Life With The Marauders (Dutch Version)

56. Training*

Maggie's POV.

Ik zucht. Ik haat het om alles nog eens te vertellen. Het is al erg genoeg dat het allemaal al gebeurd is. "Vanochtend zoende Sirius me en..." "Ho gaan eens terug!" roept Emmett kwaad. "Laat me mijn verhaal vertellen!" zeg ik. "Hij zoende je?!" vraagt Emmett. "Emmett," zucht ik. "Niemand zoent zomaar mijn kleine zusje! Trouwens je bent nog veel te jong!" gaat hij verder. "Eén: laat me verder gaan met mijn verhaal, twee: niet zo zeuren en drie: nee, ik ben niet te jong," zeg ik. "Ga verder met je verhaal," bromt hij. "Ik wees hem af en ik ging weg maar Lily wilde later weten waarom ik hem had afgewezen en ik werd gek van het liegen dus vertelde ik het haar," zeg ik. "Je..."

"Ik weet dat ik zei dat ik het niet wilde vertellen maar ik was het liegen zat en ik had een heel zwak moment. Later werd ik nogal kwaad en ik riep dat ik samen met Sirius wilde zijn. En hij hoorde dat. Ik raakte mijn ketting kwijt want het slotje was kapot en doordat ik boos was zagen ze me bijna transformeren. Ik rende naar de kelder en ik werd rustig genoeg om mijn ketting weer te vinden. Ik ging weer gewoon naar de les maar later moest ik alles wel gewoon uitleggen en daar kom ik net vandaan," zeg ik.

"Dat is een heel gedoe," zegt hij. "Ik weet het," zeg ik en ik ga achterover liggen. "Ik snap wel waarom je je niet kan concentreren," zegt hij. "Ik wil gewoon normaal zijn," zeg ik. "Het leuke aan jou is dat je niet normaal bent en dat je anders bent komt niet door je gave," zegt hij. "Emmett McCarty Cullen, heb jij nou net iets gezegd dat echt ergens iets op slaat?" vraag ik. Hij grinnikt. "Ik heb niet alleen spieren. Ik heb ook wel hersens," zegt hij. Ik kijk hem serieus aan. "Ja, ik heb hersens," zegt hij. "Tuurlijk," zeg ik ongelovig. "Als ik jou was zou ik naar boven gaan en iedereen uitleggen hoe het allemaal echt zit. Zorg dat het niet zo raar wordt en dat jullie gewoon normaal vrienden kunnen zijn maar als die Sirius nog één keer mijn kleine..." "Zusje aanraakt dan ruk je zijn hart eruit," maak ik zijn zin af. "Dit zei je ook al bij mijn vorige vriendje."

"Ga naar boven, kleine," zegt hij. Ik grinnik en ik verander mijn kleren weer terug in mijn gewaad. Ik pak mijn tas en ik loop naar boven. Ik loop de gangen op en ik ga opzoek naar mijn vrienden. Ik ga wel naar de leerlingenkamer. "Maggie!" hoor ik achter me. Ik draai me om en daar staat Severus. "Severus," zeg ik. "Ik wilde zeggen dat het me spijt van die beukers enzo," zegt hij. Sinds dat beukergedoe heeft hij niet geprobeerd mij nog iets aan te doen. Sirius en James. Nou dat is een ander verhaal. Zij kunnen echt niet met Severus overweg. "Maakt niet uit het is al best lang geleden gebeurt. Vergeten en vergeven," zeg ik. "Fijn," zegt hij.

"Heb jij Lily trouwens nog ergens gezien?" vraag ik. "Iemand had Remus van de achterkant behekst dus hij ligt op de ziekenzaal en de anderen zijn bij hem op bezoek," zegt Severus. "Serieus? Waarom mis ik altijd wanneer iemand van mijn vrienden wordt behekst?" vraag ik meer aan mezelf. "Jij bent de enige die snel genoeg is om een goede en sterke tegenspreuk of een andere vervloeking te plaatsen. Het zou dom zijn om het voor je gezicht te doen," zegt hij. "Klopt nou ik ga naar de ziekenzaal," zeg ik en ik loop weg. "Maggie! Andere kant!" roept Severus. "Dank je," zeg ik en ik loop nu - hoop ik - wel de goede kant op.

Ik loop richting de ziekenzaal en ik zie Remus al liggen. Ik spring op de rand van zijn bed. "Dus welke vloek is het nu?" vraag ik. "Striemvloek," zegt Remus. "Autsj, ik heb er wel wat voor," zeg ik. "Fijn, want Madam Plijster kan niks vinden en ik haat het om met een gezwollen arm te lopen," zegt hij. Ik leg mijn hand op zijn gezwollen arm en ik zeg: "Facite alveum torrentis hujus maledictionem infectum." Ik haal mijn hand weg en zijn arm ziet er weer normaal uit. "Je bent een geniale heks," zegt hij. "Dank je," zeg ik.

"Waar is de rest?" vraag ik. "Geen idee," zegt Remus. "Je bent een vreselijke leugenaar. Sirius en James zijn wraak aan het nemen, hè?" vraag ik. Hij knikt. "Ik ben zo terug," zeg ik. "Doe nou niet. Straks gebeurt er nog iets," zegt hij. "Daarom ga ik daar heen," zeg ik. Hij pakt mijn arm vast. "Ik laat je niet los en je wilt niet een ziek iemand achter je aan hebben," zegt hij. "Je bent niet meer ziek," zeg ik. "Alsnog ik laat je niet los en desnoods ga ik aan je been hangen," zegt hij. "Best. Ik blijf al zitten," zeg ik.

Ik ga tegenover hem op het bed zitten en ik ga met mijn benen onder de dekens liggen. Hij gooit een kussen naar me en ik leg hem onder mijn rug. "Dus je bent van plan weer gezellig met iedereen te doen?" vraagt hij. "Je zag hoe makkelijk ik vandaag veranderde," zeg ik. "Dat kwam door je ketting. In die tijd dat ik je geheim wist en daarvoor weet ik zeker dat jij ook niet bijna veranderd was. Bij mij is het al bijna een paar keer gebeurd dat iemand het grappig vond om bij de wilg te komen en ik diegene zag. Maar toch is er nog niks gebeurd," zegt hij. "Nog niet en jij kan na de Volle Maan weer normaal zijn. Iedere keer als ik boos word zonder mijn ketting verander ik in haar en dan is het bijna onmogelijk om terug te veranderen," zeg ik.

Hij begint te lachen. "Dit is niet grappig!" zeg ik. "Nee, nee, weet ik," zegt hij. "Hou dan op met lachen!" roep ik. Hij probeert zijn lach in te houden maar het lukt hem niet echt. Ik gooi een kussen - die op de grond gevallen is - naar Remus. "Hé!" roept hij. "Jij hield niet op met lachen," zeg ik. "Dus dan gooi je maar met kussens?" vraagt Remus. "Ja," zeg ik alsof het heel logisch is.