ISSIZ ADA

5.Bölüm Not

Tolga
-Aras ergeni nerde ya?
Doruk
- Onu bulmadan ayrılmayalım.
Tolga
-Haklısın.
Aras
-Uçaktan yiyecek birşeyler buldum.
Tolga
-Nerdesin sen ?
-Sakin ol Tolga.dedim
-Nasıl sakin oluyum onun yüzünden endişelendik.Başımızdakiler yetmiyo gibi.
Doruk
-Tolga haklı kimse grubtan ayrılmıcak anlaştık mı?

Doğa kıvranmaya başladı.Yanına gidip yarasına baktım.Hafifti ama çok acıdığı kesin.

-Çok acıyomu?
-Biraz.
-Yürüyebilirmisin peki?
-Destekle yürürüm anca.
-Tamam.

Uçaktan dumanlar çıkmaya başladı.

Efsun
-Gitmeliyiz burdan.
Aras
-Uçaktan malzeme alalım.
Tolga
-Tamam ikimiz alalım.
Doruk
-Dikkatli olun.

Tolga ile Aras uçaktan malzeme almaya gitti.Doğa da Efsun'nun yardımıyla ayağa kalktı.Bir iki adım atıp tekrar yeri boyladı.

-Ahh diye bir ses çıkardı.
-İyimisin dedim.
-Sence
-Sabret Doğa.Kurtulcaz burdan.
-Hıı eminim.
-Off.

Uçağın bir bölümünde küçük bir patlama oldu.Bu ses Efsun ile Doğa'nın bağırmasına neden oldu.Ben öyle herşeye korkup bağıran kızlardan değilim binlerce korku,macera,gerilim filmi izledim.Macera tutkulu bir kızım yani.Ama bu patlama benide korkuttu.Çünkü içinde Aras ile Tolga vardı.Doruk hemen uçağın içine bakmaya gitti.Uçağın küçük bir bölümü alev almıştı.
Aras ve Tolga sağ salim uçaktan çıkmışlardı.Ellerinde ilk yardım çantası,yiyecek konserveleri,içecek ve battaniye vardı.Doğa Tolga'nın desteği ile yürümeye çalıştı.Ve başardıda.Uçaktan uzaklaşıp geceyi geçirecek bir yer bulmaya çalışıyorduk.

Herkes yorgun ve bitkin düşmüştü.Ben hariç.

-Ya hadi ama kalkın.
Doğa
-Yasemin dur bi ya sen hiç yorulmadınmı?
-Tabikide hayır.Beni hiç tanımadınızmı Doğa macera severim.
-Hı biliyorum.
-Ee

Tolga
-Bi susun ya diye bağırdı.
-Ne bağrıyosun?
-Sus sende kafa kalmadı.
-Kafa mı vardı sende.
-Kes sesini Yasemin diye üstüme yürümeye başladı.

Kolundan Doruk tuttu.
-Tolga boşver Yasemin sen de sus artık.

Efsun
-Aynen Yasemin sussan iyi olur.

-Vay hepiniz bana karşı bir mi oldunuz.Bensiz daha iyi olursunuz.Ben tek başıma giderim.Benide merak etmeyin.Gerçi merakda etmezsiniz.

Yerde duran 2 yemek konservesini alıp üzerimede ağacın dalına taktığım hırkamı alıp oradan uzaklaştım.Akşam olmak üzereydi.Korkuyordum.Keşke sinirlerime hakim olup onların yanından uzaklaşmasaydım.Ama onlarda üzerime çok geldiler haksız yere.Aras'ın sesini çıkarmaması dikkatimi çekmişti.Mağara gibi bir yer bulup konservelerden bir tanesini yedim.Mağaranın köşesinde uykuya daldım.

Aras'dan...

Birlikte çadır kurup yattık.Evimdeki gibi rahat bir yer olmasada idare ederdi.
Yasemin gittikten sonra içim merakla doldu.
Nereye gitti?Uyudumu?Ya başına birşey geldiyse!Ya başı dertteyse!
Kendi kendime kızdım.Yasemin'nin gitmesine nasıl izin verdim.Tek başına napıcak.Efsun ile Doğada hiç mi düşünmüyo.Daha fazla dayanamayıp Tolga ile Doruğa baktım.Çoktan uyumuşlardı.Kızların bölümünü ayrı yaptığımız için onları göremedim.Uyudular heralde deyip sessizce yanıma iki üç parça şey alıp Yasemin'i aramaya gittim.

Bir bağırma sesi duydum.El feneri sağa sola tuttum.Hızla koşmaya başladım.Önüme sarı saçlı,uzun boylu mavi gözlü bir kız çıktı.Bunun ne işi vardı burda.Nefes nefese kalmıştı.

-Sen kimsin?
-Arkamızdalar koş.
-Kim arkamızda?
-Koş.

Endişeli sesiyle koşmaya başladım.
Bir mağaraya saklandık.Yasemin burdaydı.Onu görünce sevinçten kalbim hızlı hızlı atmaya başladı.Arkama baktığımda kız kaybolmuştu.Mağaranın dışına baktım yoktu nereye kaybolmuştu.Yasemin öyle tatlı uyuyorduki uyandıramadım oda yorulmuştu bende.Onun yanına yatıp sarılarak uykuya daldım.

Yaseminden...

Gözlerimi zar zor açtım.Güneş ışığı yüzümdeydi.Elimi gözümün önüne getirip güneşi engelledim.Üzerimde bir el vardı.Baktığımda Aras'ın burda ne işi vardı.Elini yavaşca üzerimden çekip ona bakmaya başladım.Birden bir ses geldi.Mağaranın dışına çıktığımda ağacın arkasında yüzü gözükmesede saçının sarı olduğunu görebiliyordum.

-Kim var orda? Hey sen kimsin?

Cevap yoktu.O ağaca doğru gitmeye başladım.Ama gördüğüme eminim nereye kayboldu bu.Neyse.Aras'ın yanına gittiğimde hala uyuyordu.
Yanına oturup başını omzuma yasladım.Aras niye benim yanıma geldiki?Ordada sesi çıkmamıştı.Bi süre onu düşündüm.Şuan mutluluktan ölebilirim.Omzumda uyuyor bu çok güzel bir duygu.Gözlerini açtığını gördüğümde

- Günaydın
- Günaydın ne zaman uyandın?
- Yarım saate yakın
- Beni mi bekledin uyandırsaydın.
- Uyandıramadım.Yorgundun.Beni nasıl buldun?
-Aslında uzun hikaye sonra anlatırım.
-Peki.
-Açıktıysan.

Deyip konserveyi uzattım.

-Sen yedinmi?
-Yok seni bekledim.
-Al sen ye ben tokum.
-Saçmalama dünden beri hiçbişey yemedin.İkimizde yicez.
-Tamam güzellik.

Bir süre sustum.Güzellik demesi hoşuma gidiyodu ama bir yandanda sinirime gidiyodu çözemedim işte.

-Noldu?
-Hiç.
-Al bakalım sende ye.

Konserveyi birlikte bitirip çadıra doğru yürüdük.Yani Aras öyle dedi.Benim çadırdan haberim yok.

-Ya Aras sen git ben gelmicem.
-Niye
-Kimse istemiyo beni.
-Ben istiyorum.

Yine sessizlik olmuştu.Her sessizlikte kalbim daha da hızlanıyordu.Kalbten gidersem bunun sorumlusu Aras.Gülümsedim.

-Niye güldün güzellik.
-Boşver.
-Gidiyoruz hadi.
-Off.
-Oflama hadi.
-Tamam.

Sıkıla sıkıla zorla gittim. Çadırın oraya geldiğimizde içinde kimse yoktu.Nereye gitmişlerdi.Aras ile birbirimize şaşkın şaşkın bakarken çalılıklardan ses geldi. Oraya doğu ilerledim. Ah! Tavşanmış.

-Nereye gittiler?
-Bilmiyorum.
-Napıcaz şimdi?
-Nerden biliyim.
-Hemen tersle zaten.
-Yasemin burda not var.
-Ne yazıyo.
-Kurtarın bizi.