COLORS OF OUR LOVE by heynabanaba -- All Rights Reserved 2013
---
CHAPTER TEN
[Sin's POV]
Ngumiti siya. ^^ Sus! Hindi naman pala pahirapan mag-sorry sa kanya e. Na-duwag lang ako. :P Atleast no worries na ko sa BGs. :)) Praise the Lord! :>
Tumungo siya at nagswing-swing ulit. Pagkatapos namen mag-usap, parang lumipad na naman siya papunta sa ibang dimension. Tas bigla kong nakitang tumutulo yung mga luha niya. Umiiyak na naman siya. Luh! Naiiyak ba siya dahil bati na kami? XD LUL!
"Hala, Cotton! Bakit ka naiyak? Eh, nato-trauma ka na ba sa'kin? La! Sorry!"
Paglapit ko kanina, umiiyak na siya. Tumigil lang siya nung nag-usap kami, tas ngayon yan na naman siya. Hala! Baka nato-trauma na'to dahil sa presence ko. NUBAYAN! >__<
"Uy, Cotton. Aalius na ba 'ko? Natatakot ka ba sa'kin? Hala naman!"
Nagpapanic na'ko kasi lumalakas yung iyak niya. Parang natatakot talaga siya pag lumalakas yung boses ko. Hala! Sorry, nagpapanic na kase talaga ako eh. Ayyyysh!
"Cotton, calm down. Sorry na talaga. Okay, tatawagin ko na lang yung guard para mapasundo ka na dito, hah? Wait lang. Wag ka na umiyak ah?"
Patayo na sana ako pero hinawakan niya yung arm ko. HUH? O_O
"WAG! Dito ka lang...sa tabi ko...please?"
Ramdam kong alangan siya sa pagbuo ng sentence na 'yon. Pero nung tumingin siya straight into my eyes, I felt her. She's helpless. She needs someone. We're both a stranger to each other--well, no. I'm her bully. Alam kong she had no choice. Unfortunately, I'm that someone.
"Cotton?"
"Sin, di'ba?"
"Ah-huh."
Unti-unti na siyang bumitaw, at tumungo. Hayyy, awkward tuloy. Ano ba itoooo? o____O Umupo na lang ako sa katabi niyang swing. Maybe my presence would be enough for her not to feel alone. Humuhikbi pa din siya, pero mahina na lang.
"Cotton, ano bang problema?"
O__________O Ang problema eh yung nagtanong ka pa!! Ano ba naman yan, Sin? Napaka-chismoso mo! Nag-start ka pa ng conversation. PSH! Di siya sumagot. Pwew! Thanks naman. :>
"Eh, kase..." AY, sumagot! ;<
"Wag ka mahiya. Makiking ako." TUNGUNUTZ! Ano ba 'tong pinagsasabi ko?! Taena! Ano yung 'wag ka mahiya-makikinig ako'? Saan nanggaling yon? Pot@. Nababading na ba'ko? Lumingon siya side ko. Tumingin sa'kin tas ngumiti ng bahagya, yung para banag she saw the light in me. Whatda?! Kalimutan niyo na po si Sin Kurt Perez. Ako na po si Super Gay! O____o
"I'm desperate, yea." Ha? Ano day? Ensaymada? Anong sabi niya? Hindi ko naman na rinig. Ano ba yun?
"Naramdaman mo na ba yung feeling na iniwan ka na ng lahat?" Nagulat ako sa sinabi niya. Kung tutuusin, hindi ko maisip na nagkakaproblema pa pala yung mga mayayaman. Kayang-kaya nilang kunin lahat ng gusto nila. Ebaketganon? ;\ Well, sumagot na lang ako. The least I can do, is to comfort her. Sa laki ng atraso ko sa kanya, maliit na bagay lang 'to.
"Hmmm.. Oo, siguro. Nung iniwan ako ng mama ko sa mall dati."
She laughed, but her voice croaked. Pilit lang yung tawang yon.
"Binalikan ka niya?"
"Oo naman."
"Buti nga ikaw, binalikan." Then tears streamed down her cheeks again. Anobayan? Napaka-iyakan naman neto.
YOU ARE READING
Colors Of Our Love
Teen FictionHindi ka na sigurado kung anong tama. Hindi ka na sigurado kung anong mali. Hindi ka na sigurado kung pag-ibig pa ba ang nararamdaman mo. Hindi ka na sigurado kung kaya mo pang kumapit. Hindi ka na sigurado kung kailangan mo nang bumitaw. Hindi na t...