Zhang Yixing ခပ္ဟဟ ျဖစ္ေနတဲ့ အခန္းေလးကို လက္ေလးနဲ႔ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲ ေျခခ်လိုက္မိေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚကို ေဝ့ဝဲ က်လာတဲ့ စာရြက္ေတြ။
"ေရာ့ အထက္က က်လာတဲ့ ေျပာင္းေရႊ႕စာ
Aishii မင္းကိုကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ မလုပ္ပါနဲ႔ လို႔ ငါအတန္ တန္တန္ တားေနရဲ႕ သားနဲ႔ အခုေတာ့ ငါလည္း မင္းဘက္က ကာကြယ္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး
မင္း ပစၥည္းေတြ တစ္ခုမွက်န္မေနခဲ့ေစနဲ႔"
Zhang Yixing Kim suho ရဲ႕ စကားဆံုးတာနဲ႔
ေျမေပၚေဝ့ဝဲက်လာတဲ့ စာရြက္ေလးေတြ ကို
လက္နဲ႔ အသာအယာေကာက္ယူလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ kim suho ကို အေလးျပဳၿပီးအခန္းထဲက လွည့္ထြက္လာခဲ့မိတယ္။
Zhang Yixing ဆိုတာဘယ္သူလဲ???
Zhang Yixing ဆိုတာ seoul စံုစမ္း ေထာက္လွမ္းေရးဌာန က စံုေထာက္ တစ္ေယာက္
ထူးခၽြန္တဲ့ စံုေထာက္ ဆိုပိုမွန္လိမ့္မယ္။
Zhang Yixing လိုက္လို႔ မေပၚတဲ့ အမႈဆိုတာ သူ႔ရာဇဝင္မွာမရွိခဲ့
အျပစ္က်ဴးလြန္သူေတြ က ေရွ႕ေနေကာင္းနဲ႔ ေတြ႕ရင္
လြတ္လြတ္ သြားတတ္တဲ့ သေဘာေၾကာင့္
သူက ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ဖမ္းမိတိုင္း မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ဆံုးမတတ္သူ
အခု လည္း ဒီလို အက်င့္ေၾကာင့္ပဲ
သူ႔ရဲ႕ ကံျကမၼာက ~~~~~~~~~~~~
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
အျဖဴေရာင္ကားေလးတစ္စီးက အေဝးေျပးလမ္းမေပၚမွာ တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေမာင္းႏွင္လာတယ္။လမ္းသြယ္ေလးေတြကိုဝင္ထြက္လို႔သစ္ရြက္ေျခာက္ေလးေတြကို ျဖတ္တိုက္ၿပီး ကားေလးက နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ခုဆီကို ဦးတည္ေမာင္းႏွင္လို႔ေနတယ္။
ကားေမာင္းလာတဲ့ သူက အသက္ႏွစ္ဆယ့္ ငါးႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္
ျဖဴေဖြး ႏူးညံ့တဲ့ အသားအရည္က သူ႔ရဲ႕ ၾကည့္ေကာင္းမႈကို ပိုမိုေပၚလြင္ေစတယ္။
ေျဖာင့္ဆင္းတဲ့ ႏွာတံ နဲ႔ ခပ္တြဲတြဲ ႏွစ္ခမ္းတစ္စံု
ၿပီးေတာ့ ျပံဳးလိုက္ရင္ ေပၚလာတတ္တဲ့ ပါးျပင္က ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္စံု။
သူက စံုေထာက္တစ္ေယာက္ဆိုတာ ယံုၾကည္ႏိုင္စရာမရွိတဲ့ နာမည္ႀကီးစံုေထာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့
♡ ♡Zhang Yixing♡ ♡
Zhang Yixing ကားေလးကို အသာအယာ ရပ္တန္႔ၿပီး ကားေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။
သူ႔ ေရွ႕မွာ တည္ရွိ ေနတဲ့ သိပ္ၿပီး ခန္႔ထည္ႀကီးမားမေနတဲ့ အေဆာက္အဦး ေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးက
"AICHIKAN POLICE STATION"
" May I help U "
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zhang Yixing အေဆာက္ အဦးထဲကို ေျခခ်လိုက္မိတာနဲ႔ သူ႔ခနၶာကိုယ္က ေအးစိမ့္စိမ့္ဓာတ္ေလးခံစားလိုက္မိတယ္။
ေသခ်ာပါတယ္ မေကာင္းတဲ့ အေႏြ႕အသက္ေတြ
Zhang Yixing ေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါခါရမ္းလိုက္မိတယ္။
♡♡♡~~~~~~~~~~~~~~♡♡♡
ဒီၿမိဳ႕ေလးက နယ္ ၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္တာရယ္ ေဒသေလးက က်ဥ္းေျမာင္း
လို႔ဒုစရိုက္မႈဆိုတာ သိပ္မရွိ
Zhang Yixing ဒီေဒသေလးကိုေရာက္ေနတာ ႏွစ္ပတ္ရွိၿပီ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ ဒုစရိုက္မႈဆိုတာ ေဝလာေဝး သာမန္ခိုးဆိုးလုယက္မႈေတာင္ တစ္ခါေလာက္ပဲၾကံဳခဲ့ေသးသည္။
Zang Yixing ဒီ ေနရာေလးေရာက္ၿပီးမွ သူ႔အခ်ိန္ေတြက ေအးစက္စက္ ရံုးခန္းထဲမွာ ကုန္ဆံုးရသည္ကမ်ားေနေလသည္။
~~~~~~~♡ Episode 7♡~~~~~~~
ေဆးရုံ တစ္ခုရဲ႕ အခန္းနံပါတ္ (105)
အခန္းထဲမွာ ဆယ့္ကိုးႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ၿငိမ္သက္စြာလွဲေလ်ာင္းေနတယ္။ေသြးစုတ္ျဖဴေရာ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးတစ္စံုေၾကာင့္
ေကာင္ေလးရဲ႕ ထူတြဲတြဲ ႏွႈတ္ခမ္းေလးရဲ႕အလွတရားေတြေပ်ာက္ကြယ္လုမ
တတ္ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ေလးေတြက ရွိသင့္တာထက္ကို ပိုပိန္လွီေနသေယာင္ထင္ရတယ္။
ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာက အပူအပင္ကင္းမဲ့ေနတယ္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနသေယာင္ထင္ရတဲ့ ေကာင္ေလးက ဒီ ေဆးရံု အခန္းေလးထဲလွဲေလ်ာင္းေနခဲ့တာ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကာလ တစ္ခု တိုင္ခဲ့ၿပီ။
အခန္းေလး ထဲက စကားသံသဲ့သဲ့ေလးထြက္ေပၚလာတယ္။
"Mr.Wu ခင္မ်ား သားကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးသင့္ၿပီ"
ဂ်ဴတီကုတ္ဝတ္ထားတဲ့ ေဒါက္တာ ရဲ႕စကားသံက လိုအပ္တာထက္ပိုမိုညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနတယ္။
"ဟင့္အင္း။ ေဒါက္တာ သားတစ္ရက္ႏိုးလာမွာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။သား ကို သြားခြင့္မေပးပါရေစနဲ႔
သားေလး က ႏိုးလာမွာပါ။"
MR.Wu ဆိုတဲ့ လူႀကီးရဲ႕ အသံမွာ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွပ္လို႔ေနတယ္။
"ခင္မ်ားတို႔ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ကေလးကို ဆြဲထားမွာလဲ
ေနာက္ဆယ္ႏွစ္လား ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေန႔တိုင္းေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ကေလး ကိုသြားခြင့္ေပးလိုက္ပါေတာ့။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးအတြက္ အေကာင္းဆံုးစဥ္းစားေပးၾကရေအာင္"
ေဒါက္တာရဲ႕ စကား အဆံုးမွာ Mr.Wu ေခါင္းငိုက္စိုက္ၾကသြားမိတယ္။
သူသားေလးအေပၚ အရမ္းမတရားခဲ့မိၿပီလား။
သားေလး ဒီ ဘဝလည္း ျပန္မလာႏိုင္
ေနာက္ဘဝလည္း မကူးႏိုင္ဘဝႏွစ္ခုၾကားပိတ္မိေနခဲ့ၿပီလား။
Mr.Wu ရဲ႕ပါးျပင္ေပၚကေနမ်က္ရည္ေပါက္ေတြလွိမ့္ဆင္းလာမိတယ္။
"ေကာင္း ပါၿပီ Doctor,သားေလးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးကို ညင္ညင္သာသာေလးျဖစ္ေအာင္ဆရာလုပ္ေပးရမယ္"
MR.Wu ေျပာရင္းဆိုရင္း Doctor ရဲ႕လက္ကို ခပ္နာနာဆြဲညစ္လိုက္မိတယ္။
" သန္ဖက္ခါေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုက္ျဖဳတ္မယ္"
ဆရာဝန္က Mr.Wu လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပုခံုးကိုခပ္ဖြဖြ ပုတ္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။
Mr.Wu တစ္ေယာက္ အခန္းထဲက အိပ္ရာထက္မွာ လွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ရင္းမႈိင္ေတြက်လို႔ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။
ဒီ အျဖစ္ အပ်က္ေတြကို အစအဆံုးျမင္ေနရသူက
"Byun Baekhyun"
Byun Baekhyun တစ္ေယာက္ဆရာဝန္ ျဖစ္သူနဲ႔Mr.Wu နဲ႔ၾကားမွာ တစ္ေယာက္တည္းေယာက္ယက္ခပ္ေနမိတယ္။
"Mr.Wu အန္ကယ္ လက္ခံလို႔မျဖစ္ဘူး
လက္ခံလို႔မျဖစ္ဘူး.Ge ge ကျပန္ေကာင္းလာမွာ သူျပန္လာမွာ"
"Kris Wu မင္းထေလကြာ,မင္းထရမယ္။မင္းထေတာ့"
"DOCTOR သူအသက္ရွင္ျပန္မွာ သူျပန္လာမွာ"
" အန္ကယ္ လက္ခံလို႔ မျဖစ္ဘူး"
"KRIS ထေတာ့ကြာ,တေတာ့"
"DOCTOR,DOCTOR, သူ႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ပါဦး။သူအသက္ရႈေနေသးတယ္ေလ
သူမေသေသဘူးေလ"
byun Baekhyun တစ္ေယာက္အရူးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ဟစ္ ေနမိတယ္။
သူ႔အသံကို ဘယ္သူမွမၾကားႏိုင္မွန္းသူသိတယ္။
သူ႔လို အေကာင္အထည္မရွိတဲ့ ဝိဥာဥ္တစ္ေကာင္ရဲ႕စကားသံကို ဘယ္သူကမ်ား အေရးလုပ္ပါလိမ့္မလဲ
○○○○○○○○○○○○○
လူနာအမည္ Park Chanyeol
သူလည္း Kris Wu လို ကိုမာ ေဝဒနာသည္တစ္ေယာက္ပဲ။သူေမွးစက္အိပ္ေပ်ာ္ေန
တာကေတာ့ လပိုင္းေလာက္သာရွိေပဦးမယ္။
"Park Chanyeol ထေတာ့"Byun Baekhyun Park chanyeol ကိုစိတ္မရွည္သလိုေျပာလိုက္တယ္။
Chanyeol Baekhyunရဲ႕အသံေၾကာငိ့မ်က္လံုးေလးေတြ အနည္းငယ္လႈပ္ရွားသြားတယ္။
" မင္း Kris ge ကိုပိုက္ျဖဳတ္ေတာ့မွာကိုတားရမယ္
မင္းထရမယ္ မင္းထရမယ္"
Byun Baekhyun ရဲ႕စကားသံေတြေၾကာင့္ park chanyeol ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲ လၽွပ္စီးလက္သလို
အသိေတြ ျပန္ႏိုးၾကားသလိုျဖစ္လာမိတယ္။
သူျပန္ႏိုးထရမယ္။
Chanyeol သူ႔ကုိယ္ကို ဆြဲထားတဲ့ အေမွာင္ထုကိုတြန္းထုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္မိတယ္။Chanyeolရွိသမၽွ ခြန္အားေတြနဲ႔ရုန္းကန္ေနမိတယ္။
သန္မားထြားႀကိဳင္းလြန္းလွတဲ့ အေမွာင္ရဲ႕ဆြဲငင္အားက Chanyeol ကိုအေမွာင္ထုထဲတေရြ႕ေရြ႕ဆြဲေခၚသြားျပန္တယ္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Byun Baekhyun ရဲ႕ဝိဥာဥ္က လမ္းမထက္က လူေတြၾကားထဲမွာေခါင္းငိုက္စိုက္ၾကလို႔
သူ Kris ge ကိုမကူကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား
Ge!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
သူ႔ရဲ႕ ဝမ္းေခါင္းထဲကထြက္လာတဲ့ေအာ္သံက လူေတြၾကားထဲမွာလြင့္ပ်ံေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။
မိုးေရစက္ေတြထဲဦးတည္ရာမဲ့လြင့္ေနတဲ့
Byun Baekhyun
လၽွပ္စီး ေတြလၽွပ္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။
သူျမင္ေတြ႕ရတာက
AichiKan Police Station
"May I help U"
Byun Baekhyun ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြက ~~~
ဝုန္းခနဲ ရုတ္တရပ္ပြင့္လာတဲ့ တံခါးေၾကာင့္ Zhang Yixing စားပြဲခံုေပၚမွာ အနည္းငယ္ ေမွးစက္ေနရာမွ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။
မိုးေတြ သည္းသည္းထန္ထန္ ရြာေနတာေၾကာင့္
Zhang Yixing အနည္းငယ္စိတ္သက္သာရာရသြားတယ္။
Zhang Yixing ကေၾကာက္လန္႔တတ္တဲ့သူ မဟုတ္ေပမဲ့ ဒီလိုရာသီဥတုနဲ႔ ဒီလိုတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနခ်ိန္ေတြဆို တုန္လႈပ္မိသည္က အမွန္
Zhang Yixing ပြင့္လာတဲ့ တံခါးကို
လက္နဲ႔လွည့္လို႔ အသာအယာျပန္ပိတ္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့မွ ဖတ္လက္စ ဖိုင္တြဲေတြကိုျပန္လွန္ဖတ္လိုက္ေနမိတယ္။
ဘုတ္!
ရုတတရပ္ စားပြဲေပၚက စာအုပ္တစ္အုပ္ေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားတယ္။
Zhang Yixing ျပဳတ္က်သြားတဲ့ စာအုပ္ကို မ်က္လံုးတစ္ခ်က္ေစြၾကည့္လိုက္တယ္။
"အကူအညီလိုလို႔လား" Zhang Yixing အသံကိုပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ထိန္းေျပာလိုက္တယ္။
Zhang Yixingရဲ႕ေမးခြန္းအဆံုးမွာ အခန္းမီးေတြအကုန္မွိတ္က်သြားတယ္။ၿပီးေတာ့ဆူညံတဲ့အသံတစ္ခုက အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာတယ္။
"Kris ge ကိုကယ္ပါ"
"Kris ge ကိုကယ္ပါ"
"kris ge ကိုကယ္ပါ"
အက္ကြဲ တန္လႈပ္ေနတဲ့ ဒီအသံေလးက အဆတ္မျပတ္ထြက္ေပၚလို႔
Zhang Yixing တစ္ေယာက္ ေခါင္းေတြခ်ာခ်ာလည္လို႔အေမွာင္ကမ႓ာထဲလြင့္စင္သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။
