan ko na ang mga mata ko nagtaka nalang ako na wala naman palang tao

"Tama na ang pag-iisip ng kung ano-ano, tinatakot mo lang ang sarili mo Nicole" Sabi ko nalang sa sarili ko. Naisip ko na siguro guni-guni ko lang yun, nang makakuha na ako ng maiinom agad na akong dumiretso sa room ko, oo nga pala naalala ko magkaroom pala kami ni Sakura

Naglakad na ako papunta doon sakto pagbukas ko ng pintuan nakita kong nakatayo si Sakura sa may harapan ko. Muntik na akong napasigaw dahil sa gulat buti nalang pala at nandito siya, nagulat nalang ako nang bigla niyang hinawakan anh braso ko at para bang may sasabihin

"Hindi na tayo ligtas dito, kilala ko na kung sino ang kapatid ni Amanda, kilala ko na rin kung sino si Amanda, at kilala ko na kung sino ang principal ng school na 'to" Sunod sunod na pagkasabi sa akin ni Sakura

"Te-teka, ano? Naguguluhan ako" Sabi ko sa kanya "Hindi pa patay si Kenneth, siguro isang decoy lang ang ginamit para gayahin ang katawan ni Kenneth" Sabi nito

"Pano ka nakakasigurong hindi pa patay si Kenneth?" Naguguluhang tanong ko sa kanya "Nakita ko siya, siya ang kapatid ni Amanda, Amanda Ahran Cho at siya din ang principal" Sabi nito, nanlaki nalang ang mga mata ko sa mga narinig

"Ang ibig mong sabihin hindi pa nga talaga patay si Kenneth, kaya pala napansin kong hindi gumagalaw at nagsasalita yung Kenneth na kasama natin kanina sa dining area" Sabi ko habang nakaface palm

Inabot ni Sakura ang isang papel at tinignan ko ito. Isang birth certificate? Nakalagay ang lahat ng information tungkol kay Ahran at nakita ko rin doon na totoo ngang kapatid siya ni Kenneth pero bakit sa amin naghihiganti si Kenneth? Wala naman kaming ginawa sa kanyang masama

"Galit na galit si Kenneth sa mga naunang batch sa atin, kwento kasi ni ate Carly na pinatay daw si Ahran ng killer noon pero wala silang nagawa noong humihingi nang tulong si Ahran sa kanila dahil wala silang kalaban-laban sa pumapatay at takot na takot talaga sila noon" Pagpapaliwanag sa akin ni Sakura "Pero ngayon pati tayo nadamay na, kahit wala tayong alam tungkol diyan sinasama na rin tayo ni Kenneth sa mga gusto niyang patayin" Dagdag pa nito

"Alam mo, kailangan na nating sabihin 'to sa iba bago pa lumala ang lahat. Ipaalam na natin sa kanila" Sabi ko nalang kay Sakura at tumango nalang siya. Pagkalabas namin ng kwarto laging gulat ko nang makita naming ang dilim

"Teka? Gabi na ba?" Kinakabahang tanong ko kay Sakura "Ewan ko na kung ano ang nangyayari" Sagot naman nito. Mukhang pinaglalaruan kami ni Kenneth ngayon, naalala ko na nasa loob kami ng campus siguro ay pati panahon at oras ay kaya nitong kontrolin, nakakatakot na talaga

Hindi nalang namin pinansin kung ano ang nangyayari, kahit madilim ay patuloy parin ang pagtawag namin sa mga hinahanap naming kasamahan. Nakita namin ang cafeteria na may ilaw, nakita namin na nandun silang lahat at masayang kumakain, agad naman kaming pumasok sa loob ng cafeteria para pagbantaan sila

"Guys, kailangan na nating umalis dito sa university. Masyado nang mapanganib" Sabi ko kaagad sa kanila habang hingal na hingal dahil sa pagtakbo